Παρέμβαση του «Ρουβίκωνα» για το εργατικό δυστύχημα που σημειώθηκε στα τέλη του περασμένου μήνα σε επιχείρηση στη Βιομηχανική περιοχή Ηρακλείου με αποτέλεσμα το θάνατο του 45χρονου υπεύθυνου παραγωγής στην εταιρία όπου εργαζόταν.
Ο άτυχος 45χρονος χτυπήθηκε θανάσιμα στο κεφάλι όταν αποκολλήθηκε ένα κομμάτι σωλήνα και τον χτύπησε.
Ο «Ρουβίκωνας» στη σελίδα του στο facebook έχει ανεβάσει βίντεο από την «επίσκεψή» των μελών του στην έδρα της εταιρίας σε περιοχή της Αττικής και σε σχετικό κείμενο αναφέρει:
«Στη βιομηχανική περιοχή Ηρακλείου στις 26 Αυγούστου, ένας ακόμα νεκρός προστέθηκε στη λίστα με τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν την ώρα της δουλειάς. Ο 45 ετών υπεύθυνος παραγωγής στην εταιρία …, κατά τη διάρκεια επιθεώρησης σε μια μονάδα αφαλάτωσης, χτυπήθηκε στο κεφάλι από έναν σωλήνα βάρους 100 κιλών ο οποίος εξερράγη. Στον χώρο τη στιγμή εκείνη βρίσκονταν κι άλλοι συνάδελφοί του που ζουν από τύχη.
Στις συλλυπητήριες ανακοινώσεις που ακολουθούν μετά από κάθε τέτοιο περιστατικό πάντα διαβάζουμε για κάποιον «άτυχο» άνδρα ή γυναίκα, για «τραγικό δυστύχημα», ότι τα αίτια θα διερευνηθούν και ότι οι ευθύνες θα αποδοθούν ώστε να μην επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται όμως για ατυχία, ούτε για δυστυχήματα. Τις αιτίες τις γνωρίζουμε πολύ καλά, όπως επίσης γνωρίζουμε ότι κανένας υπεύθυνος δεν τιμωρείται και ότι τίποτα δεν πρόκειται να φέρει τους ανθρώπους μας πίσω.
Είμαστε αναλώσιμοι. Μέτρα ασφαλείας, τακτικοί έλεγχοι, μέσα ατομικής προστασίας και καλά μεροκάματα είναι χασούρα για τις εταιρείες. Για τα αφεντικά κάθε εργάτης που σκοτώνεται, είναι ένας εργάτης που θα αντικατασταθεί από έναν άλλον.
Από την αρχή του 2022, τριάντα οκτώ εργαζόμενοι έχουν σκοτωθεί και δεκάδες ακόμα έχουν τραυματιστεί με μόνιμες κ ανεπίστρεπτες βλάβες. Σύμφωνα με δημοσιεύματα δεν υπάρχει καν μηχανισμός έγκαιρης και έγκυρης καταγραφής όλων των περιστατικών και των συνθηκών κάτω από τις οποίες αυτά συνέβησαν. Υπάρχουν τραυματισμοί ή ακόμα και θάνατοι που δεν καταγράφονται καν ως σχετιζόμενοι με την εργασία, αλλά ως «τροχαία», υπάρχουν και οι «αόρατοι», οι ανασφάλιστοι, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά που δεν θα καταγραφούν καθόλου, δεν θα είναι καν νούμερα στη μακάβρια αυτή στατιστική. Άσχετα, και πέρα από τις επίσημες, λειψές θεσμικές καταγραφές, η πραγματική εικόνα λέει ότι κάθε χρόνο οι εργοδοτικές δολοφονίες αυξάνονται και αυτό σημαίνει ότι εμείς, οι άνθρωποι της βάσης, όσοι και όσες ζούμε και πεθαίνουμε για ένα μεροκάματο, δε μπορούμε να αναθέτουμε τις τύχες μας στο κράτος, στους εργατοπατέρες και τα αστικά κόμματα. Οι καταγγελίες δεν αρκούν. Να πάρουμε θέση ενεργά σήμερα, τώρα.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ. ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ»