Του Γιάννη Χαμαλάκη
Συνηθίζουν οι Έλληνες φίλαθλοι – και όχι μόνο – να κρίνουν έναν αγώνα από το αποτέλεσμα. Αυτό πάντως δεν συνέβη χθες στο Παγκρήτιο. Όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες, κατάλαβαν από νωρίς τι επρόκειτο να συμβεί.
Ο ΟΦΗ από τα πρώτα κιόλας λεπτά του αγώνα με την Κηφισιά σου έδειχνε την εικόνας μιας ομάδας ”χαλασμένης”. Λες και είχε γίνει κάτι στα αποδυτήρια λίγο πριν βγουν στο χορτάρι. Ανήμπορος δημιουργικά, προβληματικός αμυντικά. Η μουρμούρα ξεκίνησε νωρίς βλέποντας τους παίκτες του Ράσταβατς να μην εμφανίζονται όπως θα ήθελαν
Η ήττα από την Κηφισιά δεν θα σήκωνε τόσο θόρυβο αν συνοδευόταν από μια στοιχειώδη αγωνιστική αξιοπρέπεια και φυσικά αν οι παίκτες δεν κουβαλούσαν το “βαρύ και ασήκωτο” 4-0 της Λιβαδειάς. Χωρίς ίχνος έντασης, ενέργειας ή δημιουργικότητας. Μια ομάδα άδεια από ψυχή και ιδέες, χωρίς καν το κουράγιο να διεκδικήσει πράγματα.
Το γεγονός ότι έμεινε με 10 παίκτες δεν αποτελεί άλλοθι, άλλωστε δεν νομίζω ότι κάποιος θα σταθεί εκεί. Αντίθετα, στο διάστημα με αριθμητικό μειονέκτημα, ο ΟΦΗ έδειξε περισσότερα ψήγματα ποδοσφαιρικής ζωής απ’ όσα παρουσίασε στο πρώτο ημίχρονο, όταν ήταν πλήρης.
Πάμε στα προσεχώς: Ο ΟΦΗ έχει μπροστά το παιχνίδι με τον Άρη, ξανά στο Παγκρήτιο και μετά διακοπή μέχρι τις 18 Οκτωβρίου. Μια περίοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να γιατρέψει τις όποιες πληγές του και να ενσωματώσει τις όποιες αλλαγές.
Δεδομένα, το κλίμα δεν είναι υπέρ του Μίλαν Ράσταβατς. Ο Σέρβος κόουτς ακροβατεί σε ένα σκοινί, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι μπορεί να αντιστρέψει την όλη κατάσταση και να παρουσιάσει έναν εντελώς διαφορετικό ΟΦΗ, ώστε η ομάδα να μην μείνει πίσω από τον Οκτώβριο. Αν θα πόνταρα σε κάτι αυτή τη στιγμή, θα ήταν ότι στην διακοπή ο ΟΦΗ θα έχει νέο προπονητή. Ίδωμεν
