Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αμερικάνος στρατηγός, Μακ Άρθουρ εστάλη στο μέτωπο της Άπω Ανατολής ως Διοικητής των εκεί αμερικανικών δυνάμεων. Ήταν θαρραλέος, ήταν οργανωτικός, είχε σχέδιο, αλλά η ταχεία προέλαση των ιαπωνικών δυνάμεων τον τρόμαξε και τον ανάγκασε να υποχωρήσει, αφήνοντας τους στρατιώτες του στις Φιλιππίνες για να εγκαταστήσει το στρατηγείο του στην Αυστραλία. Τότε φέρεται να είπε το περίφημο: «Θα επιστρέψω…»
Και όντως επέστρεψε. Οργάνωσε και προετοίμασε την αντεπίθεσή του, η οποία οδήγησε στις πολεμικές συγκρούσεις στην Νέα Γουινέα και στα Νησιά του Σολομώντα το 1944. Χάρη στις επιτυχίες του Μακ Άρθουρ, ο αμερικανικός στρατός κατέλαβε στρατηγικής σημασίας θέσεις που καθιστούσαν δυνατό το βομβαρδισμό της Ιαπωνίας. Ο στρατηγός έγινε θρύλος, αλλά τον πολέμησαν και ο Μάρσαλ και ο Τρούμαν και ποτέ δεν πήρε την πολιτική θέση που θα του άξιζε…
Θυμήθηκα τον περιβόητο Ντάγκλας Μακ Άρθουρ βλέποντας τον Αλέξη Τσίπρα να επιστρέφει! Αφού ξεκίνησε από απλός στρατιώτης της παράταξης κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός, να φέρει την «πρώτη φορά Αριστερά» στην εξουσία. Και μετά ήρθε η υποχώρηση. Άφησε κόμμα, στελέχη και ψηφοφόρους , αντί τις ‘Φιλιππίνες’ , στα κρύα του λουτρού και αφού τους κληροδότησε μια σειρά από ήττες και δη από αντίπαλο που σχεδόν απαξίωνε και ειρωνευόταν.
Η ήττα του 2019 μπροστά στη συντριβή του 2023 δεν ήταν τίποτα. Και η συντριβή του 2023 ήταν χάδι μπροστά στα τραγελαφικά-κυρίως με τον Κασσελάκη που δήθεν είδε φως και ανέβηκε για να πάρει το κόμμα- που συνέβησαν και οδήγησαν στην πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ενώ πριν μια εξαετία κυβερνούσε τη χώρα , τώρα πέφτει κάτω από το ψυχολογικό όριο του 3%! Εκεί δηλαδή που τον είχε παραλάβει περίπου το 2008 ο Αλέξης Τσίπρας. Κι επειδή τα θαύματα κρατούν μόνο τρεις μέρες και δύσκολα επαναλαμβάνονται αποφάσισε ότι ΣΥΡΙΖΑ …τέλος για εκείνον, τους χαρίζει ό,τι απέμεινε και επιστρέφει για να φτιάξει κάτι νέο, ελκυστικό και κυρίως στοχεύοντας στον κεντρώο χώρο που πριν μερικά χρόνια τον άκουγε κι έβγαζε φλούμπες.
«Θα επιστρέψω» είπε και ο Αλέξης Τσίπρας βλέποντας ότι υπάρχει χώρος ακόμη και για έναν πολιτικό που έχασε 5-6 φορές στο πεδίο. Από τη μία η κυβέρνηση φθείρεται πια με ταχείς ρυθμούς και από την άλλη η αντιπολίτευση να μην μπορεί να κερδίσει πόντους. Πρώτη κίνησή του ήταν να παραιτηθεί από τη Βουλή για να επανέλθει στην….ενεργό πολιτική. Η επιστροφή του Τσίπρα συνδυάζεται με μεγαλοστομίες, δεν περιλαμβάνει αυτοκριτική, διαγράφει τη λέξη «Αριστερά» από το λεξιλόγιό του, βάζει πολλή θάλασσα , Χικμέτ και θολούρα κι εκεί μέσα ρίχνει αγκίστρι να ψαρέψει. Σου λέει κάτι θα…πιάσουμε, κάποιοι θα τσιμπήσουν. Με την ώθηση ενός οικονομικού-μιντιακού συστήματος, με την οικονομική ευρωστία που εξασφαλίστηκε, ο κ.Τσίπρας φιλοδοξεί να εκφράσει το νέο , το άφθαρτο και το ηθικό. Λες και όλοι έχουμε τόσο κοντή μνήμη. Σαν να μην ζήσαμε, σαν να μην τους είδαμε, εκείνον και τους συνεργάτες του. Ίσως όμως και να έχουμε…. Η απώλεια μνήμης στην πολιτική δεν είναι κάτι ασύνηθες. Ίσως να ποντάρει εκεί και να περιγράφει χαμένους παραδείσους, να προσπαθεί να μας πείσει με γενικόλογα συνθήματα και ηθικοπλαστικές αναφορές ότι θα μας έχει πιλάφια στις όμορφες θάλασσες.
«Η Ελλάδα χρειάζεται σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης, δημοκρατίας -Δεν πάει άλλο», λέει και προσθέτει ότι «πρέπει να «ξανασυνδεθεί η πολιτική με την ηθική και το πολιτικό σύστημα με τους πολίτες». Τρομερή ατάκα! Πως τη σκέφτηκε; Και άλλη σοφία είπε: «Χρειάζεται ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Θεσμικό, οικονομικό, κοινωνικό. Χρειάζεται μια νέα περηφάνια, όχι με την εθνικιστική έννοια του όρου. Την περηφάνια του αυτοσεβασμού. Τη χαρά να ζούμε σε μια χώρα δίκαιη, δημιουργική, που νοιάζεται για αυτούς που έχουν μείνει πίσω, που έχει όραμα για το μέλλον». Και για να μην έχουμε αυταπάτες: «Πιστεύω ότι ένας νέος πατριωτισμός, που ξεπερνά τους εύλογους ιδεολογικούς διαχωρισμούς, χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε όλα τα πεδία της κοινωνικής δράσης» είπε ο Αλέξης Τσίπρας που δεν μας είπε γιατί δεν τα έκανε αυτά ως πρωθυπουργός. Γιατί όσα υποσχέθηκε δεν τα έπραξε; Ή ήταν σε άλλη χώρα; «Κάποιοι άνθρωποι δίνουν υποσχέσεις μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση να τις παραβαίνουν» έλεγε κάποιος και είναι σαν να περιέγραφε πολιτικούς σαν τον Τσίπρα.
Τι συμπέρασμα βγάζετε; Πως είναι χαμένος από χέρι ο Αλέξης Τσίπρας; Πώς θα του δώσουμε οριστικά τα παπούτσια στο χέρι; Κι όμως όχι! Ο Τσίπρας ήρθε για να μείνει. Κι ας έφυγε για λίγο. Είναι χαρισματικός, έχει άστρο, είναι όμως και αδίστακτος. Εάν δεν διαπράξει νέα λάθη, είναι προσεκτικός πια με την καθοδήγηση των μεντόρων (ο Καραμανλής τους αποκαλούσε πολιτικούς νταβατζήδες!) και φτιάξει κίνημα παραταξιακό κινούμενος στο κέντρο θα επανέλθει με βεβαιότητα. Τώρα εάν ακολουθήσει το πολιτικό του DNA, ξαναβάλει όλο αυτό τον συρφετό, επιστρέψει σε Καμμένους και πάει μόνο πχ την Καρυστιανού επιλέγοντας ένα αντισυστημικό κοινό θα μείνει με τη χαρά. Και δεν θα του φτάσει και δεν θα τον πάνε μέχρι τέλους οι χορηγοί του. Οι οποίοι δίνουν γραμμάτια κι εκείνος πρέπει να τα ξεπληρώσει πάραυτα.
Τώρα μην με ρωτήσετε εάν θα είναι καλύτερη η…δεύτερη φορά Αριστερά από την πρώτη. Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Ας ελπίσουμε να μην επιβεβαιωθεί η ευαγγελική ρήση: Η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης.