Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που ζει στην Κρήτη και εκπλήσσεται έστω και ελάχιστα από το γεγονός ότι αρκετοί ανήλικοι οπλοφορούν και δεν διστάζουν να πυροβολήσουν για ψύλου πήδημα; Ελάτε τώρα. Δεν πρόκειται καν για κοινό μυστικό. Πρόκειται για κοινή γνώση. Όλοι το ξέρουν, ουδείς το συζητάει και κυρίως, ουδείς εκ των αρμοδίων δείχνει διαθετημένος να κάνει κάτι για αυτό.
Το έχω γράψει πολλές φορές: η κρητική κουλτούρα και η κρητική παράδοση, από την στιγμή που ξαναβαφτίστηκαν στην κολυμβήθρα των επιδοτήσεων, εκπαιδεύτηκαν στην λογική της ήσσονος προσπάθειας, έμαθαν στην απόλυτη ατιμωρησία και ξεπλύθηκαν μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη του εξωτικού φολκλορισμού, είναι λογικό και επόμενο να κατέληγαν σε στρεβλώσεις και παθογένειες που ουδεμία σχέση έχουν με την αληθινή Κρήτη.
Αντιθέτως, είναι πια ένα ρυπογόνο εργοστάσιο που παράγει μαυροντυμένα κουτσαβάκια τα οποία λανσάρουν τους εαυτούς τους για παλικάρια ενώ είναι απλώς ψευτόμαγκες και δειλοί.
Ωστόσο όλα τα παραπάνω, γνωστά και χιλιοειπωμένα, χρειάζονται προσπάθεια, βούληση, χρόνο για να αλλάξουν. Τίποτα από αυτά δεν φαίνεται να υπάρχει στο πολιτικό προσωπικό του τόπου μας.
Και σίγουρα δεν υπάρχει η παραμικρή πρόθεση να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της οπλοκατοχής. Ξέρετε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να εμποδίσεις ένα παιδί που κουβαλάει όπλο πάνω του να το χρησιμοποιήσει; Να μην το αφήσεις να αποκτήσει όπλο ευθύς – εξαρχής.
Κι όμως, το έγραψα ήδη: ουδείς ασχολείται. Ουδείς το θέτει στο τραπέζι. Ουδείς θέλει να το συζητήσει καν. Στην Κρήτη υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες (επιεικώς, ίσως και εκαντοντάδες χιλιάδες) όπλα, αδήλωτα και παράνομα τα περισσότερα. Τι κάνουν η πολιτεία, οι αρχές, οι βουλευτές και οι τοπικοί φορείς σχετικά; Βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο και το βγάζουν μόνο για να πέσουν από τα σύννεφα όταν προκύπτει κάποιο θλιβερό περιστατικό.
Εντωμεταξύ οι ανήλικοι θα συνεχίσουν να οδηγούν από 12 χρονών, να παντρεύονται, ειδικά τα κορίτσια, στα 16, να οπλοφορούν από μικρά παιδιά.
Με την σιωπηλή ανοχή όλων μας. Τουλάχιστον, για λόγους στοιχειώδους αξιοπρέπειας, ας μην κάνουμε και τους έκπληκτους μετά.
