Αλήθεια αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλος πιο «ιερός» και σημαντικός χώρος από το κρεβάτι. Σ’ ένα κρεβάτι μαιευτηρίου γεννιέσαι, σ’ ένα παιδικό κρεβάτι σε νανουρίζουν τα πρώτα σου χρόνια, σ’ ένα κρεβάτι υπνοδωματίου απολαμβάνεις τον ύπνο σου και περνάς στιγμές ηρεμίας και ανάπαυσης κατά τη διάρκεια της νύχτας ή ξαποσταίνοντας από την εργασία σου σε άλλες ώρες της ημέρας. Όμως, σε ένα κρεβάτι ζεις και τις πιο όμορφες στιγμές με την ή τον σύντροφο σου όπου κάνετε έρωτα και γινόσαστε ένα χωρίς να υπάρχει εκείνη τη στιγμή ανάμεσα σας το οτιδήποτε.
Υπάρχει όμως και η άσχημη πλευρά της ιστορίας όπου σε ένα χειρουργικό ή νοσοκομειακό κρεβάτι θα βιώσεις δύσκολες στιγμές γεμάτες με αγωνία και πόνο, αντιμετωπίζοντας κάποιο σοβαρό θέμα με την υγεία σου. Είδατε πως τα φέρνει η ζωή τα πράγματα ορισμένες φορές. Σ’ ένα κρεβάτι γεννιέσαι και ζεις τις πιο έντονες, όμορφες και συγκινητικές στιγμές και σ’ ένα κρεβάτι ταλαιπωρείσαι ή φεύγεις.
Ακόμα, σε ένα κρεβάτι μπορείς να κάνεις όνειρα και να ελπίζεις για όσα μελλούμενα θα έρθουν και για ό,τι χαροποιώ προσμένεις αλλά και σ’ ένα κρεβάτι μπορεί να σβήσουν τα όνειρα σου. Σ’ ένα κρεβάτι μπορείς να βρεις την ηρεμία και τη γαλήνη αλλά μπορεί να συναντήσεις και την αναστάτωση της αγωνίας και της αβεβαιότητας για την επόμενη ώρα ή την αυριανή ημέρα.
Πραγματικά, μέσα από αυτή την αντίθεση που αφορά το κρεβάτι μπορεί εύκολα να αντιπαραβάλλει κάποιος την ίδια την ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη. Υπάρχει η ιερότητα της και η σημαντικότητα της (όπως είπαμε για το κρεβάτι) αλλά είναι απρογραμμάτιστη και με πολλές όψεις. Έτσι, στη ζωή θα συναντήσεις και τις όμορφες και χαρούμενες στιγμές και τις δύσκολες και δυσάρεστες. Και τις ηλιόλουστες ημέρες της ελπίδας και της αισιοδοξίας και τις συννεφιασμένες ημέρες της θλίψης και της κατήφειας.
Φίλοι μου, αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να είμαστε προετοιμασμένοι για το καθετί, γιατί τα πάντα αλλάζουν και είναι ρευστά από τη μία στιγμή στην άλλη. Όπως επίσης, να εμπεδώσουμε ότι στη ζωή δεν θα έρθουν όλα όμορφα ή όλα άσχημα, όλα ευχάριστα ή όλα δυσάρεστα. Κι ας είμαστε εφοδιασμένοι και γεμάτοι με θάρρος και ψυχή να ανταποκριθούμε και στις δύο πλευρές της ιστορίας. Και μάλιστα έτσι ίσως εκτιμήσουμε περισσότερο τις χαρούμενες στιγμές που μας προσφέρονται απλόχερα και αληθινά. Να εντοπίσουμε δηλαδή την αξία του να ζεις όρθιος και ζωντανός και την αξία του να προσπαθείς για να ζήσεις και να κρατηθείς όρθιος και ζωντανός.
Σαν το κρεβάτι λοιπόν και η ζωή, πότε έτσι και πότε αλλιώς, πότε στα πάνω της και πότε στα κάτω της. Πότε με φώτα αναμμένα και πότε με φώτα σβηστά να πλαισιώνουν το κεντρικό μέρος και το κεντρικό νόημα της ιστορίας. Γι’ αυτό οφείλουμε αυτό το κρεβάτι να το φροντίσουμε και να το αγαπήσουμε, γιατί είναι παρών και σημείο αναφοράς και στις μεγάλες μας δόξες και στις μεγάλες μας λύπες. Αυτό το ένα και μοναδικό κρεβάτι με τις πολλές εναλλαγές στην πορεία της δικής του ύπαρξης. Σ’ αυτό το κρεβάτι που γεννιέται και φεύγει η ζωή, σαν τη ζωή.