Της Σοφίας Νεοφύτου
Ο Κάντσα Σέρπα, ο τελευταίος επιζών της θρυλικής αποστολής που κατέκτησε για πρώτη φορά την κορυφή του Έβερεστ το 1953, πέθανε σε ηλικία 92 ετών στην Κατμαντού, αφήνοντας πίσω του μια ζωή γεμάτη τόλμη, απλότητα και προσφορά.
Η είδηση του θανάτου του συγκίνησε βαθιά την οικογένειά του και ολόκληρη την κοινότητα των ορειβατών. Ο εγγονός του, Τενζίνγκ Τσογκιάλ Σέρπα, σε μια συγκινητική δήλωση αποκλειστικά στο Creta24.gr, μίλησε για τον άνθρωπο πίσω από τον θρύλο.
Tέλος μιας εποχής
«Η οικογένειά μου και εγώ νιώθουμε μια βαθιά αίσθηση προσωπικής απώλειας με τον θάνατο του παππού μας. Ο θάνατός του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, εκείνης των ορειβατών που τόλμησαν να ανέβουν στην υψηλότερη κορυφή του κόσμου. Είναι μια βαθιά απώλεια, αλλά και πηγή παρηγοριάς, γνωρίζοντας ότι έζησε μια πλήρη, ουσιαστική και ευτυχισμένη ζωή. Έχοντας φτάσει στην κορυφή της ίδιας της ζωής, πιστεύω ότι τώρα έχει ανέβει ακόμα ψηλότερα και θα συνεχίσει να μας παρακολουθεί», σημειώνει ο ίδιος.
Θα φροντίσω να θυμόμαστε τη ζωή του
Ο Κάντσα Σέρπα γεννήθηκε το 1933 στα Ιμαλάια και ήταν μόλις 19 ετών όταν προσελήφθη ως αχθοφόρος στην ιστορική αποστολή υπό τον Νεοζηλανδό εξερευνητή Έντμουντ Χίλαρι και τον Νεπαλέζο Τενζίνγκ Νοργκάι. Ήταν η ομάδα που στις 29 Μαΐου 1953 θα κατακτούσε για πρώτη φορά την πιο ψηλή κορυφή του κόσμου – στα 8.848 μέτρα. «Δεν ήταν μόνο ένας υπέροχος παππούς για μένα, αλλά και έμπνευση και κινητήρια δύναμη για όλους όσους τον γνώρισαν ή άκουσαν την ιστορία του. Συχνά αναγνωριζόμουν ως ο εγγονός του, και καθώς συνεχίζω το δικό μου ταξίδι, θα φροντίσω να θυμόμαστε τη ζωή του μέσα από το δικό μου έργο», σημειώνει ο ίδιος μιλώντας στο Creta24.gr.
Η ομάδα που κατέκτησε πρώτη το Έβερεστ
Ο παππούς του Τενζίνγκ Τσογκιάλ δεν είχε προηγούμενη εμπειρία πριν «κατακτήσει» το Έβερεστ. Ο ίδιος έφτασε μέχρι τη διαβόητη «ζώνη του θανάτου», πάνω από τα 8.000 μέτρα, αποδεικνύοντας ότι το κουράγιο και η πίστη μπορούν να ξεπεράσουν κάθε ανθρώπινο όριο. «Ήταν ένας ζωντανός θρύλος και πηγή έμπνευσης για όλους τους ορειβάτες. «Χάσαμε τον φύλακά μας», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ορειβασίας του Νεπάλ, Φουρ Γκέλτζε Σέρπα.
Η αποστολή του 1953 είχε διαρκέσει εβδομάδες. Τα μέλη της ομάδας περπάτησαν ως τον καταυλισμό βάσης μεταφέροντας αντίσκηνα, τρόφιμα και εξοπλισμό, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν δρόμοι, αυτοκίνητα ή αεροπλάνα. «Όλοι έπρεπε να περπατήσουν», είχε θυμηθεί ο Κάντσα Σέρπα σε παλαιότερη συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2013.
Συνώνυμο των γενναίων ορειβατών
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το όνομα «Σέρπα» έγινε συνώνυμο των γενναίων ορειβατών οδηγών του Νεπάλ – εκείνων που ανοίγουν δρόμους, κουβαλούν βάρη και στηρίζουν κάθε αποστολή προς τις κορυφές των Ιμαλαΐων. Ο ίδιος ο Κάντσα συνέχισε να συμμετέχει σε αποστολές για είκοσι χρόνια, ώσπου αποφάσισε να αποσυρθεί, έπειτα από παράκληση της συζύγου του.
Μετά την απόσυρση, ο ίδιος διηύθυνε έναν ξενώνα στη Νάμτσε και ίδρυσε ένα ίδρυμα για την εκπαίδευση παιδιών από φτωχές οικογένειες. Μέχρι το τέλος του, παρέμεινε ταπεινός, γαλήνιος και αφοσιωμένος στην κοινότητά του.
Με τον θάνατό του, κλείνει οριστικά το κεφάλαιο των ανθρώπων που στάθηκαν πρώτοι στην κορυφή του κόσμου. Όμως η μνήμη του Κάντσα Σέρπα –ενός ανθρώπου που ξεκίνησε ως αχθοφόρος και κατέληξε σύμβολο αντοχής και ανθρωπιάς– θα συνεχίσει να φωτίζει τις πλαγιές του Έβερεστ και τις καρδιές όσων εμπνέει η ιστορία του.
