Η μεγάλη νικήτρια των ευρωεκλογών είναι αδιαμφισβήτητα η Νέα Δημοκρατία.
Το 33% του εκλογικού σώματος που την στήριξε, δεν έγινε ξάφνου θιασώτης του πολιτικού αφηγήματος του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κρίσιμο μέρος του ποσοστού που κατέγραψε εκλογικά η Ν.Δ αποτελεί ευκαιριακή ψήφο· ψηφοφόροι, δηλαδή, δίχως πολιτική συγκρότηση που περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα αναλόγως τη συγκυρία.
Χτες γράφαμε για την κατεύθυνση αυτής της ευκαιριακής ψήφου παλιότερα προς τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας παρουσιάζονται δύο επιλογές: είτε να διαπαιδαγωγήσει το ακροατήριό της στο πολιτικό της αφήγημα, δημιουργώντας μια στέρεα ιδεολογική δεξαμενή ψηφοφόρων, ή να αξιοποιήσει αυτή την ψήφο ευκαιρίας απλώς για να ανελιχθεί στην εξουσία.
Τα πρόσφατα πολιτικά γεγονότα και η επικρατούσα πολιτική νοοτροπία στη χώρα συγκλίνουν προς το δεύτερο σενάριο: η Ν.Δ. θα αξιοποιήσει τη συγκυρία για να επιστρέψει στα χέρια της η νομή της εξουσίας. Business as usual – που λένε και στην Εσπερία.
Ήδη στη Νέα Δημοκρατία κάποιοι συμπεριφέρονται σαν να θριάμβευσαν κιόλας στις εθνικές εκλογές.
Ξεχνούν πως στον δρόμο προς τις εθνικές κάλπες, ο μεγαλύτερος αντίπαλός τους είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Ένας εαυτός που, ενίοτε με την αγαρμποσύνη του και συχνά με τον κυνισμό του, αρέσκεται στο να τρομάζει υπολογίσιμο μέρος των εκλογέων.
Κι αυτές οι εννιά μονάδες της διαφοράς της περασμένης Κυριακής, έχουν ήδη δημιουργήσει αντανακλαστική αντίδραση σε αρκετούς κοινωνικούς χώρους.
Ο δρόμος προς τις εθνικές εκλογές δεν είναι μακρύς, αλλά δε θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα .
Και εξακολουθεί να ισχύει το θεμελιώδες πολιτικό αξίωμα: η ψήφος ευκαιρίας δεν πήγε ποτέ κανέναν πολύ μακριά.