Δίχως αμφιβολία, το φαινόμενο των αμβλώσεων αποτελεί ένα θέμα που προκαλεί – κατά καιρούς – έντονες κοινωνικές συζητήσεις και εμπεριέχει αμφιλεγόμενες απόψεις τόσο από εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας όσο και της Εκκλησίας.
Οι κυριότερες θέσεις που αφορούν τις αμβλώσεις αποτυπώνονται στις εξής συνισταμένες: σ’ αυτές που η εν λόγω πρακτική ισοδυναμεί με αφαίρεση ζωής και πράξη εγκλήματος, στις άλλες που η άμβλωση συνιστά ζήτημα και δικαίωμα προσωπικής αυτοδιάθεσης της γυναίκας και κατά τρίτον σε όσες διατηρείται η πεποίθηση ότι η διαδικασία της άμβλωσης είναι αποδεκτή αρκεί να πραγματοποιηθεί σε πρώιμο στάδιο (πριν το έμβρυο ξεκινήσει να εμφανίζει ανθρώπινες ιδιότητες) ή όταν συνυπάρχουν σοβαρά ιατρικά και κοινωνικά προβλήματα.
Οι λόγοι που είναι δυνατόν να οδηγήσουν ένα κορίτσι (14-18 ετών) ή μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας στην επιλογή διακοπής της κύησης μιας «ανεπιθύμητης» για τις ίδιες εγκυμοσύνης, διαφέρουν κατά περίπτωση και εμφανίζουν μάλιστα χαρακτηριστικά που φανερώνουν τη διάσταση της πράξης αυτής καθαυτής.
Προκειμένου να καταλήξουν στη λήψη μιας τέτοιας δύσκολης απόφασης διανύουν ένα στάδιο βαθιάς εσωτερικής σκέψης και συλλογισμού, με αλληλοσυγκρουόμενα τις περισσότερες φορές συναισθήματα και με διερεύνηση επιχειρημάτων ώστε να δικαιολογήσουν πρωτίστως στον εαυτό τους την αναγκαιότητα αυτής της εξέλιξης.
Ειδικότερα, στις περιπτώσεις των γυναικών που κρίνουν την άμβλωση ως μονόδρομο χωρίς εναλλακτικές επιλογές, συνήθως γίνεται χρήση και προβολή των εξής στοιχείων: αδυναμία στήριξης και ανατροφής του κυοφορούμενου παιδιού λόγω οικονομικών ή κοινωνικών προβλημάτων, έλλειψη υποστηρικτικού οικογενειακού δικτύου (ορισμένες φορές οι γονείς της κοπέλας δεν έχουν γνώση του θέματος ή δεν εγκρίνουν να φέρει στο κόσμο ένα παιδί εκτός γάμου), όταν η κύηση είναι αποτέλεσμα βιασμού ή αποπλάνησης, η άρνηση ανάληψης ευθυνών από την πλευρά του μελλοντικού πατέρα ο οποίος δεν δέχεται τη γέννηση του παιδιού, καθώς και διαφαινόμενα δυσλειτουργικά σημεία υγείας που μπορεί να εντοπιστούν στο έμβρυο κατόπιν ειδικών ιατρικών εξετάσεων.
Οι επιπτώσεις που μπορεί να προκληθούν στη γυναίκα από μια τέτοια επώδυνη διαδικασία έγκειται σε σωματικές (αιμορραγία, ρήξη της μήτρας, διάτρηση τραχήλου κ.α.) αλλά και σε διατάραξη της ψυχικής υγείας (κοινωνική απόσυρση, ενοχές, συμπτώματα κατάθλιψης, δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις με το σύντροφο, αρνητική σχέση με τα μελλοντικά παιδιά τους).
Όμως, η προσέγγιση ενός τόσο ευαίσθητου και ιδιαίτερου θέματος δεν θα πρέπει να περιέχει ούτε αφοριστικές συμπεριφορές αλλά ούτε στάσεις και νοοτροπίες που προτρέπουν σε μια τέτοια ακολουθία (ειδικά όταν δεν συντρέχουν σοβαροί και αναγκαίοι λόγοι).
Συγκεκριμένα, δεν θεωρείται καθόλου βοηθητικό να εκδηλωθεί κοινωνικός αποκλεισμός ή απομόνωση του κοριτσιού ή της γυναίκας που επέλεξε την άμβλωση και να στιγματιστεί ως «δολοφόνος». Είναι αναφαίρετο δικαίωμα της. Εντούτοις, δεν κρίνονται χρήσιμες και οι αντιλήψεις συμβουλευτικής καθοδήγησης προς την κατεύθυνση της άμβλωσης ως μοναδική διέξοδο για απαλλαγή από δυσάρεστες καταστάσεις. Η κάθε περίπτωση χρειάζεται εξατομικευμένη προσέγγιση και προσεκτική ανάλυση όλων των όρων και προϋποθέσεων πριν την τελική επιλογή και έκβαση.
Το ζητούμενο για τη διαχείριση αυτών των περιπτώσεων είναι η λήψη μέτρων και κατάλληλου σχεδιασμού που θα έχουν καθαρά προληπτικό/υποστηρικτικό χαρακτήρα και κατεύθυνση. Τέτοια πιθανόν να είναι: μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ενημερώσεις από ειδικούς σε σχολεία, συστηματικές δράσεις κοινοτικού χαρακτήρα, λειτουργία κινητής μονάδας με ειδική επιστημονική στελέχωση και στόχευση σε θέματα που απασχολούν τις νεαρές και εφηβικές ηλικίες, ενίσχυση των υφιστάμενων κοινοτικών δομών παρέμβασης – στήριξης και ευαισθητοποίησης και δημιουργία περισσότερων υπό την καθοδήγηση και εποπτεία κεντρικού οργάνου σε ενιαίο πλαίσιο.
Αγαπητοί μου φίλοι, το άριστο και θαυμαστό θα ήταν να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες που θα δίνουν το ελεύθερο στη γυναίκα να αποφασίσει ψύχραιμα και υπό σφαιρική οπτική της συνολικότερης κατάστασης, χωρίς τον εξαναγκασμό και την εμπλοκή σ’ έναν κυκεώνα αρνητικών σκέψεων και διλλημάτων άμβλωσης ή μη άμβλωσης, λαμβάνοντας τη στήριξη ειδικών όπου χρειαστεί και εξετάζοντας όλες τις πιθανότητες (ακόμα και της υιοθεσίας) που επιτρέπουν ή αποκλείουν το γεγονός της γέννησης.
Προσωπικά, είμαι κατά της απολυτότητας και της αδιαλλαξίας (ή των όποιων τάσεων αφορισμού και κατακραυγής) και επιλέγω την παρατήρηση του κόσμου και της κοινωνίας μέσα από μια προοδευτική και εκσυγχρονιστική ματιά που σε προτεραιότητα μπαίνουν τα δικαιώματα, ο σεβασμός, η κατανόηση, το ανοιχτό πνεύμα, η ελευθερία και η συμπερίληψη.
Σίγουρα, είναι εύκολο πράγμα για όποιον είναι έξω «από το χορό» να εκφράζει λογής λογής απόψεις, αλλά η όποια απόφαση (επιτρεπτική ή μη) δεν πρέπει να ληφθεί εν θερμώ και ελαφρά τη καρδία. Σαφώς, με το σώμα μου και τη ζωή μου θα κάνω ό,τι θέλω, όμως το ζήτημα δεν αφορά ένα πακέτο τσιγάρα που θα πάρω από το περίπτερο της γειτονιάς, αλλά για το εάν συντρέχουν οι λόγοι να φέρω ή όχι μια νέα ανθρώπινη ζωή στον κόσμο και την ευθύνη της μίας ή της άλλης επιλογής.
