Τα γεγονότα στα Βορίζια δεν είναι απλώς μια τραγική είδηση. Είναι μια πληγή που ανοίγει βαθιά στην ψυχή της Κρήτης. Κάθε φορά που η βία επιστρέφει, πληγώνει την εικόνα και την ουσία ενός τόπου που στηρίζεται στις αξίες του σεβασμού, της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς.
Η Κρήτη δεν είναι η βία. Δεν είναι η αυθαιρεσία, ούτε η υπεροψία της ισχύος. Είναι ο τόπος που έμαθε να πορεύεται με φιλότιμο, μέτρο και αλληλεγγύη. Και όταν αυτά πλήττονται, πληγώνεται και το συλλογικό μας ήθος.
Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, πολλοί θα αναρωτηθούν τι κάναμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια. Είναι δίκαιο να το ρωτούν. Γιατί η αλλαγή νοοτροπίας δεν γίνεται με συνθήματα. Θέλει συνέπεια, υπομονή και πράξεις. Δεν μπορεί να είναι μια περιστασιακή αντίδραση στην επικαιρότητα. Πρέπει να είναι στάση ζωής και διαρκής στόχος της Πολιτείας.
Από το 2012, όταν ξεκίνησα να πολιτεύομαι, προσπάθησα να υπηρετήσω αυτήν ακριβώς τη φιλοσοφία: ότι η πολιτική δεν είναι άθροισμα εντυπώσεων αλλά διαδρομή ευθύνης και σταθερότητας. Ότι η αλλαγή έρχεται με συνέχεια, όχι με άρνηση του παρελθόντος. Στον τόπο μας υπήρξαν άνθρωποι που έδωσαν μάχες για την Κρήτη με αξιοπρέπεια και ήθος. Το καθήκον της δικής μου γενιάς είναι να συνεχίσει αυτή την πορεία με νέα εργαλεία αλλά με την ίδια πίστη στις αξίες που μας ενώνουν.
Ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση, από το 2019 προσπαθούμε να επενδύσουμε συστηματικά σε ό,τι μπορεί να αλλάξει την κοινωνία μας από τη ρίζα. Στην εκπαίδευση, στις υποδομές, στις ίσες ευκαιρίες για κάθε παιδί. Ιδιαίτερα στον ορεινό όγκο – στον Μυλοπόταμο, στα Ανώγεια και στο Αμάρι – όπου η πρόσβαση, η ισότητα και η ποιότητα ζωής είναι ο καθημερινός μας στόχος. Εκεί που οι συνθήκες είναι πιο δύσκολες και μπορεί να φωλιάσει αυτή η στρεβλή νοοτροπία, εκεί ακριβώς επενδύουμε περισσότερο.
Οι επενδύσεις στις σχολικές υποδομές του ορεινού όγκου υπερβαίνουν τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Ο εκσυγχρονισμός του Γυμνασίου και Λυκείου Ανωγείων, το νέο Δημοτικό Σχολείο Πανόρμου, το Εσπερινό Γενικό Λύκειο Μελιδονίου και το σχολικό συγκρότημα Πλατάνου, μαζί με τις ενεργειακές αναβαθμίσεις δεκάδων σχολικών μονάδων ύψους 5,7 εκατομμυρίων ευρώ, αποτελούν παραδείγματα μιας πολιτικής επιλογής που αναδεικνύει ότι η παιδεία είναι το εφόδιο για μια κοινωνία με συνείδηση και μέτρο.
Παράλληλα, η ενίσχυση της εκπαίδευσης δεν περιορίστηκε μόνο στα έργα υποδομής. Από το 2019 έως σήμερα έχουν τοποθετηθεί πάνω από 800 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και περισσότεροι από 2.200 αναπληρωτές σε σχολεία του Ρεθύμνου, με ιδιαίτερη έμφαση στις περιοχές του ορεινού όγκου. Ενώ, με τον χαρακτηρισμό των σχολείων αυτών ως δυσπρόσιτων, δόθηκαν τα αναγκαία κίνητρα ώστε τα απομακρυσμένα σχολεία μας να αποτελούν επιλογή για τους εκπαιδευτικούς. Φυσικά δεν αρκούν τα παραπάνω, αναδεικνύουν όμως μια προσπάθεια που χρειάζεται χρόνο, επιμονή και συνεργασία.
Η αλλαγή νοοτροπίας όμως δεν επιτυγχάνεται μόνο με την παιδεία. Προϋποθέτει και ασφάλεια και εμπιστοσύνη από τον πολίτη που έρχεται κάθε μέρα αντιμέτωπος με στρεβλές συμπεριφορές. Γι’ αυτό η ενίσχυση της εκπαίδευσης οφείλει να συνοδεύεται από μια συνολική στρατηγική ασφάλειας και πρόληψης. Το νέο επιχειρησιακό μοντέλο αστυνόμευσης που παρουσίασε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης βασίζεται στην παρουσία, την πρόληψη και τη συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες. Είναι μια ουσιαστική μεταρρύθμιση που ενισχύει την εμπιστοσύνη και στέλνει το μήνυμα ότι η Πολιτεία είναι δίπλα στον πολίτη, όχι απέναντι. Παράλληλα, πρέπει άμεσα να ολοκληρωθούν οι θεσμικές παρεμβάσεις που αντιμετωπίζουν ρίζες χρόνιων εντάσεων. Οι δασικοί χάρτες και το Κτηματολόγιο θα συμβάλουν καθοριστικά να δοθεί τέλος σε εκκρεμότητες και αντιπαραθέσεις δεκαετιών, που συχνά γίνονται αφορμές για συγκρούσεις και αδικίες.
Ανατρέχοντας στο παρελθόν, δεν είναι η πρώτη φορά που η Κρήτη κάνει αυτοκριτική και κοιτάζεται κατάματα. Το 2005 στα Ανώγεια υπογράφηκε η ιστορική Διακήρυξη κατά της οπλοφορίας και της οπλοχρησίας. Ήταν μια πράξη ευθύνης, μια στιγμή αυτογνωσίας που έστειλε το μήνυμα ότι η λεβεντιά δεν έχει ανάγκη από όπλα και ότι η βία δεν είναι μέρος της παράδοσής μας αλλά πληγή της κοινωνίας μας. Είκοσι χρόνια μετά, το μήνυμα εκείνης της πράξης παραμένει, δυστυχώς, ακόμα ζωντανό. Με τη διαφορά ότι σήμερα πρέπει να συνεχίσουμε να το αναδεικνύουμε με πράξεις που διαμορφώνουν μια σταθερή ανάσχεση απέναντι σε όλους όσους αμαυρώνουν την Κρήτη.
Η Κρήτη δεν έχασε ποτέ τις αξίες της. Είναι τόπος πολιτισμού και φιλότιμου και αυτές τις αξίες πρέπει να τις υπερασπιστούμε και να τις διδάξουμε στις επόμενες γενιές. Η αλλαγή νοοτροπίας δεν έρχεται με λόγια. Έρχεται με παιδεία, με υποδομές, με κοινωνικές παρεμβάσεις και με ευθύνη. Και αυτή είναι η δέσμευσή μας απέναντι στο μέλλον της Κρήτης.