Σοβαρές επιπτώσεις είχε το μπλόκο των αγροτών στο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» του Ηρακλείου για δεκάδες ασθενείς στην Κρήτη.
Όπως αναφέρει σε ανάρτηση του ο καθηγητής Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντής της Πανεπιστημιακής Πνευμονολογικής Κλινικής στο ΠΑΓΝΗ Νίκος Τζανάκης, 20 προγραμματισμένα ραντεβού ασθενών στο PET–SCAN του ΠΑΓΝΗ ακυρώθηκαν, αφού το ραδιοφάρμακο που απαιτείται για την συγκεκριμένη εξέταση δεν κατάφερε να φτάσει στο Ηράκλειο.
Πρόκειται για μια σοβαρή, όχι όμως και μη αναμενόμενη, εξέλιξη αφού θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο πως οι πολλές πτήσεις που ακυρώθηκαν εξυπηρετούσαν και ανάγκες υγείας.
Πλέον οι ασθενείς των οποίων τα ραντεβού ακυρώθηκαν, μπαίνουν σε διαδικασία νέου προγραμματισμού για μια εξέταση, της οποίας ο χρόνος πραγματοποίησης θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμος.
Η ανάρτηση του κ. Τζανάκη:
«Σήμερα, επισκεπτόμενος το εργαστήριο PET–SCAN του ΠΑΓΝΗ για να παραλάβω εξετάσεις ασθενών μου, αντίκρισα μια ασυνήθιστη σιωπή σε ένα χώρο που συνήθως σφύζει από δραστηριότητα. Ενημερώθηκα ότι είκοσι προγραμματισμένα ραντεβού ακυρώθηκαν, καθώς λόγω της κατάληψης του αεροδρομίου, κατέστη αδύνατη η αερομεταφορά του ραδιοφαρμάκου. Είκοσι ογκολογικοί ασθενείς και οι οικογένειές τους βρίσκονται τώρα σε αγωνιώδη αναμονή για νέο προγραμματισμό.
Αυτή η τόσο “μικρή” ίσως για κάποιους λεπτομέρεια των επίχειρων της χθεσινής ημέρας με ανάγκασε σε έναν σκληρό αναστοχασμό: πώς γίνεται να καταστρέφουμε τόσο απερίσκεπτα τη ζωή ο ένας του άλλου; Ποιος ανάθρεψε αυτά τα νέα παιδιά έτσι ώστε να μετατρέπουν την αγροτική/κτηνοτροφική κατσούνα —σύμβολο άγιου μόχθου και αξιοπρέπειας των παππούδων μας— σε όργανο βίας; Ποιος νομιμοποιεί στα μάτια τους την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, ακόμα και των αυτοκινήτων των απλών εργαζομένων στο αεροδρόμιο;
Ίσως ήρθε η ώρα όλοι να σκύψουμε με ειλικρίνεια πάνω στο μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Αυτή η ευθύνη δεν βαραίνει τους έντιμους και σκληρά εργαζόμενους αγρότες και κτηνοτρόφους· βαραίνει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και όποιος, εκμεταλλευόμενος τη συγκυρία, επιχειρήσει να στοχοποιήσει μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, απλώς πλανάται πλάνην οικτράν. Η πραγματική ευθύνη αν και τραγικά ατομική, πρακτικώς και κυριολεκτικώς εγκολεάζεται σε μια συλλογική τοιαύτη, οδηγώντας όλους μας σε καταστροφική αδράνεια και κοινωνική απάθεια. Έτσι την επόμενη φορά που εμείς θα νομίζουμε ότι θιγόμαστε, θα γίνουμε οι συγκυριακοί κατσουνοφόροι και πετροβολητές που θα εξαναγκάσουν πονεμένους συμπολίτες να αναβάλλουν την κρίσιμη ιατρική τους εξέταση».
