Στο φως ήρθαν συγκλονιστικές μαρτυρίες από τα Βορίζια, έπειτα από το μακελειό με τους δύο νεκρούς. Καταθέσεις ανθρώπων που έζησαν το αιματηρό γεγονός του 1955 με έξι νεκρούς, αλλά και νέες μαρτυρίες αποκαλύπτοντας τις βαθιές πληγές μιας κοινότητας που ζει με μνήμες βίας, συγκρούσεων και φόβου.
Στην εκπομπή – έρευνα της ΕΡΤ, οι κάτοικοι αφηγούνται όσα έζησαν στο αιματηρό περιστατικό του 1955: ο άνδρας που είδε τον πρώτο φόνο στο καφενείο της οικογένειάς του, η 15χρονη τότε κοπέλα που έχασε το μάτι της από χειροβομβίδα, ο γιος της οικογένειας με τα περισσότερα θύματα που αρνήθηκε τη βεντέτα. Ένας αστυνομικός περιγράφει τη συμπλοκή του 2001 και οι κάτοικοι εξηγούν γιατί το φαινόμενο δεν σταματά.
«Είναι πρωτοφανής η ανομία που επικρατεί»
Η Σοφία Παπαϊωάννου, παρουσιάζοντας την ειδική έρευνα, τόνισε: «Είναι πρωτοφανής η ανομία που επικρατεί σε αυτό τον τόπο. Αυτό που συνέβη το 1955 δεν είναι βεντέτα. Όσοι δουν την εκπομπή το βράδυ για μένα θα δουν μια εικόνα που δεν θα την έχω ξανασυναντήσει στην Αθήνα».
Περιγράφοντας την ατμόσφαιρα που συνάντησε στο χωριό της Κρήτης, σημείωσε πως «μπαίνοντας στο νεκροταφείο του χωριού, πάνω σε πολλούς τάφους αντί να λέει “απεβίωσε”, γράφει “εφονεύθη”. Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι είναι όλη η Κρήτη έτσι, ούτε όλοι οι κάτοικοι στα Βορίζια».
Στην εκπομπή μίλησαν αποκλειστικά κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι έσπασαν τη σιωπή δεκαετιών. Ένας άνδρας που βρισκόταν στο καφενείο της οικογένειάς του την ώρα που ξέσπασε το φονικό του 1955, περιέγραψε το πρώτο χτύπημα και την αλυσίδα γεγονότων που ακολούθησε. Η μαρτυρία του ρίχνει νέο φως σε λεπτομέρειες που δεν είχαν καταγραφεί επίσημα μέχρι σήμερα.
Η γυναίκα που στα 15 της έχασε το μάτι της
Συγκλονίζει επίσης η αφήγηση της γυναίκας που τραυματίστηκε σοβαρά από έκρηξη χειροβομβίδας. Έκτοτε, όπως λέει, φοράει μαύρα εδώ και 70 χρόνια, κουβαλώντας όχι μόνο το σωματικό αλλά και το ψυχικό τραύμα.
Στην εκπομπή μίλησε και ο γιος της οικογένειας που πλήρωσε το μεγαλύτερο τίμημα το 1955 εξηγώντας πώς αντιστάθηκε στη λογική της εκδίκησης: αρνήθηκε να ανοίξει νέα βεντέτα, παρά τις πιέσεις και το συλλογικό τραύμα.
