Η αβεβαιότητα, η ασάφεια και η ανησυχία εξακολουθούν να επικρατούν στην παγκόσμια κοινή γνώμη, δέκα πέντε ημέρες μετά την συνάντηση του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ντόναλντ Τράμπ, για ενδεχόμενες νέες απρόβλεπτες εξελίξεις που μπορεί να προκύψουν μετά τις συζητήσεις για να σταματήσει ο συνεχιζόμενος πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας.
Το μόνο που σίγουρα πληροφορήθηκαν εκείνοι που δεν το εγνώριζαν είναι η ιστορία της Αλάσκας, που πούλησε ο τσάρος Αλέξανδρος Β’ μετά την ήττα του στον πόλεμο της Κριμαίας, στον αμερικανό υπουργό εξωτερικών Γουίλιαμ Σιούαρντ ο οποίος έκλεισε τη συμφωνία το 1867 και οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από την Ρωσία με τίμημα 7,2 εκατομμύρια δολάρια. Ο τύπος της εποχής τoν κατηγόρησε ότι αγόρασε χιόνι, όμως οι Αμερικανοί δικαιώθηκαν αργότερα με την ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων χρυσού, και τεράστια αποθέματα πετρελαίου. Ξεκάθαρα όμως βγαίνουν τα συμπεράσματα από την περιβόητη αυτή συνάντηση και εκείνες που ακολούθησαν μεταξύ του Τράμπ, του Ζελένσκι και λοιπών ευρωπαίων ηγετών. Είναι οι επικίνδυνοι τακτικισμοί του Κρεμλίνου, οι προθέσεις του Λευκού Οίκου για την λήξη του πολέμου και η ανυποχώρητη στάση του Κιέβου.
Η συνάντηση της Αλάσκας είχε οργανωθεί και διαφημιστεί από τον Ντόναλντ Τράμπ ως το μεγαλύτερο γεγονός της χρονιάς. Μπορεί να μην κατάφερε να τελειώσει τον πόλεμο σε 24 ώρες όπως υποσχόταν προεκλογικά, αλλά όπως δήλωνε δημοσίως σε αυτή τη συνάντηση ήθελε να πετύχει μία συμφωνία εκεχειρίας.
Όπως αποδείχτηκε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν αποφασισμένος να μην αποδεχθεί καμιά συμφωνία και το μόνο που ζητάει είναι να πάρει τα εδάφη του Ντονμπάς και να επιβάλλει τους δικούς του όρους, δηλαδή την συνθηκολόγηση άνευ όρων της Ουκρανίας.
Ποιοι είναι οι όροι της Ρωσίας σύμφωνα με τον Πούτιν, είναι η << αποναζιστικοποίηση >> της Ουκρανίας, η αποδυνάμωση του στρατού της και το σχέδιο να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από την άλλη πλευρά οι Ουκρανοί θέλουν τον τερματισμό του πολέμου, αλλά όχι με οποιοδήποτε τίμημα. Περισσότερο από όλα δεν θέλουν να παραδοθούν παραχωρώντας στην Ρωσία όσα έχει καταλάβει μέχρι σήμερα. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας λέει ότι το Σύνταγμα της χώρας του δεν επιτρέπει σε αυτόν να παραδώσει εδάφη της Ουκρανίας σε τρίτους. Με αυτά τα δεδομένα προκύπτει ένα σοβαρό για την προετοιμασία της συνάντησης στην Αλάσκα διαδικαστικό ερώτημα. Τι είδους διπλωματική προετοιμασία είχε γίνει πριν από τη συνάντηση; Δεν γνώριζε ο Τράμπ και οι σύμβουλοί του τις θέσεις των δύο πλευρών, βάση των οποίων δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα σύναψης συμφωνίας για εκεχειρία;
Μήπως ο Τράμπ έπεσε στην παγίδα με τα σχέδια του Πούτιν, ή μήπως απλά αυτά ήταν συμφωνημένα εκ των προτέρων και ο Τράμπ εκείνο που ενδιαφέρεται είναι να διατηρήσει θετικό το κλίμα στις σχέσεις ΗΠΑ με την Ρωσία και θέλει να κλείσει όπως όπως το Ουκρανικό ζήτημα;
Είναι προφανές από προηγούμενες δηλώσεις του Πούτιν αλλά και άλλων ρώσων αξιωματούχων που λένε ότι οι Ευρώπη προσπαθεί να εμποδίσει την προσπάθεια των ΗΠΑ να βοηθήσουν τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Μάρκοφ εξέφρασε την ελπίδα ότι ο Τράμπ θα συνειδητοποιήσει τα λεγόμενά του, ότι ο Ζελένσκι είναι ο κύριος υπεύθυνος για τον πόλεμο Ρωσίας στην Ουκρανία και ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι ο δεύτερος λόγος για τον πόλεμο και όχι η Ρωσία. Είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό το σχέδιο του Πούτιν για να προκληθεί διχόνοια στις σχέσεις ΗΠΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνεπώς θεωρείται βέβαιο ότι στην συνάντηση του Ντόναλντ Τράμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν έγινε συμφωνία, απλά δεν έχει ανακοινωθεί αυτή επισήμως μέχρι σήμερα. Είναι μια συμφωνία που θα επιφέρει την επιβολή του νόμου για το δίκαιο των ισχυρών, όπως αυτό συνέβαινε πολλές φορές στο παρελθόν έτσι και σήμερα.
Μια συμφωνία που δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί γιατί η Ευρώπη θα αντισταθεί, θα σβήσει γρήγορα πριν γίνει αποδεκτή και θα χαθεί γραμμένη άδικα πάνω στο χιόνι της Αλάσκας…