Φίλοι μου, στη ζωή οι συνθήκες δεν ευνοούν πολλές φορές να κάνεις αλήθεια τα όνειρα σου. Είναι βλέπεις οι καταστάσεις και τα εμπόδια τέτοια που συχνά δεν αφήνουν περιθώρια ώστε να ζήσεις τη ζωή που θα ήθελες και με τον τρόπο που επιθυμείς ως επιλογή και απόφαση.
Και σε προηγούμενα άρθρα του υπογράφοντα έγινε παρεμφερή αναφορά αλλά το ζητούμενο είναι να κατανοήσει ο καθένας ότι δεν θα ήταν χρήσιμο να παραδώσει τα όπλα και να παραδοθεί τόσο εύκολα. Προσωπικά, θα έλεγα να μην κάνει πίσω ούτε λεπτό και να δώσει τη μάχη και τον αγώνα του μέχρι τέλους και μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο… με όποιο κόστος και με όποια θυσία. Γι’ αυτά που αγαπάς, γι’ αυτά που αισθάνεσαι, γι’ αυτά που πιστεύεις και γι’ αυτά που αληθινά σ’ ευχαριστούν αξίζει κάθε προσπάθεια και κάθε έντιμο έργο.
Να μάχεσαι λοιπόν για τις πραγματικές επιθυμίες και τα πραγματικά θέλω τα δικά σου και όχι των άλλων. Αυτά που εσύ ονειρεύεσαι και όχι ο κάθε τρίτος για σένα, γιατί η ζωή ανήκει σ’ εσένα και δεν αρμόζει να αποδεχτείς οτιδήποτε άλλο που δεν σε εκφράζει και είναι ασύμβατο με το αληθινό συναίσθημα και την ευαισθησία σου. Να δίνεις και τον εαυτό σου ακόμα γι’ αυτά που αγγίζουν και ενεργοποιούν το μέσα της ψυχής και το κέντρο της καρδιάς. Τα υπόλοιπα και τα άλλα είναι περιττά, ανούσια και ασήμαντα και είναι ξένα για σένα και ξένα με σένα, γι’ αυτό όσο περνάει από το χέρι σου ας μην επιτρέψεις να λάβουν το εισιτήριο για οποιαδήποτε θέση στη δική σου ζωή.
Για παράδειγμα, φανταστείτε φίλοι μου να είστε σε μια εργασία που δεν ήταν η πρώτη σας επιλογή αλλά το κάνετε εξ ανάγκης και εκ συνθηκών. Ναι, μπορεί να καλύπτεις τα βιοποριστικά θέματα, μπορεί να είσαι σωστός στα καθήκοντα και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις σου αλλά μέσα σου θα αισθάνεσαι λίγος και ένα απέραντο κενό, γιατί θα λείπει αυτό που πραγματικά αγαπάς και δεν σου δόθηκε η ευκαιρία να το πράξεις ως αληθινό έργο.
Επίσης, το ίδιο ισχύει στην περίπτωση που υπάρχει αληθινό συναίσθημα για κάποιο πρόσωπο με το οποίο οι προϋποθέσεις δεν ήταν ευνοϊκές για να βρεθείτε όπως θα ήθελες και όπως ονειρευόσουν. Αν επιχειρήσεις να καλύψεις την απουσία συντρόφου και τις ανάγκες σου με μια άλλη γυναίκα – όπου εκλείπει το ουσιώδες συναίσθημα – το πιθανότερο είναι να καταλήξεις εγκλωβισμένος και άδειος.
Προσωπικά, αν με ρωτούσαν δεν θα μπορούσα και θα ήταν αδύνατον να μένω συμβατικά με μια άλλη γυναίκα πέρα από αυτή που τρέφω αισθήματα και αγάπη. Τότε, θα ήμουν κι εγώ απόλυτα δυστυχισμένος και δίπλα μου θα δυστυχούσε και η οποιαδήποτε άλλη ή η κάθε μία (όποια και αν ήταν) γιατί δεν θα ήμουν σε θέση πότε να νιώσω μαζί της αυτά που νιώθω για το ένα και μοναδικό πρόσωπο της καρδιάς. Γιατί η συντροφική σχέση θέλει δύο που να αγαπιούνται για να ευδοκιμήσει και να αντέξει στο χρόνο. Θα επέλεγα να ήμουν μόνος παρά με μια γυναίκα που δεν θα ήταν της συναισθηματικής αρεσκείας μου, αλλά αυτό είναι η δική μου άποψη και ο καθένας ακολουθεί τις επιλογές του και πράττει κατά την κρίση του. Εγώ, βάζω ως προτεραιότητα το συναίσθημα.
Για το κλείσιμο, αυτό που προσδοκώ να μείνει είναι να μην γίνεται κάποιος ρίψασπις και να οπισθοχωρεί με τις πρώτες δυσκολίες αλλά να σηκώνει ανάστημα θάρρους και ψυχής για όλα αυτά που θα του προσφέρουν την αληθινή ευτυχία και όχι την εικονική και την πλασματική. Να παλεύει αντρίκια και σαν θηρίο στο τώρα και στο σήμερα για ό,τι τον εκφράζει… παρά να φτάσει αργότερα να αναπολεί τη ζωή που ήθελε αλλά δεν κατάφερε να ζήσει. Ας μη περιμένει να φτάσουν τα χρόνια εκείνα που θα του λείπει αφόρητα η ζωή που δεν έζησε και το χειρότερο να έρθει η στιγμή που θα συνειδητοποιεί ότι δεν έκανε κάτι γι’ αυτό, δείχνοντας δειλία και αδυναμία. Επέλεξε λοιπόν να κινηθείς νωρίς και στο τώρα για τα όνειρα και τις επιθυμίες σου, προλαβαίνοντας το αργά του αύριο.