Το ημερολόγιο έδειχνε 27 Δεκεμβρίου του 2012, όταν η 33χρονη Ζωή Δαλακλίδου επέστρεφε στο σπίτι της στην Ξάνθη μετά από νυχτερινή διασκέδαση.
Ο θάνατος για την άτυχη Ζωή παραμόνευε στην πυλωτή της πολυκατοικίας της. Είχε το όνομα Χρήστος Παπάζογλου, γείτονας της γυναίκας. Όταν η 33χρονη έβαλε τα κλειδιά στην πόρτα της πολυκατοικίας, εκείνος της επιτέθηκε. Την χτύπησε και την βίασε. Στη συνέχεια της έβαλε φωτιά αφού την είχε περιλούσει με ένα μπιτόνι με βενζίνη.
«Με αναγνώρισε, θα το έλεγε στους αστυνομικούς», είπε ο «Δράκος της Ξάνθης», όπως έμεινε στην ιστορία ο Χρήστος Παπάζογλου.
Μάλιστα, ο 27χρόνος έχει απασχολήσει και στο παρελθόν τις Αρχές για αντίστοιχα εγκλήματα, ωστόσο είχε αφεθεί ελεύθερος.
Οι αστυνομικές Αρχές οδηγήθηκαν στα ίχνη του από ένα δακτυλικό αποτύπωμα που βρήκαν σε ένα από τα αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα στο σημείο όπου βρήκε τραγικό θάνατο η άτυχη κοπέλα.
Επίσης, υπάλληλος εταιρείας σεκιούριτι είδε τον άντρα λίγη ώρα πριν το έγκλημα, κοντά στο σπίτι της κοπέλας μεθυσμένο, ενώ κάμερες τον κατέγραψαν να ακολουθεί το θύμα και τη φίλη της όταν περπατούσαν στο δρόμο.
«Το γέλιο σου το δυνατό ηχεί ακόμη στα αυτιά μου»
Σήμερα, 11 χρόνια μετά, ο πόνος και ο θρήνος συνεχίζουν να συντροφεύουν την οικογένεια της άτυχης Ζωής, που το μοιραίο βράδυ βρέθηκε απλά μπροστά στον Παπάζογλου.
Η ανάρτηση της αδερφής της Ζωής:
«Ξημερώνει για άλλη μια φορά η μέρα σου. 11 χρόνια ψυχή μου, 11 χρόνια Ζωή μου!! Και τα χρόνια περνάνε και δεν τα καταλαβαίνω. Οι στιγμές πολλές με την απουσία σου αισθητή. Δεν υπάρχει μέρα που να μην αναφέρω το όνομα σου, να μην σε μνημονεύω.
Δεν υπάρχει στιγμή που να μην σκέφτομαι τι μπορεί να έκανες, τι μπορεί να έλεγες, πως θα ήταν η ζωή σου σήμερα.
Σε ονειρεύομαι να ταξιδεύεις, όπως σου άρεσε, να γυρνάς τον κόσμο, να γνωρίζεις νέους πολιτισμούς, να φωτογραφίζεις καθετί που σου κινεί το ενδιαφέρον. Σκέφτομαι τις στιγμές μας, το γέλιο σου το δυνατό που ηχεί ακόμη στα αυτιά μου. Προσπαθώ να μην ξεχάσω καμία σου λεπτομέρεια κοιτώντας τις φωτογραφίες σου/μας. Η εικόνα σου να μένει ζωντανή όσα χρόνια και αν περάσουν. Αυτόν τον τρόπο έχω.
Ψυχή μου νιώθω ότι ήταν χθες όλο αυτό που συνέβη. Νιώθω ότι κάθε χρόνο το ξαναζώ. Το μόνο που θα ήθελα να διαγράψω από την μνήμη μου είναι την φρίκη και τον πόνο που πέρασες και περνάμε εμείς ακόμη.
Ελπίζω στην ηρεμία και τη γαλήνη της ψυχής σου, αυτό μας κρατάει δυνατούς.
Μας λείπεις.
27/12/2012 – 27/12/2023»
