Αγαπητοί μου φίλοι, οι περισσότεροι από εμάς βάσει πίστης δοξάζουμε και υμνούμε τον έναν και πραγματικό Θεό και ουράνιο Πατέρα. Όμως, επί Γης θα συναντήσουμε συχνά στην πορεία μας ανθρώπους που συμπεριφέρονται ως επίγειοι «Θεοί» και έχουν την τάση να διαφεντεύουν και να ορίζουν τις ζωές άλλων ανθρώπων επειδή έτυχε να έχουν κάποια μορφή εξουσίας στα χέρια τους. Λαμβάνουν αποφάσεις ερήμην τους και επιλέγουν αντί γι’ αυτούς, νομίζοντας λανθασμένα και τραγικά ότι έτσι τους βοηθούν, ενώ στην ουσία καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξία των άλλων και τους αιχμαλωτίζουν σε ένα πλαίσιο με νοσηρά χαρακτηριστικά. Τους εγκλωβίζουν και τους συνθλίβουν.
Αλήθεια, με ποια δικαιολογία αυτοπροσκαλέθηκαν και εισχώρησαν στις ζωές των άλλων, με ποιο δικαίωμα έγιναν ελεγκτές στις επιλογές και στα θέλω τους. Τέτοιοι άνθρωποι, συνήθως χαρακτηρίζονται από ένστικτα και διαθέσεις που ξεπερνούν το ανθρώπινο στοιχείο και συναίσθημα και φτάνουν να ενεργούν και να λειτουργούν απάνθρωπα, μοιράζοντας τη δυστυχία και το μίσος που φωλιάζει μέσα τους. Είναι άτομα με έπαρση, ψυχρότητα, άμετρο εγωκεντρισμό και χωρίς ίχνος καλοσύνης, εγκαρδιότητας και ελέους.
Αν τους ρωτήσεις θα προβάλλουν χιλιάδες επιχειρήματα ώστε να υποστηρίξουν τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Όμως στην πραγματικότητα το μοναδικό τους όπλο δεν είναι η αλήθεια και η λογική, αλλά η εξουσία με την οποία χειρίζονται και κατευθύνουν θέματα και καταστάσεις. Στην ουσία είναι άνθρωποι χωρίς Θεό, χωρίς Πίστη και χωρίς ψυχή γαληνεμένη, αλλά επηρεάζονται από την τρικυμία που επικρατεί στο μέσα τους. Η ικανοποίηση και η ευχαρίστηση τους έγκειται στο να χρησιμοποιούν τους άλλους σαν άβουλα όντα και να μην τους αφήνουν να σηκώνουν κεφάλι.
Δυστυχώς, τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων που νομίζουν ότι είναι Θεοί και συμπεριφέρονται σαν «Θεοί», μπορεί να συναντήσει κάποιος στην καθημερινότητα του και σε πολλές στιγμές της ζωής του. Ίσως στην εργασία, ίσως στην οικογένεια, ίσως στη συντροφική σχέση, ίσως στη φιλική σχέση, ίσως στην όποια κοινωνική συναναστροφή, ίσως στο ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον. Πρόκειται για άτομα που κάνοντας κατάχρηση της ιδιότητας και του ρόλου τους – ενίοτε – επιβάλλουν καταπιεστικά, κυριαρχικά και εξαναγκαστικά τη στάση και τη θέση τους για το καθετί, ισοπεδώνοντας την κρίση και τη βούληση του άλλου. Γνωρίζουν ότι πλεονεκτούν σε δύναμη και ισχύ έναντι των άλλων (βάσει της θέσης τους) κι έτσι πράττουν εκ του ασφαλούς.
Κι εδώ έρχεται το βασικό ζητούμενο για σένα και κατά πόσο αξίζει να δέχεσαι και να αποδέχεσαι τέτοιες συμπεριφορές που σε μειώνουν, σε υποτιμούν και «χλευάζουν» την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια σου. Ξέρω, είναι μεγάλες οι δυσκολίες για να αντιδράσεις και με πολλούς περιορισμούς, μα θα ήταν χρήσιμο και απαραίτητο να μην το βάλεις κάτω και να μην οπισθοχωρήσεις, να μην κιοτέψεις. Δε λέει κανένας οι αντιδράσεις ή οι ενέργειες σου να είναι βίαιες, επιθετικές ή εκτός ορίων του νόμου ή της λογικής. Όμως, χρειάζεται κάτι να κάνεις… να δημιουργήσεις ασπίδα προστασίας για τον εαυτό σου, την ατομικότητα σου και την αξιοπρέπεια σου ως άνθρωπος. Δεν είναι απλώς δικαίωμα αλλά ανάγκη, ώστε να μπορέσεις να ζήσεις ελεύθερα και μακριά από τέτοιου είδους δυσαρμονίες της ανθρώπινης συναναστροφής.
Και να γνωρίζεις, δεν θα μπορέσεις να ζήσεις ποτέ ευτυχισμένος αν δεν απελευθερωθείς από τέτοιου είδους δεσμά. Κάνε την επανάσταση σου για το αυτονόητο. Κάθισε, συζήτησε, προσπάθησε όσο είναι δυνατόν με το άτομο που διαπιστώνεις ότι λειτουργεί κατ’ εκμετάλλευση και καταχρηστικώς της εξουσίας που κατέχει αν είναι κοντινός σου… και αν δεν βγάλεις άκρη, τότε αποχώρησε και διώξε από την πραγματικότητα σου αυτόν τον «Θεό». Σβήσε τον και διώξε τον τώρα (όχι αύριο!) από τη ζωή σου και μην κρατήσεις οποιαδήποτε επαφή.
Κι αν φοβάσαι ότι θα υπάρχουν συνέπειες, θα σου έλεγα να προχωρήσεις. Κανένας δεν χάνεται και κανένας δεν πέθανε χωρίς τη βοήθεια τέτοιων προσώπων που στην ουσία δεν είναι βοήθεια αλλά αιχμαλωσία, εγκλωβισμός και η χειρότερη μορφή φυλακής για την ανθρώπινη υπόσταση και τη ψυχική υγεία. Γι’ αυτό προχώρα χωρίς αυτούς και μακριά από αυτούς τους επίγειους «Θεούς». Να έχεις πίστη στον εαυτό σου, στη θέληση σου, στο θάρρος σου, στη δύναμη σου, στην προσωπική σου αξία και πίστη στον αληθινό Θεό χωρίς τα εισαγωγικά. Προχώρα με γενναιότητα γιατί το οφείλεις στον εαυτό σου, στο παρόν και το μέλλον σου, στην αλήθεια, στις ελπίδες και στα όνειρα σου. Με το καλό λοιπόν σ’ αυτό το μονοπάτι της Σωτηρίας κι η Παναγιά σου… κι η Παναγιά μαζί μου.
