Αλήθεια, υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να συμβεί τα πιστεύω σου, οι αρχές σου, το αξιακό σύστημα στο οποίο είσαι μυημένος, οι απόψεις σου για κάποιο θέμα ή ακόμα και τα θέλω σου… να βρεθούν σε σύγκρουση μετα ισχυριζόμενα άλλων προσώπων.
Κι αυτό, ορισμένες φορές γίνεται κατά τρόπο αναπόφευκτο διότι την ίδια στιγμή που εσύ προβάλλεις και υποστηρίζεις τα δικά σου σημεία και τις θέσεις σου, ταυτόχρονα θα τύχει κάποιο τρίτο πρόσωπο να θεωρήσει ότι θίγονται και πλήττονται αντιστοίχως τα δικά του στεγανά από όσα εσύ πρεσβεύεις και θέτεις επί τάπητος και ως προτεραιότητα.
Η συμβουλή μου είναι ότι όταν η στάση που επέλεξες να διατηρείς μέχρι η όποια πληροφόρηση και γνώση διαθέτεις προς τα έξω (για ανατροφοδότηση άλλων ή για απλή ενημέρωση) βασίζεται και είναι εναρμονισμένη με την αλήθεια, την τεκμηρίωση, τη λογική συνέργεια και συνέπεια αλλά και τη δικαιοσύνη τότε να μην μπαίνεις στην ανησυχία για το πώς θα την εκλάβει ο άλλος ή κατά πόσο θα την αποδεχτεί ώστε να ταιριάξει με τα δικά του δεδομένα. Κοινώς, μη κάνεις πίσω.
Ειδικώς, μη κάνεις πίσω όχι από θέμα εγωισμού, ισχυρογνωμίας ή γοήτρου ή υπεροψίας αλλά από θέμα συνειδησιακής εντιμότητας απέναντι στη δική σου κρίση και τοποθέτηση. Όταν όλα όσα στοιχειοθετούν τα λεγόμενα και τις πεποιθήσεις σου είναι αξιολογημένα και στηριζόμενα με ορθή επιχειρηματολογία και σκέψη θα πρότεινα να μην δειλιάσεις ούτε στιγμή και ουδόλως να μην σκεφτείς την οπισθοχώρηση. Ακόμα κι βρεθείς μπροστά σε ισχυρή αντίσταση που φτάνει σε επίπεδα σκληρής αντιπαλότητας, και πάλι μην αναθεωρήσεις και μην γίνεις δέκτης του ανυπόστατου ή εκείνου που στερείται αλήθειας και δίκιου. Όταν βάζεις μπροστά την αλήθεια και το δίκιο δεν τίθεται λόγος να προχωρήσεις σε συμβιβασμούς με το λάθος, το άδικο και το μη συνετό.
Να έχεις την πυγμή που χρειάζεται για να προστατεύσεις και να υπερασπίσεις όσα προβάλλεις ως δική σου καταγραφή. Και δεν εννοώ (βέβαια) σε καμία περίπτωση να οδηγηθείς στη χρήση φρασεολογίας ύβρεων ή την ακολουθία ανάρμοστης και μη πρέπουσας συμπεριφοράς, αλλά με ευγένεια και ταυτόχρονα με αρκούντως δυναμισμό και θάρρος να επιδείξεις και να υποδείξεις την ορθότητα λόγων, ιδεών και πράξεων. Όταν γνωρίζεις ξεκάθαρα τον δρόμο τον σωστό, γιατί να μπεις στη διαδικασία να μπερδεύεσαι με λάθος διαδρομές και περπατησιές.
Και για αποφευχθεί τυχόν παρεξήγηση ή παρερμηνεία των γραφομένων, εννοείται να μην στέκεσαι με στυλωμένα πόδια και κλειστός με άρνηση στο διάλογο. Αντιθέτως, το νοηματικό υπόβαθρο του εν λόγω κειμένου συνίσταται στη γνώση και την πίστη σε καλές και ορθές πρακτικές έργων και αναφορές λόγων.
Επί παραδείγματι, κάθε είδους τακτικές και συμπεριφορές φίμωσης, λογοκρισίας, περιορισμού, απαγόρευσης ή καθοδήγησης από πρόσωπα που ενοχλούνται με τα λεγόμενα ή γραφόμενα σου και όσα δηλώνεις στο δημόσιο λόγο θα έλεγα ότι παραπέμπουν σε άλλους καιρούς και «μαύρες» περιόδους. Επιπλέον, όταν είσαι εντάξει με τη συνείδηση σου ότι έβαλες τα δυνατά σου για το σωστό και δίκαιο τότε είσαι σε θέση να κοιμάμαι ήσυχα και ανάλαφρα τα βράδια.
Με αυτό το σκεπτικό θα πρότεινα και στον καθένα να αντικρούει ή να προσπερνάει τις διάφορες σχηματιζόμενες «κόντρες» που προκύπτουν και αφορούν τις περισσότερες φορές θέματα ήσσονος σημασίας, βάζοντας μπροστά την αυτοσυγκράτηση, τον πολιτισμένο λόγο και στάση και να αποφεύγεις να ανοίγει «βεντέτα» με κάτι που γνωρίζει (από πριν) ότι δεν προσφέρει κατ’ ελάχιστο στη θετική εξέλιξη των πραγμάτων και της κατάστασης. Να μπορείς να κάνεις δηλαδή σωστή διαχείριση της κρίσης, εκεί είναι κρυμμένη ολόκληρη η ουσία, στην ικανότητα διαχείρισης.
Έτσι λοιπόν, μην κάνεις πίσω από φόβο, πίεση ή τον οποιοδήποτε εξαναγκασμό. Να γνωρίζεις ότι στο τέλος το φως πάντα νικά το σκοτάδι! Μπορεί να περάσει καιρός-χρόνια ολόκληρα, μπορεί να υπάρξουν επιμέρους ήττες ή σημεία που να μοιάζουν σαν ήττες, αλλά στο τέλος ναι… το Καλό θα υπερισχύσει σε κάθε πράξη και πραγματικότητα. Γι’ αυτό, μην κάνεις πίσω.