Και βλέπεις και μπαίνουμε σε σκέψεις και λογισμούς που πολλές φορές μας μπερδεύουν στο δρόμο και το μονοπάτι που παίρνουμε για την πορεία της ζωής. Μπλέκουμε σε αψιμαχίες, διαφωνίες και διαπληκτισμούς που συχνά δημιουργούν απόσταση ανάμεσα μας, σε σημείο που μπορεί να φτάσει και την αποξένωση.
Η συγγνώμη έγινε σημείο τυπικό που το ξεστομίζουμε από συνήθεια και χωρίς να το εννοούμε στ’ αλήθεια, κι ακόμα περισσότερο η συγχώρεση έγινε πολύ δύσκολο εγχείρημα και ενίοτε ακατόρθωτη για να τη φτάσουμε. Και θα μου πεις, πώς να συγχωρέσεις τον οποιονδήποτε που σε έβλαψε και σου προκάλεσε ένα σωρό δεινά με τη συμπεριφορά και τις ενέργειες του. Μάλιστα, η δυσκολία της συγχώρεσης μεγαλώνει όταν η βλάβη και οι συνέπειες που προήλθαν από την πράξη είναι «βαριές» και σημαντικές.
Αλήθεια, αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι ούτε κι εγώ το έχω καταφέρει καθ’ ολοκληρίαν μέχρι σήμερα. Στις περιπτώσεις αυτές, προσπαθείς να συγχωρείς όχι τόσο για τον άλλον που διέπραξε και ενήργησε άσχημα και δόλια σε βάρος και εναντίον σου, αλλά συγχωρείς πρωτίστως για σένα και την ψυχή σου. Για να νιώσεις πιο ανάλαφρα, να απεγκλωβιστείς και να μπορείς να προχωράς μπροστά χωρίς βαρίδια. Αναγεννημένος και αναβαπτισμένος. Εντούτοις, για να μπορέσεις να συγχωρήσεις κάποιον, ειδικά αν η πράξη του χαρακτηρίζεται από «βαρύτητα» και σοβαρότητα, χρειάζεται χρόνος πολύς και μεγάλο έργο με τον εαυτό και το βαθύ μέσα της ψυχής.
Για παράδειγμα, μία πρόταση θα ήταν να κοιτάζεσαι καθημερινώς στον καθρέπτη σου, κάνοντας πρόβα με τον εαυτό σου, και λέγοντας αμέτρητες φορές τη φράση «σε συγχωρώ!», μέχρι να το αισθανθείς πραγματικά. Να το κάνεις δικό σου εσωτερικά, μέχρι να νιώσεις έτοιμος να το ομολογήσεις και εξωτερικά. Ακούγεται απλή διαδικασία, αλλά πιστέψτε με είναι αρκετά δύσκολο και επίπονο έργο.
Βέβαια, υπάρχει και η εναλλακτική οδός που δύναται να βασιστείς σε εκείνην έως ότου φτάσεις το κρίσιμο σημείο της συγχώρεσης και αυτή είναι όταν αγνοείς και προσπερνάς πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που σε πίκραναν και κατακερμάτισαν. Και πάλι, προστατεύεις κατά έναν τρόπο τη ψυχική σου υγεία και φέρνεις κάπως την ισορροπία… αλλά το «τραύμα» παραμένει ανοιχτό. Η συγχώρεση είναι η μοναδική επούλωση κάθε πληγής.
Φίλε μου, αν καταφέρεις να φτάσεις στο σημείο ώστε να μην εύχεσαι και να ζητάς το κακό για τον άλλον – αυτόν που σε πλήγωσε και σε έβλαψε, τότε δεν θα έχεις ευεργετήσει αυτό το πρόσωπο, αλλά θα έχεις κάνει το μεγαλύτερο καλό για σένα τον ίδιο και τη ψυχή σου. Γιατί, η Σωτηρία της ψυχής είναι στ’ αλήθεια πολύ μεγάλο πράγμα (όπως εύστοχα αναφέρουν και οι στίχοι του Σταμάτη Κραουνάκη, σε ερμηνεία Άλκηστις Πρωτοψάλτη).
Και για να αποσαφηνιστεί κάτι σημαντικό και να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις, παρανοήσεις και παρερμηνείες, όταν ζητάς απονομή δικαιοσύνης για όποια πράξη και συμπεριφορά με δύσκολες ή εγκληματικές επιπτώσεις, τότε δεν σημαίνει ότι εύχεσαι το κακό για κάποιον. Αυτό είναι τελείως διαφορετικό. Η δικαιοσύνη είναι ο ενδιάμεσος δρόμος για να φτάσεις τη συγχώρεση. Αλλά και η συγχώρεση η ίδια είναι μια μορφή δικαιοσύνης, ίσως και η μεγαλύτερη. Στην ουσία δεν δικαιολογείς ή λησμονάς την πράξη, αλλά δημιουργείς τις συνθήκες για τη δική σου εσωτερική δικαίωση.
Και φυσικά, η συγχώρεση δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι από την επόμενη ή την μεθεπόμενη ημέρα θα κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι συντρώγοντας και συναγελαζόμενος με τον υπεύθυνο και υπαίτιο της αδικοπραξίας. Η συγχώρεση είναι προσωπική σου υπόθεση και μπορείς να τη διαχειριστείς κατ’ επιλογή και κατά κρίση.
Φίλε μου – αγαπητέ αναγνώστη, αυτό το άρθρο ας λειτουργήσει ως προτροπή για σένα, για μένα… για τον καθένα από εμάς που έχει τη διάθεση ή τη θέληση να δώσει συγχώρεση, ξεφεύγοντας από τα σκοτάδια του παρελθόντος και βιώνοντας το φως του μέλλοντος. Ένα μέλλον χαρούμενο, αισιόδοξο, ελπιδοφόρο και δικαιωμένο μέσα από την αληθινή συγχώρεση. Γιατί στη ζωή, αν χρειαστεί να επιλέξεις ποιον δρόμο θα διαβείς, τότε πάρε αυτόν που οδηγεί μπροστά! Κι ας είναι ανηφορικός, κι ας είναι δύσβατος… όμως το περπάτημα σου θα είναι ανάλαφρο και η ψυχή σου γαληνεμένη. Γι’ αυτό σπάσε τα δεσμά που σε κρατούν αιχμάλωτο στο χθες και κοίτα ψηλά τον ουρανό, τον ήλιο που λάμπει… σαν την καινούρια σου ψυχή ένα πράγμα.
