Αναγκαστικά βρίσκεται στις πρώτες σελίδες όλων των δημοσιογραφικών οργανισμών σε παγκόσμια κλίμακα. Αναφέρομαι φυσικά στον επιτυχημένο επιχειρηματία και νεοεκλεγέντα, προσφάτως, αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (γεν. 1946), ο οποίος τους τρεις τελευταίους μήνες κέρδισε δίκαια το ενδιαφέρον και τα φώτα της δημοσιότητας. Οι εμπρηστικές του επιθετικές δηλώσεις και οι εκβιαστικές τοποθετήσεις εναντίον των αντιπάλων του και όσων γενικώς δεν βαίνουν σε παράλληλη πορεία με τις δικές του απόψεις και επιθυμίες, βρίσκονται στο επίκεντρο όλων των παγκόσμιων αναλύσεων λόγω του έντονου ενδιαφέροντος.
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ή να αφήσουμε ασχολίαστο το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός στα χρονικά της ιστορίας των ΗΠΑ σε αυτό το ανώτατο αξίωμα, ο οποίος έχει καταδικαστεί για ποινικό αδίκημα. Όμως ηγείται της παγκόσμιας υπερδύναμης με διαχρονικές υπόνοιες αλλοίωσης εκλογικών αποτελεσμάτων, ενώ βαρύνεται και με εκείνο το πρωτοφανές περιστατικό της εισβολής οπαδών του στο Καπιτώλιο, στις 6 Ιανουαρίου του 2021.
Φυσικά δεν παύει να παριστά την επιλογή σχεδόν των μισών Αμερικανών, αλλά προβληματίζει φίλους και εχθρούς. Ξενίζει επίσης η επιλογή των υπουργών και συνεργατών του. Η συμπεριφορά του απέναντι στον Ουκρανό Πρόεδρο άφησε άναυδη την κοινή γνώμη, αλλά το πιθανότερο είναι πως αποτελεί μόνο την αρχή μιας εντελώς σύγχρονης πολιτικής συμπεριφοράς. Ίδωμεν!
Αλλά το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα είναι ότι η επιλογή του σε αυτή τη θέση, ίσως αποδειχτεί ελκυστική ανάγκη και παρασύρει και άλλες χώρες στην Ευρώπη, αφού τα αποκαλούμενα αντισυστημικά ή ακραία πολιτικά κόμματα ανέρχονται όλο και περισσότερο δημοσκοπικά, ενώ την ίδια στιγμή οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις βιώνουν απώλειες.
Τα παραδείγματα πολλά. Ιταλία, Γαλλία, και πρόσφατα η Γερμανία, κάποιες, χωρίς να είναι οι μόνες. Αλλά είναι τόσο χιλιοειπωμένο ότι στην πραγματικότητα έχουν την ικανότητα να εκμεταλλεύονται κατάλληλα τις αστοχίες και κακές συμπεριφορές των συστημικών πολιτικών δυνάμεων.
Και για τη δική μας περίπτωση, προ δεκαετίας βιώσαμε κάτι ανάλογο, ασχέτως αν μετά το ίδιο το σύστημα έριξε στο περιθώριο της ιστορίας το λαϊκίστικο εκείνο κόμμα που εκμεταλλεύτηκε κάποιες ανάλογες καταστάσεις πολιτικής αλαζονείας, κάνοντας ευρεία χρήση ελκυστικών συνθημάτων και αθρόων υποσχέσεων, χωρίς βεβαίως αντίκρισμα!