Με μια σταθερή μείωση της μελισσοκομικής παραγωγής κάθε χρόνο της τάξεως του 10%, ενδεχομένως και παραπάνω, ο κλάδος στο Ρέθυμνο, οδηγείται στον αφανισμό.
Όπως αναφέρει στα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» η κ. Χριστίνα Κουβαρά, πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ρεθύμνης «Μελιττεύς», τα προβλήματα είναι συσσωρευμένα και η διαχρονική υποχρηματοδότηση της μελισσοκομίας και η έλλειψη στοχευμένης στρατηγικής για την υποστήριξή της, συμβάλλουν τα μέγιστα στη συρρίκνωσή της.
Η παρατεταμένη ανομβρία στην Κρήτη μάλιστα διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη σταθερή σχεδόν, μείωση της παραγωγής στο νησί και τον νομό μας ιδιαίτερα, όπως επισημαίνει η κ. Κουβαρά. Οι μειωμένες βροχοπτώσεις αλλά και άλλες «ακραίες» εκδηλώσεις του καιρού όπως οι ισχυροί άνεμοι εμποδίζουν τις μέλισσες να γυρέψουν τη φυσική τους τροφή από τα άνθη και τα λουλούδια, τα οποία εξαιτίας αυτών των συνθηκών βρίσκονται σε έλλειψη. Οι παραγωγοί αναγκάζονται να ταΐσουν επιπλέον τις μέλισσες για να αναπληρώσουν το χαμένο έδαφος, πράγμα που όμως δεν ισοδυναμεί με τη θρεπτική αξία της φυσικής τους τροφής. Η συνθήκη αυτή όπως εξηγεί η κ. Κουβαρά έχει ως αποτέλεσμα να χάνονται μελίσσια και οι παραγωγοί να επιβαρύνονται με επιπλέον κόστη ακόμη περισσότερο. «Η παραγωγή φέτος έχει μειωθεί πάρα πολύ. Κάθε χρόνο έχουμε απώλεια ένα 10%, ενδεχομένως και παραπάνω. Αν από πέρυσι η ζημιά που είχαμε ήταν 50%, φέτος πήγε στο 60%. Επομένως φαίνεται ότι το μέλι δεν θα υπάρχει καθόλου στο μέλλον. Και αυτή η απώλεια στην παραγωγή τώρα οφείλεται στην παρατεταμένη ζέστη, στην ανομβρία, στις καιρικές συνθήκες. Και το Υπουργείο δεν κάνει τίποτα για αυτό».
Την ίδια ώρα, το λεγόμενο Μέτρο 23 το οποίο είναι μια έκτακτη ενίσχυση, που προοριζόταν για να υποστηρίξει τους μελισσοκόμους για τις ζημιές σε κυψέλες ή για άλλες καταστροφές και «χασούρες», δεν έχει καταβληθεί ακόμη μέχρι και σήμερα, από πέρυσι που προκηρύχθηκε το πρόγραμμα, όπως σημειώνει η κ. Κουβαρά. Οι καθυστερήσεις αυτών των πληρωμών έχουν επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους μελισσοκόμους, οι οποίοι ενώ έχουν ανάγκη αυτή την ενίσχυση δεν βλέπουν να λαμβάνουν καμία αποζημίωση. «Τα μελίσσια δεν έχουν αυτή τη στιγμή μέλι. Που σε άλλες περιοχές βλέπουμε ότι παράγουν κάπως, η παρατεταμένη ζέστη και ανομβρία εμάς μας έχουν επηρεάσει την παραγωγή. Υπάρχει μια ανοδική πορεία της θερμοκρασίας, που έχει επηρεάσει τα μελίσσια τα οποία παθαίνουν ζημιά. Και έπρεπε το Μέτρο 23 που είναι μια έκτακτη επιδότηση για να βοηθηθούν οι μελισσοκόμοι να έχει καταβληθεί από πέρυσι. Και δεν την έχουμε πάρει ακόμη».
Σε όλο αυτό το κλίμα, έρχονται να προστεθούν και οι εισαγωγές φτηνών μελιών από άλλες χώρες, με τιμές 1-2€, πράγμα που υποβαθμίζει δραματικά το κρητικό προϊόν, το οποίο φυσικά είναι αδύνατο να πωληθεί σε εξευτελιστικές τιμές. Όμως στην εποχή της ακρίβειας πολλοί είναι εκείνοι που δικαιολογημένα θα συμβιβαστούν με προϊόντα, αμφιβόλου ποιότητας, αλλά οικονομικά. «Κάνουν εισαγωγές και φέρνουν φτηνά μέλια από Κίνα και άλλες περιοχές. Τα φέρνουν με 1-2€, πως θα συναγωνιστείς ως παραγωγός αυτές τις τιμές; Εμείς οι μελισσοκόμοι τώρα για να βγούμε οικονομικά έπρεπε να πουλάμε 50€ το κιλό. Ποιος θα το αγοράσει σε αυτή την τιμή; Δεν έχουμε έσοδα, τα έξοδα αυξάνονται. Δεν έχουμε αυτή τη στιγμή να ταΐσουμε τα μελίσσια μας. Ζοριζόμαστε. Στερούμαστε πράγματα καθημερινά και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γιατί δεν έχουμε και βοήθεια από πουθενά. Δηλαδή όταν το μέλι το πουλάμε εδώ και χρόνια 10-12€ το κιλό και τα έξοδα έχουν δεκαπλασιαστεί, τι θα γίνει;».
Οι παραπάνω συνθήκες οδηγούν ολοένα και περισσότερους μελισσοκόμους στον νομό να εγκαταλείπουν τον κλάδο, επισημαίνει η πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ρεθύμνης, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «Μας έχουν αποδεκατίσει. Φεύγει ο κόσμος από τον κλάδο γιατί απογοητεύεται».
Οι δενδροφυτεύσεις, η δημιουργία ταμιευτήρων νερού, ένα οργανωμένο πλάνο ενίσχυσης των μελισσοκόμων θα ήταν σημαντικά βήματα για τη βοήθεια του κλάδου. Όμως η κ. Κουβαρά, εκφράζοντας την απογοήτευση του αγροτικού κόσμου του Ρεθύμνου, καταλήγει δηλώνοντας πως: «Δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο χτίζουν, χτίζουν, χτίζουν. Έχουν καταστρέψει τα πάντα και να δω που θα βρούμε και το νερό. Καταλαβαίνουν όλοι που βαδίζει ο κλάδος της μελισσοκομίας. Και η πολιτεία δεν βλέπω να έχει διάθεση να βοηθήσει. Σχεδιασμός υπάρχει μόνο για να αφανιστεί ο πρωτογενής τομέας».
