Την αποδέσμευση των λειτουργικών περιορισμών έγχυσης των έργων ΑΠΕ από οποιοδήποτε μέγιστο όριο περιορισμού της εγχεόμενης (και άρα αμειβόμενης) ηλεκτρικής ενέργειας σε ετήσια βάση, προβλέπει το πολυνομοσχέδιο του ΥΠΕΝ. Οι λειτουργικοί περιορισμοί μπορεί να προέλθουν είτε από πλεονάζουσα παραγωγή έναντι της ζήτησης (πρακτικά την αιτία έως σήμερα για το «ψαλίδι» στις ΑΠΕ), είτε από την τοπική κατάσταση του ΕΣΜΗΕ και ΕΔΔΗΕ (τοπική συμφόρηση).
Σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο, η δημόσια διαβούλευση του οποίου ολοκληρώνεται σήμερα στις 8 το πρωί, διατηρείται αντίθετα το πλαφόν του 5% για τους στατικούς περιορισμούς.
Υπενθυμίζεται ότι στο άρθρο με το οποίο θεσπίσθηκαν για πρώτη φορά περιορισμοί έγχυσης για σταθμούς ΑΠΕ (Άρθρο 10 του ν. 4951/2022), προβλεπόταν και για τις ίδιες κατηγορίες το ίδιο «ταβάνι» – στο 5% ετήσιας δυνατότητας παραγωγής ενέργειας των σταθμών. Επομένως, και οι δύο κατηγορίες «κόφτη» δεν μπορούσαν να περιορίσουν πάνω από 10% συνολικά την ενέργεια που έμενε εκτός δικτύου ή συστήματος σε ετήσια βάση και, κατά συνέπεια, την αντίστοιχη απώλεια εσόδων των μονάδων.
Μάλιστα, στο ίδιο άρθρο αναφερόταν ρητά πως ο Διαχειριστής δεν υποχρεούται σε καμία αποζημίωση των παραγωγών σε σχέση με περιορισμούς έγχυσης, εφόσον δεν παραβιάζονται τα όρια του 5+5%.
Πλέον, με το άρθρο 122 του υπό διαβούλευση πολυνομοσχεδίου, το οποίο αλλάζει τις σχετικές προβλέψεις του νόμου 4951/2022, το ταβάνι του 5% διατηρείται μόνο για τους στατικούς περιορισμούς έγχυσης. Πρόκειται είτε για μόνιμους περιορισμούς της ισχύος -όπως ισχύει αυτή τη στιγμή στα φωτοβολταϊκά στο ΕΣΜΗΕ, με τον περιορισμό του 72%- είτε για περιορισμούς της μέγιστης ισχύος παραγωγής σε συγκεκριμένες ώρες.
Αυτό ισχύει στα αιολικά, τα οποία με βάση το ισχύον καθεστώς μπορούν να εγχέουν στο 80% το διάστημα 8:00-11:00, στο 65% το 11:00-15:00, και στο 80% στο 15:00-17:00. Και πάλι, οι δύο αυτοί «κόφτες» δεν μπορούν να περιορίσουν πάνω από 5% την ετήσια παραγωγή που περικόπτεται.
Αντίθετα, η συγκεκριμένη πρόβλεψη έχει απαλειφθεί πλήρως στην περίπτωση των λειτουργικών περιορισμών. Επομένως, πλέον δεν υπάρχει κανένα πλαφόν στην επίπτωσή τους στην ετήσια παραγωγή των έργων. Μόνη σχετική πρόβλεψη είναι πως, για ειδικές κατηγορίες έργων ΑΠΕ, μπορεί να υπάρξει στην πορεία Υπουργική Απόφαση, η οποία να θέτει όρια στο «ψαλίδι» της ετήσιας παραγωγής τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, το συγκεκριμένο θέμα έχει τεθεί από συλλογικούς φορείς των ΑΠΕ, στο πλαίσιο των τοποθετήσεών τους στη διαβούλευση. Όπως έχουν επισημάνει οι συγκεκριμένοι φορείς, η απουσία οποιουδήποτε ορίου εξαλείφει πλήρως κάθε επενδυτική ορατότητα, αφού αν είναι αδύνατον να εκτιμηθεί η ετήσια παραγωγή ενός έργου (και επομένως τα ετήσιά έσοδά του) είναι αδύνατον να καταρτισθεί και business plan.
Την ίδια στιγμή, είναι ασαφές αν με τις αλλαγές «θωρακίζονται» οι Διαχειριστές, έναντι οποιωνδήποτε διεκδικήσεων παραγωγών για τους περιορισμούς έγχυσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αιτιολογική έκθεση γίνεται αναφορά σε αυτή τη «θωράκιση».
«Ακόμα, προβλέπεται ρητά ότι ο Διαχειριστής του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (Ε.Σ.Μ.Η.Ε.) δεν επιβαρύνεται με τυχόν αποζημιώσεις σύμφωνα με τα οριζόμενα στην προτεινόμενη ρύθμιση σε περίπτωση επιβολής των περιορισμών αυτών», αναφέρεται. Ωστόσο, το σχετικό απόσπασμα της αιτιολογικής δεν είναι βέβαιο πως αποτυπώνει το πνεύμα του άρθρου 122, όπου δεν γίνεται καμία συγκεκριμένη αναφορά σε αποζημιώσεις.
Μάλιστα, η χρήση του όρου «δύναται» («ο Διαχειριστής δύναται να επιβάλλει…») φαίνεται να παραπέμπει στην τεχνική δυνατότητα του Διαχειριστή να προχωρά σε περιορισμούς ισχύος, και όχι στο ότι δεν εγείρεται θέμα αποζημίωσης με την επιβολή τους. Επομένως, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα σχόλια που κατατέθηκαν στη διαβούλευση, για το συγκεκριμένο θέμα.