Η κυβέρνηση της ΝΔ μέσω του υπουργείου Υγείας ανακοίνωσε ότι από τη Δευτέρα 14/7/25 «δίνει φωνή» στους ασθενείς που νοσηλεύονται στα δημόσια νοσοκομεία και οι οποίοι θα αξιολογούν την εμπειρία τους απαντώντας σε 35 ερωτήσεις, μεταξύ των οποίων σχετικά με την καθαριότητα, τη σίτιση, το χρόνο αναμονής για την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο και τον προεγχειρητικό έλεγχο, την «αλληλεπίδραση» με το προσωπικό, την ενημέρωσή τους και τις οδηγίες μετά το τέλος της νοσηλείας τους, την ορθότητα της διάγνωσης κ.ά.
Όλα αυτά θα αξιολογούνται ώστε να οδηγούν σε πιθανές διορθωτικές κινήσεις και σε μια “ευγενική άμιλλα” μεταξύ των δημόσιων νοσοκομείων.
«Στην Ελλάδα συζητάμε πάρα πολλά χρόνια για τη λεγόμενη αξιολόγηση στο Δημόσιο. Και η μεγάλη κουβέντα είναι ότι όλοι είμαστε θεωρητικά υπέρ της αξιολόγησης , αλλά όταν αρχίζει η κουβέντα δεν βγάζεις άκρη. Εδώ ξεπερνάμε αυτό το πρόβλημα, διότι η αξιολόγηση θα γίνεται από τους χρήστες», ανέφερε ο υπουργός Υγείας.
Κάθε κυβερνητική αξιολόγηση και …χειρότερα για το λαό
Το ζήτημα της αξιολόγησης των δημόσιων νοσοκομείων και γενικότερα του δημόσιου συστήματος υγείας δεν είναι καινούργιο, δεν το ανακάλυψε ο υπουργός Υγείας, αλλά αποτέλεσε διαχρονικά εργαλείο απ’ όλες τις αστικές κυβερνήσεις για να προωθηθούν όλες οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην υγεία που αντιστοιχούν στους στόχους της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης και οι οποίες είναι σε πλήρη αντίθεση με τις λαϊκές – κοινωνικές ανάγκες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η κάθε κυβέρνηση επικαλούνταν τα προβλήματα που «αξιολογούσαν» οι ασθενείς και τα οποία ήταν αποτέλεσμα των προηγούμενων μέτρων που προέκυπταν από την προηγούμενη “αξιολόγηση” κ.ο.κ. Πως είναι δυνατόν το αποτέλεσμα της κάθε αξιολόγησης να είχε χειρότερο o από αυτό της προηγούμενης; Μήπως η «νέα» αξιολόγηση θα έχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα για τους ασθενείς; Η απάντηση είναι απλή. Όχι μόνο δε θα έχει θετικό αποτέλεσμα, αλλά απεναντίας θα αξιοποιηθεί για περαιτέρω αντιλαϊκά μέτρα .
Πιο επιθετική αντιλαϊκή πολιτική με επίκληση την «κοινή γνώμη»
Βεβαίως η αναγγελθείσα αξιολόγηση ως περιεχόμενο αντιστοιχεί με τα νομοσχέδια σε «διαβούλευση», όπου σε όλα τα άρθρα κάποιος μπορεί να πει γνώμη εκτός από αυτά που αφορούν τη γενική πολιτική της κυβέρνησης και τα οποία είναι «κλειδωμένα» στις ενδεχόμενες γνώμες. Επομένως η αξιολόγηση που εξαγγέλθηκε δεν αφορά τα «χοντρά» ζητήματα που καθορίζουν το χαρακτήρα του δημόσιου συστήματος υγείας, αλλά τα «ανώδυνα» για την κυβερνητική πολιτική. Γιατί τέτοιο ζήτημα είναι αν στις εμπόλεμες συνθήκες εφημερίας λόγω της υποστελέχωσης και της έλλειψης εξοπλισμού «μειώθηκε» ο χρόνος αναμονής από τις 10-12 ώρες στις 8-9 ώρες.
Υπάρχουν όμως και κάποια ερωτήματα πιο πονηρά που είναι έτσι διαμορφωμένα ώστε ότι όποιο και να είναι το αποτέλεσμα η κυβέρνηση να βγαίνει κερδισμένη.
Δεν έχει σεντόνια το νοσοκομείο; Φταίει η Διοίκηση ή η βοηθός θαλάμου
(και όχι η κρατική υποχρηματοδότηση).
Δεν έχει χαρτί η τουαλέτα; Φταίει η υπηρεσία καθαριότητας (και όχι η ιδιωτικοποίηση της).
Δε σου γλυκομίλησε ο νοσηλευτής που κάνει νοσηλεία για 40 ασθενείς μόνος του; Φταίει που δεν έχει περάσει η αξιολόγηση για να τιμωρηθεί (και όχι η πολιτική που διαμόρφωσε τα ράντζα και την εντατικοποίηση ,την υποστελέχωση ).
Σου φέρθηκε καλά ο γιατρός; (να ναι καλά το υπουργείο Υγείας που τον τρόμαξε με την αξιολόγηση και το νέο νομοσχέδιο για το Πειθαρχικό Δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων και συμπεριφέρεται σωστά). Μονά- ζυγά δικά τους!
Ο υπουργός Υγείας υποκρίνεται όταν λέει «ότι όλοι είμαστε θεωρητικά υπέρ της αξιολόγησης, αλλά όταν αρχίζει η κουβέντα δεν βγάζεις άκρη».
Μια χαρά άκρη βγήκε όταν, μετά από την αντιλαϊκή αξιολόγηση:
- Έκλεισαν νοσοκομεία, κλινικές και εργαστήρια.
- Μπήκε όριο στον αριθμό του προσωπικού.
- Κυριάρχησαν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας.
- Εφαρμόστηκε η κινητικότητα για να καλυφθούν οι «τρύπες» ανοίγοντας πολλές περισσότερες.
- Επεκτάθηκε η επιχειρηματική δράση των δημόσιων νοσοκομείων με τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία.
- Καθιερώθηκε το ιδιωτικό έργο των υγειονομικών του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα.
- Αυξήθηκαν οι πληρωμές των ασθενών για θεραπείες και φάρμακα.
- Δόθηκε ένας σκασμός «κινήτρων» στους επιχειρηματικούς ομίλους στην υγεία και στο φάρμακο με εξασφάλιση μεγαλύτερης πελατείας, φοροαπαλλαγών, ακόμα και ζεστού χρήματος.
Αξιολόγηση με στόχο τη συρρίκνωση υπηρεσιών
Η εξαγγελθείσα αξιολόγηση αποτελεί μέρος της γενικότερης αξιολόγησης που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ και η οποία μπορεί να έχει «θετικό φορτίο» ως λέξη αλλά δεν είναι απαλλαγμένη από το ταξικό της περιεχόμενο.
Αυτό επιβεβαιώνεται με το νόμο της Κυβέρνησης «Ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και ίδρυση του Οργανισμού Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία Α.Ε. (ΟΔΙΠΥ Α.Ε.)», όπου τα κριτήρια με τα οποία θα γίνεται η αξιολόγηση καθορίζονται από τη στρατηγική της ΕΕ και αποσκοπεί να διασφαλίσει την αδιάλειπτη προσαρμογή των μονάδων υγείας – ιδιαίτερα των δημόσιων – στους κανόνες της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης των εργασιών τους. Στο πως ολοκληρωμένα θα λειτουργούν ως «αυτοχρηματοδοτούμενες οικονομικές μονάδες» με την πώληση των εργασιών τους απαλλάσσοντας το κράτος από τις σχετικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού. Όταν λοιπόν ο χαρακτήρας της ανάπτυξης του συστήματος υγείας είναι σε αντιλαϊκή κατεύθυνση και η αξιολόγηση των «εργαλείων» που θα τη διασφαλίζουν θα έχει αντιλαϊκό περιεχόμενο και κατεύθυνση.
Η αξιολόγηση των μονάδων υγείας δε γίνεται από την πλευρά της ενίσχυσής τους από το κράτος, αλλά πως αυτές θα συμπιεστούν στα όρια των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων και στην αποθέωση της ατομικής ευθύνης των ασθενών.
- Η «προσβασιμότητα» των ασθενών στις μονάδες υγείας συνδέεται με τις «οικονομικά ανεκτές» υπηρεσίες, δηλαδή με το δεδομένο ότι θα πληρώνουν γι’ αυτές.
- Η διαχείριση των «οικονομικών και ανθρώπινων πόρων» πρέπει να εξασφαλίζουν τη λεγόμενη «βιωσιμότητα» των μονάδων υγείας,στις ελάχιστες υπηρεσίες
Αυτό σημαίνει πλήρη επικράτηση του «οικονομικού στοιχείου» έναντι του στοιχείου των λαϊκών αναγκών. Από αυτό θα εξαρτάται η ανάπτυξη και η στήριξη κλινικών και εργαστηρίων, ανάλογα το πόσο προσοδοφόρα θα είναι ή το κλείσιμό τους γιατί δεν είναι «οικονομικά βιώσιμα» παρ’ όλο που είναι αναγκαία για τις ανάγκες μιας περιοχής.
Παραδείγματα πολλά Σε ένα νησί μπορεί να κλείσει μια μαιευτική κλινική με το κριτήριο του αριθμού των τοκετών που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα έσοδα για τη συνέχιση της λειτουργίας της. Σε ένα νομό μπορεί να μην υπάρχει ψυχιατρική κλινική λόγω αριθμού ασθενών Σε ένα νοσοκομείο (ΠΑΓΝΗ ) το απόγευμα δεν λειτουργεί το PET SCAN λόγω του ότι δεν βγάζει τα λεφτά του
...και την τιμωρία των υγειονομικών
Εννοείται ότι αυτό το κριτήριο θα καθορίζει και τη διασφάλιση ή όχι της εργασίας των υγειονομικών. Μέσω των κριτηρίων της αξιολόγησης, των «ανταμοιβών» και των «διοικητικών μέτρων – ποινών» (βλέπε και πρόσφατο νoμοσχέδιο για το Πειθαρχικό Δίκαιο των Δημοσίων Υπαλλήλων), ενισχύεται η «ανταγωνιστικότητα» στο δημόσιο τομέα που θα έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη διαφοροποίηση των μονάδων και των παροχών ανάμεσα στις περιοχές της χώρας, την ανάπτυξη «προσοδοφόρων» τομέων και την υποβάθμιση άλλων αναγκαίων για την υγεία του λαού.
Επιπλέον, βασικό κριτήριο για την απόδοση του υγειονομικού προσωπικού, ακόμη και για τη διατήρηση της θέσης ή της δουλειάς του θα αποτελεί η εφαρμογή του αντιεπιστημονικού κόφτη σε ιατρικές πράξεις, νοσηλεία, θεραπείες, φάρμακα κλπ. Δηλαδή, το δικαίωμα στη δουλειά θα εξαρτάται και από το αν ο κάθε εργαζόμενος προωθεί τους στόχους που θέτει το κράτος για περικοπές στην Υγεία, από το κατά πόσο υπηρετεί με προθυμία και συνέπεια την πολιτική προσέλκυσης επιχειρήσεων – χρηματοδοτών και ασθενών – πελατών.
Άλλο ένα εργαλείο για την προώθηση της αντιλαϊκής στρατηγικής στην Υγεία
Η αξιολόγηση αποτελεί ένα εργαλείο για το αστικό κράτος που θα ελέγχει τη «διασφάλιση» της επιτάχυνσης των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Υγεία, ώστε να «απορροφηθούν» ταχύτερα στη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων οι δεκάδες νόμοι της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που υπηρετούν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του συστήματος. Μια στρατηγική που βασίζεται στην εξασφάλιση «βιώσιμων και αποδοτικών συστημάτων υγείας» μέσω της ραγδαίας μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης των κρατικών μονάδων υγείας κι ενίσχυσης της λειτουργίας τους με όρους επιχειρήσεων. Δηλαδή, με περιορισμό των υπηρεσιών που παρέχονται δωρεάν από το κράτος στο επίπεδο του «ελάχιστου βασικού πακέτου», με το ελάχιστο δυνατό κρατικό κόστος. Με βάση αυτά τα κριτήρια άλλωστε αξιολογεί το κεφάλαιο τις κυβερνήσεις του σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα, η αστική κυβέρνηση αξιολογείται με βάση την επίτευξη αυτών των στόχων.
Αξιολογούμε με κριτήριο: υγεία καθολικά δωρεάν κοινωνικό αγαθό
Η «αξιολόγηση» λοιπόν που έρχεται θα έχει νέες σοβαρές συνέπειες για την υγεία και την τσέπη των ασθενών, θα επιφέρει νέο πλήγμα στις συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων.
Η πραγματική αξιολόγηση από το λαό γίνεται ήδη με τις δεκάδες κινητοποιήσεις σωματείων και μαζικών φορέων για τις ελλείψεις και τα προβλήματα που είναι αποτελεσμα της αντιλαικής πολιτικής. Αυτή η αξιολόγηση πρέπει να δυναμώσει και να γίνει από τη σκοπιά της πλήρους και δωρεάν ικανοποίησης των αναγκών του στην πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση, έγκαιρα και με ασφάλεια, που σημαίνει ότι απαιτείται ένα κεντρικά επιστημονικά σχεδιασμένο κρατικό σύστημα υγείας, αναπτυγμένο, στελεχωμένο και εξοπλισμένο και το οποίο απαιτεί οι ίδιοι οι παραγωγοί του πλούτου να γίνουν ιδιοκτήτες του για να μπορούν να διαθέσουν το αναγκαίο μέρος του για την ανάπτυξη των κρατικών υποδομών στην υγεία όλων των επιπέδων.