Η παρέμβαση του περιφερειακού συμβούλου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης, Δημήτρη Βρύσαλη, για το εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων:
«Η «Στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τη δημιουργία δικτύου μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης ΑΕΠΥ (Απορριμματογενείς ενεργειακές πρώτες ύλες) από Αστικά Στερεά Απόβλητα», αφορά στην κατασκευή 6 μονάδων καύσης απορριμμάτων σε όλη τη χώρα, μεταξύ αυτών και στο Ηράκλειο, για την Κρήτη και για «εισαγωγή» αποβλήτων από μέρους της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου (ΜΑΑ Θήρας, Ρόδου και Καρπάθου).
Η καρκινογόνος καύση – ακόμη και σύμμεικτων απορριμμάτων – με εργοστάσια που από τη μια θα πρέπει να τροφοδοτούνται με σκουπίδια διαρκώς, ενώ από την άλλη θα «χαντακώνουν» την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων των περιοχών όπου θα εγκατασταθούν, είναι μια χρυσοφόρα επένδυση για το κεφάλαιο, αφού κερδίζει και από την πώληση ρεύματος, αλλά και από την επεξεργασία των απορριμμάτων, που πληρώνει ο λαός μέσα από υπέρογκα δημοτικά τέλη, όπως και θα «πληρώνει» με επιβάρυνση της υγείας του και της ποιότητας ζωής του.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν μια ξεκομμένη εξέλιξη, δεν προέκυψαν ξαφνικά, όπως εντελώς ανυπόστατα και παραπλανητικά ισχυρίζεται η περιφερειακή αρχή Κρήτης. Προωθούνται στο έδαφος που έστρωσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι πολιτικές αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων -τώρα ΝΔ, πριν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ- οι οποίες ενσωμάτωσαν και εφάρμοσαν όλες τις Ευρωενωσιακές κατευθύνσεις που είναι στη λογική ότι «τα σκουπίδια είναι χρυσός», πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Όλο αυτό το διάστημα διαμορφώνονταν οι προϋποθέσεις και το νομικό πλαίσιο από όλες τις κυβερνήσεις και την τοπική διοίκηση, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, για τη λεγόμενη ενεργειακή αξιοποίηση απορριμμάτων. Όσον αφορά τις συνέπειες, οι διεθνείς επιστημονικές έρευνες, αλλά και η ίδια η πικρή πείρα των λαών, ενοχοποιούν την καύση απορριμμάτων για καρκινοπάθειες, λευχαιμίες, νεοπλάσματα, κ.ά., πρόωρες γεννήσεις, χρόνια αναπνευστική αποφρακτική πνευμονοπάθεια, κ.ά. Είναι γνωστό επίσης ότι οι μονάδες αποτέφρωσης απορριμμάτων εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα τοξικές ή μη ενώσεις του άνθρακα, διοξίνες, κτλ, με σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα του αέρα. Αυτές οι ουσίες – μέσω της όξινης βροχής – μολύνουν έδαφος, υπέδαφος και υδροφόρο ορίζοντα.
Λένε ότι μπορούν να αξιοποιηθούν σύγχρονες μέθοδοι αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, σύγχρονα φίλτρα, κλπ. Αλήθεια, ας αφήσουν τα παραμύθια ότι στην Ευρώπη τα καίνε στο κέντρο των πόλεων χωρίς αντιδράσεις. Υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες όπως πχ. για το Copenhill στην Κοπεγχάγη από την Ομοσπονδία Μηχανικών της χώρας, σε σχέση με τη μόλυνση του νερού στο παρακείμενο λιμάνι, όπως και για ανεξέλεγκτη εισαγωγή αποβλήτων για καύση από τρίτες χώρες. Τα «μπιχλιμπίδια» με την πίστα σκι και τον τοίχο αναρρίχησης στο Copenhill δεν μπορούν να κρύψουν το πρόβλημα…
Πέρα όμως από αυτές τις τραγικές περιβαλλοντολογικές συνέπειες της καύσης, μια συνέπεια που δεν την βάζει κανέναν άλλος στη συζήτηση είναι ότι η καύση απορριμμάτων θα προχωρήσει ταυτόχρονα με την υπέρογκη αύξηση των ανταποδοτικών τελών για την διαχείριση απορριμμάτων που θα οδηγήσουν στην αύξηση των δημοτικών τελών, λόγω της πολιτικής της ΕΕ «πληρώνω όσο πετάω». Δηλαδή, από τη μια ο λαός θα εισπνέει καρκίνο και θα το πληρώνει και ακριβά και από την άλλη οι επενδυτές θα κερδίζουν και από την διαχείριση των απορριμμάτων και από την πώληση ρεύματος.
Όσον αφορά τα πολυδιαφημισμένα ανταποδοτικά – αντισταθμιστικά οφέλη, πιστεύουμε ότι πλέον υπάρχει πείρα και στον λαό της Κρήτης. Όπου και όσα και να δόθηκαν για να τρέξουν οι επενδύσεις ΑΠΕ, δεν άλλαξαν καθόλου τον ρου της υποβάθμισης της ζωής του λαού. Ήταν ξεκάθαρα τα «30 αργύρια» για να προωθηθεί η ανεξέλεγκτη και άναρχη τοποθέτηση ΑΠΕ στα βουνά και τα λαγκάδια του νησιού μας.
Για να αποτραπούν αυτά τα εγκληματικά σχέδια, θέλει τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή του λαού, με όλες τις μορφές που μπορεί να αξιοποιήσει, για να καθυστερήσει, να βάλει εμπόδια και τελικά να τα ακυρώσει.
Οι αγώνες που θα δώσουμε χρειάζεται να μην αξιοποιηθούν από ανταγωνιστικά επιχειρηματικά συμφέροντα που δεν εναντιώνονται στην καύση, απλώς έχουν τους δικούς τους σχεδιασμούς, ώστε να προχωρήσει με άλλον τρόπο και σε άλλο μέρος.
Οι αγώνες μας δεν πρέπει να γίνουν πλυντήριο για όσους έχουν ευθύνες που φτάσαμε ως εδώ. Κόμματα, περιφερειακή αρχή, δήμαρχοι, που με πονηρό τρόπο προσπαθούν να εμφανιστούν σαν αγωνιστές ενάντια στην καύση. Όσοι έβαλαν και βάζουν πλάτη στην στρατηγική της διαχείρισης απορριμμάτων με σκοπό το κέρδος, όσοι έβαλαν και βάζουν πλάτη στην προώθηση της πράσινης μετάβασης.
Η όποια αντίληψη, η επένδυση να μην γίνει εδώ αλλά λίγο παρακάτω στον διπλανό δήμο, θα λειτουργήσει διασπαστικά. Η αντίθεση μόνο στον χώρο και το σχήμα θέλει να κρύψει τις ευθύνες που έχουν κόμματα και εκλεγμένοι στην τοπική – περιφερειακή διοίκηση, ενώ παράλληλα καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει καλή καύση για τον λαό. Αν εμφανίζεται σαν εναλλακτική λύση μια καύση λίγο πιο πέρα, το αποτέλεσμα είναι η διάσπαση, η απογοήτευση και, στην ουσία, η στήριξη της κυβέρνησης και του εγκληματικού σχεδιασμού της.
Ο δικός μας αγώνας έχει προμετωπίδα τις εργατικές λαϊκές ανάγκες, τη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να έχουν το 2025 την ποιότητα ζωής που μπορούν να έχουν. Το δικαίωμα να ζουν σε ένα υγιές και καθαρό περιβάλλον, με διαχείριση απορριμμάτων και Ενέργεια που θα σχεδιάζονται με βάση τις εργατικές- λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
Το δίλημμα σκουπίδια για ταφή ή καύση είναι ψευτοδίλημμα. Εμείς ζητάμε να ξεκινήσουν άμεσα η επανάχρηση, η διαλογή στην πηγή, η σωστή ανακύκλωση και η κομποστοποίηση, ώστε το σκουπίδι που θα απομένει για ταφή να είναι ελάχιστο. Ο ισχυρισμός «καίω RDF – SRF για λιγότερη ρύπανση» δεν ευσταθεί, είναι στημένος, καθώς το κάνει για τζάμπα υλικό και για τις επιδοτήσεις. Δεν διαλέγουμε λιγότερο καρκίνο, αλλά καθόλου.
Είναι ανάγκη να μην πάμε ούτε βήμα πίσω από τη διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών μας και σε αυτό το μέτωπο!».
