Ο Πραξιτέλης Βούρος παραχώρησε συνέντευξη με αφορμή τον τελικό του κυπέλλου μιλώντας ως ένας παίκτης που έχει φορέσει τη φανέλα τόσο του ΟΦΗ, όσο και του Ολυμπιακού – Τι ανέφερε για την ζωή στο Ηράκλειο, τους λόγους που δεν ανανέωσε και τις προτάσεις που είχε όσο αγωνιζόταν στον Όμιλο
Ο Πραξιτέλης Βούρος είναι ένας ποδοσφαιριστής που τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε αρχηγός του ΟΦΗ, ήταν μέρος της ομάδας σε καλές και κακές στιγμές και αγαπήθηκε από τον κόσμο.
Πλέον, ο Έλληνας αμυντικός αγωνίζεται στην Κύπρο με τη φανέλα του Απόλλωνα Λεμεσού και σε συνέντευξη που παραχώρησε στο gazzetta.gr αναφέρθηκε στους λόγους που έφυγε από τον ΟΦΗ, την κλήση από την εθνική που δεν ήρθε, αλλά και τον τελικό του κυπέλλου και την ζωή στο Ηράκλειο.
Τα βασικότερα σημεία της συνέντευξης:
Γιατί δεν τα βρήκες με τον ΟΦΗ;
Από τον Ιανουάριο ήμουν ελεύθερος να υπογράψω σε όποια ομάδα ήθελα. Είχαμε κάνει κάποιες συζητήσεις για να βρούμε λύση, από τη στιγμή που, όπως μου είχαν πει, με ήθελε η ομάδα και ο προπονητής. Δεν πήρα σαφή απάντηση. Φυσικά, καταλαβαίνω ότι προτεραιότητα των ανθρώπων της ομάδας εκείνη την περίοδο, ήταν να βγει ο ΟΦΗ από τη δύσκολη θέση στην οποία είχε βρεθεί και να σωθεί. Μετά την έλευση του Δέλλα, βρήκαμε τα πατήματά μας και τα καταφέραμε. Είχαμε μείνει τέσσερες παίκτες που έληγε το συμβόλαιό μας, που εν τέλει κανείς δεν παρέμεινε. Είτε γιατί δεν ήθελε η ομάδα, είτε γιατί δεν ήθελε η πλευρά του παίκτη. Είχα κάνει δύο ραντεβού με έναν άνθρωπο της ΠΑΕ, δεν καταφέραμε να βρούμε την χρυσή τομή. Μου έγινε μία πρόταση, την οποία εγώ αρνήθηκα. Περίμενα μία ακόμα προσέγγιση, η οποία, όμως, δεν έγινε ποτέ. Έτσι, δεν ανανεώσαμε τη συνεργασία.
Φανταζόσουν πέρσι που έζησες την ομάδα ότι φέτος θα έδειχνε ένα τόσο βελτιωμένο πρόσωπο;
Με την έλευση του Δέλλα, παρουσιαστήκαμε πολύ καλύτεροι, σε σχέση με τα όσα είχαμε δείξει πιο πριν. Δείξαμε ένα καλό πρόσωπο στα Play Out. Με τις προσθήκες που έγιναν μεσοεπιθετικά, ήταν δεδομένο πως ο ΟΦΗ θα πήγαινε καλά. Ήρθαν παίκτες με ποιότητα στην επίθεση, όπως ο Νους, ο Σενγκέλια και ο Φούντας. Το ίδιο συνέβη και στον άξονα με τους Καραχάλιο και Ανδρούτσο. Όταν σε τέτοιου είδους ομάδες, δεν υπάρχουν λύσεις μεσοεπιθετικά, το έργο γίνεται πολύ δύσκολο. Φέτος η ομάδα είναι εκεί που αξίζει. Ο κόσμος του ΟΦΗ έχει περάσει πάρα πολλά και του αξίζει να βιώνει στιγμές, όπως αυτές που βιώνει φέτος. Μακάρι, να πανηγυρίσει και την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς τους Έλληνες παίκτες να έχετε προπονητή τον Δέλλα;
Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά από αυτόν τον άνθρωπο κράτησα κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Μέσω του προσωπικού ζητήματος που αντιμετωπίζει, προσπάθησε να μου δώσει να καταλάβω, σε ένα περπάτημα που είχαμε κάνει, ότι δεν πρέπει να συγχέουμε τη δουλειά με όσα συμβαίνουν στο σπίτι. Χαρακτηριστικά μου είχε πει «Όταν πηγαίνεις στο σπίτι, μην σκέφτεσαι το ποδόσφαιρο. Και όταν πηγαίνεις στην προπόνηση, μην σκέφτεσαι το σπίτι σου». Αυτό μου άλλαξε κάπως τον τρόπο που σκέφτομαι, γιατί πολλές φορές όταν δεν είσαι καλά ποδοσφαιρικά ή η ομάδα δεν πάει καλά, η γυναίκα μας ή η μάνα μας ή αδερφή μας, πληρώνει τα σπασμένα. Το ταξίδι στο ποδόσφαιρο δεν διαρκεί πολύ, κάποια χρόνια μόνο. Σε αυτό, όμως, υπάρχει πολλή ένταση και οι δικοί σου άνθρωποι είναι αυτοί που σε στηρίζουν. Μπορεί να φαίνεται απλό, όμως, δεν είναι. Και δεν πρέπει να διοχετεύεις την ενέργεια που έχεις στους δικούς σου ανθρώπους.
Τα πρώτα δείγματα γραφής του Βάλντας Νταμπράουσκας ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Τι στράβωσε στη συνέχεια;
Όταν ήρθε, γυρίσαμε το σύστημα και αρχίσαμε να παίζουμε με τρεις στην άμυνα. Κοιτάξαμε τις μεγάλες ομάδες στα μάτια. Παίξαμε ένα φοβερό ημίχρονο στο Καραϊσκάκη, κερδίσαμε την ΑΕΚ. Παρουσιάσαμε ένα σύνολο που δεν έτρωγε εύκολα γκολ, είχαμε πολύ καλές αλληλοκαλύψεις. Μας βοήθησε πολύ και το Μουντιάλ του Κατάρ, γιατί σε αυτό το διάστημα κάναμε κάτι σαν προετοιμασία. Ο τρόπος παιχνιδιού μας ήταν κάτι καινούργιο για τους αντιπάλους μας και δεν έβρισκαν τρόπο να το αντιμετωπίσουν. Μετά μας έμαθαν και εμείς δεν βρήκαμε ποτέ Plan B.
Ωραίος τύπος, όμως, ο Νταμπράουσκας.
Ναι. Βλέπεις έναν άνθρωπο με το παρουσιαστικό του και καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για έναν πολύ ευγενικό τύπο. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν προκάλεσε με τις δηλώσεις του ή την συμπεριφορά του. Θεωρώ πως αν είχε καλύτερο σταφ, όπως βοηθούς και αναλυτές, θα δούλευε ακόμα καλύτερα.
Η ομάδα φέτος έφτασε σε έναν τελικό Κυπέλλου, εξαργυρώνοντας την προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια. Έβλεπες εσύ αυτά τα βήματα προόδου;
Ο ιδιοκτήτης είναι πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Κάποιες φορές σκεφτόμουν ότι… παραείναι καλός για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν έχει σχέση με όλα όσα έχουμε συνηθίσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τους περισσότερους ιδιοκτήτες των ομάδων. Ποτέ δεν θα φωνάξει, ποτέ δεν θα σηκώσει τους τόνους. Θα είναι πάντα κοντά στον ποδοσφαιριστή. Στην πρώτη χρονιά μου στον ΟΦΗ, είχαμε δέκα σερί ήττες. Σε άλλη ομάδα, θα μας είχαν διώξει όλους! Πέφταμε κατηγορία και ο άνθρωπος μας έκανε τραπέζι και μας έλεγε ότι είμαστε όλοι μαζί. Είναι, πάντα, ψύχραιμος. Η ομάδα για να φτάσει να παίξει έναν τελικό Κυπέλλου, έχει περάσει από χίλια κύματα. Τα τελευταία 15-20 χρόνια, ο ΟΦΗ έχει πέσει στη Γ’ Εθνική, έχει βρεθεί στα χέρια ανθρώπων που δεν έκαναν σωστούς χειρισμούς. Χάρη στον Μιχάλη Μπούση, ο ΟΦΗ βρίσκεται σε έναν πολύ καλό δρόμο. Αν δεις το γυμναστήριο της Ακαδημίας, είναι καλύτερο από αυτό της πρώτης ομάδας. Ο Ελευθεριάδης που πέρασε από την Ακαδημία είναι από τους καλύτερους για αυτόν τον ρόλο. Προσπαθεί, παράλληλα, η διοίκηση να τονώσει το κρητικό στοιχείο στην ομάδα. Ασφαλώς και η όποια δυσπιστία υπάρχει στον κόσμο, έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχουν δει πολλά τα μάτια τους τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν ήταν μία νορμάλ κατάσταση αυτή που βίωσε ο ΟΦΗ.
Στο διάστημα που ήσουν στην ομάδα, κινδυνεύσατε. Τα προηγούμενα χρόνια, όπως είπες κι εσύ, ο ΟΦΗ έφτασε ως την Γ’ Εθνική. Πόσο σημαντική θεωρείς πως ήταν η παρουσία του κόσμου του ΟΦΗ για την αναγέννηση αυτής της ομάδας;
Μόνο ο ΟΦΗ και η ΑΕΛ έχουν τόσο λαό να τους ακολουθεί αν βγάλει κανείς εκτός τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το ποδόσφαιρο της επαρχίας έχει λείψει πολύ από τον κόσμο. Πολλοί δεν πάνε στο γήπεδο. Πιο παλιά βλέπαμε ομάδες της επαρχίας να έχουν γήπεδα ασφυκτικά γεμάτα. Υπάρχουν πολλά παιδιά που έκανα παρέα και είμαι ακόμα φίλος μαζί τους και είναι οπαδοί του ΟΦΗ. Όποια διοίκηση και αν έχει στα χέρια της τον σύλλογο, η δύναμη του ΟΦΗ, θα είναι ο κόσμος του.
Είναι και λίγο δίκοπο μαχαίρι, όμως, αυτό. Με την έννοια ότι μετά από μία ήττα σε μία πιο κλειστή κοινωνία, γίνεται πιο δύσκολη η καθημερινότητα για έναν ποδοσφαιριστή.
Εγώ προσωπικά, όταν χάνω, δεν μπορώ να βγαίνω από το σπίτι. Όχι γιατί αν κερδίσω θα βγω και θα πάω στα μπουζούκια. Δεν αισθάνομαι καλά να βγω και να δω έναν φίλο μου να πίνει καφέ και να είναι στενοχωρημένος, επειδή έχασε η ομάδα που αγαπάει, γνωρίζοντας ότι γι’ αυτό ευθύνομαι κι εγώ. Όπως κι εμένα με στενοχωρεί αυτό. Κανένας δεν θέλει να χάνει. Εμένα, είναι η δουλειά μου. Όταν κάνω σερί ήττες, θέλω να κερδίσω για να πάρω ψυχολογία. Μετά από έναν υποβιβασμό, θα σκέφτεται κάποιος ότι «ο Βούρος υποβιβάστηκε με την τάδε ομάδα». Στην αντίπερα όχθη, θα είναι τεράστιο μπόνους για αυτά τα παιδιά που παίζουν τώρα στον ΟΦΗ, αν καταφέρουν να πάρουν το Κύπελλο. Θα γράψουν ιστορία. Θα βρίσκονται στο επόμενο πανό που θα σηκώσει ο κόσμος στο «Γεντί Κουλέ». Κάποιες φορές είναι άδικο για κάποια παιδιά να γίνεται σύγκριση με παλαιότερα επιτεύγματα του συλλόγου. Για παράδειγμα, ό,τι και αν κάναμε εμείς με τον ΑΠΟΕΛ, υπήρχε η ομάδα του Γιοβάνοβιτς που πήγε στα προημιτελικά του Champions League.
Πόσο θα ήθελες να είσαι κι εσύ στο χορτάρι του ΟΑΚΑ και να παίξεις στον τελικό του Κυπέλλου, κόντρα στον Ολυμπιακό;
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι συμπαίκτες μου, που θα έπρεπε να είναι σε αυτό το ματς. Όπως ο Κώστας Γιαννούλης που έχει περάσει πολλά με την ομάδα, ο Νίκος Κοροβέσης και ο Κοσμάς Τσιλιανίδης. Ειδικά αυτό το παιδί, είχε πάρα πολλές δυνατότητες. Ήταν, όμως, πολύ άτυχος, με τους τραυματισμούς που είχε. Προσπάθησε να επανέλθει, αλλά δεν ήταν εύκολο. Όλα αυτά τα παιδιά, θα άξιζαν να παίξουν σε αυτόν τον τελικό. Τέσσερα χρόνια πέρασα στον ΟΦΗ, έχω δεθεί πολύ με την ομάδα. Θα ήταν πολύ μεγάλη επιβράβευση να παίξω στον τελικό. Και όχι μόνο να παίξω, αλλά να τον κερδίσω. Έχω χάσει δύο τελικούς Κυπέλλου και είναι πολύ άσχημο συναίσθημα. Σίγουρα, βάσει εικόνας ο Ολυμπιακός ήταν η πιο σταθερή εικόνα του πρωταθλήματος, αλλά σε έναν τελικό δεν υπάρχουν φαβορί.
Αν ήσουν τώρα αρχηγός του ΟΦΗ και έπρεπε να μιλήσεις στα αποδυτήρια στους συμπαίκτες σου, τι θα τους έλεγες;
Ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να παίξουμε σε έναν τελικό. Για μένα πρέπει να τα δίνεις όλα, γιατί είναι ένας αγώνας που αν συνοδευτεί με την κατάκτηση, μένει στην ιστορία. Αν δεν τα καταφέρεις, το συναίσθημα είναι πολύ άσχημο. Αν είναι να χάσεις, καλύτερα μην πας στον τελικό! Το συναίσθημα είναι χειρότερο και από το να βγεις δεύτερος στα 100 μέτρα στην Ολυμπιάδα. Πρέπει να τα δώσεις όλα. Τα ευρωπαϊκά ματς είναι το κάτι άλλο, είναι ο λόγος που παίζαμε στα πάρκα μικροί.
Από την μία είναι η ομάδα από την οποία ξεκίνησες το ποδόσφαιρο και από την άλλη αυτήν για την οποία έπαιξες τέσσερα χρόνια και έζησες τόσα πολλά. Πόσο ξεχωριστό θα ήταν ένα τέτοιο ματς για σένα;
Στον Ολυμπιακό ανδρώθηκα, μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω επαγγελματίας. Να βγάλω τα πρώτα μου λεφτά από το ποδόσφαιρο και να βοηθήσω και την οικογένειά μου. Δεν είχα, όμως, τόσο ενεργό ρόλο, όσο είχα στον ΟΦΗ. Δεν έκανα πολλές συμμετοχές. Στον ΟΦΗ έγινα αρχηγός. Πέρασα δύσκολα με τον ΟΦΗ. Όπως σε ρωτάνε όταν είσαι μικρός «τι ομάδα είσαι» και εσύ απαντάς «αυτή είμαι», έτσι και ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μπορεί να γίνει οπαδός μίας ομάδας, επειδή έχει ζήσει κάποιες στιγμές μαζί της. Έχουμε δει πολλά παραδείγματα παικτών που δεν ήταν οπαδοί του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, αλλά επειδή έπαιξαν σε αυτές τις ομάδες, άρχισαν και να τις υποστηρίζουν.
Έγινες ΟΦΗ;
Αν με ρωτάς τώρα, ναι. Τώρα, είμαι ξεκάθαρα ΟΦΗ. Εκεί έκανα φιλίες, δεσμούς για μια ζωή. Άσχετα αν έφυγα, έχω δεθεί με την ομάδα. Στον Ολυμπιακό δεν είχα ρόλο. Στα δύσκολα είναι που δένεσαι. Όταν πας να πέσεις και παρ’ όλα αυτά, στα αποδυτήρια είσαι μια γροθιά. Την δεύτερη μου χρονιά στον ΟΦΗ, είχαμε στο φινάλε 37 βαθμούς εμείς και 40 ο ΠΑΣ Γιάννινα. Δεν μπήκαμε, όμως, στα Play Offs. Εκείνη την χρονιά έβγαινα στο Ηράκλειο στον δρόμο και ένιωθα ότι κατέβαινα για δήμαρχος. Με κερνούσαν στα σούπερ μάρκετ και στα κρεοπωλεία. Ήμουν βασιλιάς. Το ίδιο βλέπω και στην Κύπρο, μου μιλούν με πολύ μεγάλο σεβασμό. Ένας από τους λόγους που παίζεις επαγγελματικά είναι να εισπράττεις αυτά τα συναισθήματα. Ειδικά από τα μικρά παιδιά. Σε κάνουν να καταλαβαίνεις ότι δημιουργείς πρότυπα. Πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα στα μικρά παιδιά, ειδικά σε μία κοινωνία στην οποία έχουν δυσκολέψει τόσο πολύ τα πράγματα.
Ένα από τα πράγματα που συζητήθηκε την εποχή που ήσουν στον ΟΦΗ, ήταν γιατί ο Βούρος δεν κλήθηκε στην Εθνική. Είναι αυτό και ένα δικό σου παράπονο;
Ναι, σίγουρα είναι ένα παράπονο. Πάρα πολλά παιδιά έχουν βρεθεί σε αντίστοιχη θέση. Ο Κουλούρης τώρα είναι πρώτος σκόρερ στην Πολωνία και δεν καλείται στην Εθνική. Προέρχομαι από μία οικογένεια που με έχει μάθει πως δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από το να εκπροσωπείς την πατρίδα σου. Να ακούς τον Εθνικό Ύμνο, να παίζεις για όλους τους Έλληνες. Είναι ύψιστη τιμή. Και όσο ήμουν στον ΑΠΟΕΛ, είχα την ευκαιρία να πάω στην Εθνική. Μία φορά μόνο, ο Άγγελος Αναστασιάδης με είχε συμπεριλάβει στις αρχικές κλήσεις. Τραυματίστηκα σε ένα ματς με την ΑΕΚ Λάρνακας και στις τελικές κλήσεις δεν ήμουν μέσα. Εκείνη την χρονιά θα μπορούσα να έχω κληθεί.
Πολλές φορές ακούστηκε το όνομά σου και για μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Υπήρξε φορά που βρέθηκες, όντως, κοντά;
Σύμφωνα με όσα ξέρω εγώ, όχι. Μπορεί ο ατζέντης μου να γνώριζε περισσότερα. Αλλά να μπορώ να πω ότι ήμουν μία ανάσα από την υπογραφή, όχι.
Σου είχε μιλήσει, όμως, για το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού;
Ναι, αυτό το γνώριζα. Την τελευταία αγωνιστική παίζαμε Βόλος – ΟΦΗ, εφιαλτικό ματς. Χάσαμε 5-0. Τραυματίστηκα στο 20’, έπαθα αποκόλληση προσαγωγού και θα χρειαζόταν να μείνω δύο μήνες εκτός δράσης. Δεν λέω ότι επειδή τραυματίστηκα, δεν πήγα στον Παναθηναϊκό. Ήμουν, βέβαια και λίγο ρομαντικός. Δεν ήθελα να πάω από τον ΟΦΗ στον Παναθηναϊκό, με τις σχέσεις που έχουν οι οπαδοί των δύο ομάδων. Θα ήταν σαν προδοσία για τους φίλους μου.
Δεν θα έκανες, δηλαδή, αυτό το βήμα για αυτόν τον λόγο;
Πάντα αυτοί που σε αγαπούν, θέλουν να κάνεις ένα βήμα προς την κατεύθυνση που θα είναι καλύτερα για σένα.
