Μεταξύ άλλων, μίλησε για την ξεχωριστή του φιλοσοφία γύρω από τα ταξίδια και τις εμπειρίες, την αγάπη του για τη φωτογραφία, τη θέλησή του να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές και να μη μείνει μόνο στο τένις, καθώς και το ένα εκατομμύριο ευρώ που σκοπεύει να δώσει – όντας μόνο η αρχή – για την ανάπτυξη του ελληνικού τένις.
Επίσης έκλεισε τη συνέντευξη με μια συγκινητική αναφορά στον προπονητή που του δίδαξε για πρώτη φορά τένις, Γιώργο Σπηλιόπουλο, λέγοντας χαρακτηριστικά πως χάρη σε εκείνον είναι ο άνθρωπος που είναι σήμερα.
Αναλυτικά, ολόκληρη η συνέντευξη του Στέφανου Τσιτσιπά:
Το τένις σε ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο κάθε χρόνο για το ATP Tour. Ποιες χώρες έχεις επισκεφτεί από την 1η Ιανουαρίου;
“Την Αυστραλία, την Ολλανδία, την Ελλάδα, την Ιταλία, το Μονακό, τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες…”
Ανεξάρτητα από τον σκοπό του ταξιδιού, τι κάνεις όταν βρίσκεσαι εκεί;
“Συνεχίζω να ακολουθώ τη ρουτίνα μου, γιατί αυτό με κάνει να αισθάνομαι πιο κοντά στο σπίτι. Υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνω πιστά. Επίσης, πάντα έχω μαζί μου υπογεγραμμένες φωτογραφίες, αυτό είναι κάτι καινούργιο στη ζωή μου…
Γιατί;
“Η ιδέα μου ήρθε κατά τη διάρκεια της πανδημίας: να υπογράφω από πριν φωτογραφίες, γιατί ξέρω ότι θα συναντήσω πολλούς ανθρώπους που παρακολουθούν τένις, φίλαθλους, και θέλω να έχω πάντα υπογεγραμμένες φωτογραφίες για να τους προσφέρω. Έτσι προσφέρω περισσότερα στους ανθρώπους, αλλά εξοικονομώ και χρόνο.”
Τι κάνεις με αυτόν τον κερδισμένο χρόνο;
“Ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός για μένα, όπως και για το τένις γενικότερα. Όσος περισσότερος χρόνος αφιερώνεται στο τένις, τόσο πιο χαρούμενοι είναι οι παίκτες, τόσο καλύτερο είναι το τένις και τόσο καλύτερο είναι το περιβάλλον μεταξύ μας. Κάτι άλλο που πάντα παίρνω μαζί μου όταν ταξιδεύω είναι μία τσάντα με τα απαραίτητα, όπως ο φορητός υπολογιστής μου και ένα σημειωματάριο με τις ιδέες μου. Μέσα σε αυτό υπάρχουν όλα όσα μου έρχονται στο μυαλό, καθώς και τα μεγαλύτερα πράγματα που θέλω να πετύχω ή να κατακτήσω στη ζωή μου. Πάντα βεβαιώνομαι ότι το έχω μαζί μου για να σημειώνω τις ιδέες μου, όταν έχω.”
Το έχεις κοντά σου;
“Ναι, μπορώ να το πιάσω…” (γέλια)
(ο Στέφανος μας δείχνει το διάσημο σημειωματάριό του, που έχει τίτλο “The Idea Book”)
Πώς σε βοηθάει αυτό;
Μπορείς να μας διαβάσεις το τελευταίο πράγμα που έγραψες στο σημειωματάριό σου;
(Γέλια) “Για να δούμε… Ναι, έχω μια ιδέα εδώ. Λέει -και είναι πραγματικά το τελευταίο που έγραψα, περίπου πριν από μία εβδομάδα- ‘να δοθεί ένα εκατομμύριο ευρώ, ή περισσότερο, για την ανάπτυξη του ελληνικού τένις‘.”
Ποια είναι η πρόθεση πίσω από αυτή τη μικρή φράση;
“Θέλω να δώσω κάτι στο ελληνικό τένις. Ξέρω ότι η ελληνική ομοσπονδία ή οι ενώσεις δεν θα μπορέσουν να το κάνουν, οπότε θέλω να το κάνω εγώ ο ίδιος. Με το να το κάνω αυτό, θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος και θα πάρω κίνητρο για να δώσω ακόμα περισσότερα στο τένις, στο tour. Γιατί αν τα πάω καλύτερα και έχω περισσότερα έσοδα από το τένις, μπορώ να δώσω και περισσότερα χρήματα για την ανάπτυξη του τένις στην Ελλάδα.”
Σε ποιο σημείο συνειδητοποίησες ότι αυτά τα ταξίδια για το tour θα μπορούσαν να σε ωφελήσουν και στην προσωπική σου ζωή, πέρα από το να συμμετέχεις σε τουρνουά;
“Το 2017, όταν ήμουν ακόμα νέος στο tour υπήρχε μία φωνή στο κεφάλι μου που μου έλεγε: ‘Εντάξει, θα το κάνεις αυτό για πολλά χρόνια, πρέπει να βρεις και κάτι άλλο που να σε κρατάει σωματικά και ψυχικά υγιή’. Πάντα ήμουν εξερευνητής. Ήθελα να επισκέπτομαι και να βλέπω νέα μέρη, αλλά ήμουν επίσης νέος, εντελώς άπειρος και υπό την επίβλεψη των γονιών μου. Καθώς μεγάλωνα και γινόμουν πιο ελεύθερος, έδινα στον εαυτό μου περισσότερες ευκαιρίες να είμαι ανεξάρτητος, να παίρνω αποφάσεις για τη ζωή μου.”
Έχεις τη φήμη ενός πολύ δραστήριου ατόμου.
“Αν έχω λίγο χρόνο ανάμεσα στα τουρνουά, μπορεί να μπω σε ένα αεροπλάνο και να πάω κάπου να δω πράγματα, αντί να μείνω στο σπίτι στον καναπέ και να βλέπω τηλεόραση. Προτιμώ τα αυθόρμητα ταξίδια και την επαφή με τους νέους πολιτισμούς, τις νέες ιδέες, τους νέους ανθρώπους.”
Έχεις προτιμήσει να ταξιδέψεις αντί να ξεκουραστείς στο σπίτι σου ανάμεσα σε τουρνουά;
“Πρέπει να φερθώ έξυπνα και να μην κάνω ανόητα πράγματα ανάμεσα στα τουρνουά, ειδικά όταν δεν υπάρχει αρκετός χρόνος. Φυσικά, ακούω το σώμα μου και του δίνω ό,τι χρειάζεται, οπότε βάζω σε προτεραιότητα τη φυσική μου κατάσταση. Έχω μια ομάδα ανθρώπων πίσω μου και με βοηθάει κάθε μέρα να πετύχω τα όνειρά μου, να είμαι ευέλικτος και δυνατός. Οπότε πρέπει να το κάνεις έξυπνα και να μένεις και στο σπίτι όταν χρειάζεται, παρόλο που μπορεί να έχεις μια μεγάλη επιθυμία για να ταξιδέψεις. Πρέπει να συγκεντρωθείς στο τένις, γιατί δεν θα κρατήσει πολύ.”
Τι εννοείς;
“Το να είσαι επαγγελματίας τενίστας διαρκεί μόνο μερικά χρόνια, θα είναι συναρπαστικό ταξίδι και θέλω να τα δώσω όλα και να το κάνω όσο πιο ευχάριστο γίνεται. Γι’ αυτό και χρειάζεται να φέρεσαι έξυπνα.”
Σύμφωνα με το vlog σου στο YouTube, έχεις επισκεφθεί το Ομάν, την Ισλανδία, τη Σαγκάη και άλλα μέρη…
“Είναι αλήθεια, έχω πάει ήδη δύο φορές στην Ισλανδία και μου άρεσε πολύ. Είναι τόσο ωραία εκεί. Οι άνθρωποι, η ισχυρή κουλτούρα των Βίκινγκς. Σίγουρα, κάνει κρύο και οι αποστάσεις είναι μεγάλες, αλλά υπάρχει μια αίσθηση περιπέτειας σε αυτή τη χώρα που δεν έχω βιώσει αλλού. Είναι ένα είδος αρκτικής ουτοπίας.”
Ποιο είναι το σκεπτικό και η διάθεση πριν από ένα ταξίδι;
“Πολύ καλή ερώτηση! Ξεκινάω με μια λίστα χωρών που θέλω να επισκεφτώ, όπως η Βραζιλία ή το Περού, των οποίων το φαγητό αγαπώ – το περουβιανό φαγητό είναι το καλύτερο στον κόσμο κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει επίσης η Ναμίμπια, για να εξερευνήσω τους αμμόλοφους και να δω πώς η έρημος γέρνει προς τον ωκεανό, γεγονός που αποτελεί μια όμορφη μετάβαση όσο αφορά τα χρώματα. Όπως επίσης και η Νότια Κορέα. Δεν έχω την ευκαιρία να πάω σε τέτοιου είδους χώρες στην περιοδεία του ΑΤΡ.”
Τι θα κάνεις όταν μπορέσεις να επισκεφθείς οποιονδήποτε από τους προορισμούς της λίστας σου;
“Θέλω να χαθώ σε μια τέτοια χώρα, με άλλους ανθρώπους, φίλους, οικογένεια. Θα ήταν πολύ ωραίο, θα είχα την εντύπωση ότι ζούσα τη ζωή μου στο έπακρο. Μια ζωή χωρίς τύψεις, με συνεχή αλληλεπίδραση και περιπέτεια. Τα ταξίδια είναι πολύ καλύτερα από κάθε βιβλίο ή ταινία. Εσύ είσαι η ταινία.”
Καταγράφεις τα ταξίδια σου με τη φωτογραφική σου μηχανή. Πότε ξεκίνησε αυτό;
“Το 2016, όταν μπόρεσα να αγοράσω την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή… και από τότε έχω κολλήσει. Μου έδωσε μία ισορροπία στη ζωή μου. Υπήρχε μια φάση της ζωής μου όπου βελτιωνόμουν συνεχώς στο τένις, αλλά και στη φωτογραφία – μάθαινα ασταμάτητα νέα πράγματα. Απορροφούσα όλες τις πληροφορίες παρακολουθώντας βίντεο στο διαδίκτυο, για να γίνω καλύτερος. Ήταν μια πολύ καλή ισορροπία που με βοήθησε στο τένις και μου έδωσε και ψυχική ηρεμία.”
Η φωτογραφική ματιά έχει βελτιώσει την τενιστική σου ματιά;
“Τώρα το σκεφτόμουν αυτό. Ναι, μου έχει δώσει μια φρέσκια ματιά, μια διαφορετική ματιά.”
Πώς κι έτσι;
“Η σύνθεση είναι το κλειδί στη φωτογραφία και αυτό αποκτά πραγματικό νόημα όταν βλέπεις πιο γεωμετρικά το court. Με όλες αυτές τις γωνίες και τις γραμμές στο γήπεδο, υπάρχει μια θαυμάσια σύνθεση. Έτσι θα το περιέγραφα. Καδράροντας το χτύπημα, τη σύνθεση, τις γραμμές, τη διασταύρωση μεταξύ τους, όλα αυτά. Το γήπεδο του τένις είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα της προσέγγισής μου στη φωτογραφία.”
Η φωτογραφία είναι επίσης συνώνυμο των αναμνήσεων, ποια είναι η πιο αξιομνημόνευτη ανάμνησή σου, τόσο ως τενίστας όσο και στην προσωπική σου ζωή;
“Από την πλευρά του τένις, ήταν όταν κέρδισα το ATP Finals στο Λονδίνο το 2019. Ήταν μια πραγματικά ευτυχισμένη στιγμή, επειδή έκλεινα τη χρονιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κερδίζοντας έναν τίτλο και κλείνοντας τη χρονιά με θετικό πρόσημο. Από τότε δεν μου έχει συμβεί κάτι καλύτερο. Σίγουρα, υπήρχαν και άλλοι τίτλοι που με έκαναν να νιώθω εκστασιασμένος, σαν να βρισκόμουν σε άλλον πλανήτη, αλλά εκείνος ο τίτλος στο Masters του Λονδίνου άξιζε όσο ένας τίτλος Grand Slam.”
Γιατί;
“Επειδή κέρδισα κορυφαίους παίκτες, τους κορυφαίους 8, και έπαιξα το καλύτερό μου τένις. Ήμουν εξαιρετικά συγκεντρωμένος στο γήπεδο, τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει. Και η χαρά στο τέλος ήταν τεράστια. Θα μου μείνει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα, ειδικά για έναν τενίστα σαν εμένα… Το τένις δεν ήταν καθόλου γνωστό στην Ελλάδα, το θεωρούσαν άθλημα των πλουσίων, το παρομοίαζαν με το γκολφ, κάτι που κάνεις στο κλαμπ αν έχεις τα μέσα και το χρόνο. Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που πίστευαν ότι μπορούσαν να το παίξουν. Νομίζω ότι αυτός ο τίτλος ήταν ένα ισχυρό μήνυμα.”
Ποιο ήταν αυτό;
“Αισθάνομαι ότι αυτό ένωσε τους Έλληνες και επέτρεψε να γίνει κατανοητό το όραμά μου για το τένις. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν εκεί, υπήρξε μια μεγάλη γιορτή, μία μεγάλη ένταση, ένας μεγάλος ενθουσιασμός. Πραγματικά απόλαυσα αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο, όλη η ομάδα μου ήταν εκεί, η οικογένειά μου, τα ξαδέρφια μου. Το να κερδίζω μπροστά τους, να είμαι τόσο σταθερός, τόσο μαχητικός στο γήπεδο… Έκανα τη δουλειά μου και αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα. Ήρθα και έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω.”
Και στο προσωπικό κομμάτι, ποια είναι η ανάμνηση που σου έχει μείνει;
“Αν παίζω τένις σήμερα, είναι χάρη σε ένα συγκεκριμένο άτομο που όταν ήμουν νεότερος με στήριξε και με χρηματοδότησε. Δεν θα αναφέρω το όνομά του, αλλά όταν άρχισα να κάνω περιοδεία ως νέος, η χώρα μου αντιμετώπιζε μια μεγάλη οικονομική κρίση, ήταν μία δύσκολη εποχή για την Ελλάδα. Ο πατέρας μου με πήρε υπό την ευθύνη του και μετακομίσαμε, για να μπορούμε να παίξουμε τένις. Δεν γυρίζαμε πολύ συχνά στην πατρίδα, ταξιδεύαμε πολύ για τουρνουά. Όταν επέστρεφα στην Ελλάδα, ήταν πολύ καταθλιπτικά, ο κόσμος υπέφερε, ήταν σχεδόν καταστροφή, και δεν ήταν εύκολο για την οικογένειά μου να με στηρίξει οικονομικά για τα ταξίδια μου. Αλλά ο πατέρας μου είδε δυνατότητες σε μένα, ταλέντο, και ήθελε πραγματικά να το κάνω αυτό. Και τότε ήταν αυτός ο κύριος που ήρθε, μέσω της μητέρας μου, και προσέφερε την υποστήριξή του. Νομίζω ότι με έσωσε, μου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξω τι αξίζω, να αποδείξω τι μπορώ να κάνω με το τένις μου. Χωρίς αυτόν, δεν ξέρω πού θα ήμουν τώρα.”
Τι εννοείς μ’ αυτό;
“Μου έδωσε την ευκαιρία να ονειρευτώ και να δείξω ποιος είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς στο γήπεδο. Είναι μια περίοδος που απολαμβάνω τώρα, γιατί νιώθω ότι χτίζω κάθε μέρα μια αυτοκρατορία εξαιτίας αυτού του ανθρώπου. Αυτή είναι η ιστορία μου. Θα ήθελα να προσθέσω ότι αυτός ο κύριος δεν ζήτησε ποτέ ανταλλάγματα. Και δεν νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι θα το έκαναν αυτό. Ήταν τόσο γενναιόδωρος σε σημείο να το κάνει απλά και μόνο για να το κάνει.”
Αυτές οι αναμνήσεις μας μεταφέρουν στο παρελθόν σου, αλλά ποιο είναι το μέλλον σου; Ποια είναι τα όνειρά σου, οι στόχοι σου;
(Κοιτάζει το σημειωματάριό του) “Θέλω πραγματικά να πάω στο πανεπιστήμιο και να πάρω ένα μεταπτυχιακό, σε μια συγκεκριμένη ειδικότητα. Να κατακτήσω μια άλλη δεξιότητα, να γίνω ειδικός, σε κάτι άλλο. Αυτή είναι η σκέψη μου. Νομίζω στην επικοινωνία ή στη γεωπολιτική. Μου αρέσει να γνωρίζω για τις σχέσεις μεταξύ των χωρών, τη γεωπολιτική, τη γεωγραφία, με ενδιαφέρει πραγματικά. Και γινόμουν όλο και πιο περίεργος για αυτά τα θέματα βλέποντας βίντεο στο διαδίκτυο. Πώς λειτουργεί ο κόσμος, οι σχέσεις μεταξύ χωρών και κρατών. Αν έχω χρόνο στο μέλλον, θα ήθελα πολύ να μάθω περισσότερα.”
Βάζεις προκλήσεις στο τένις, αλλά και στην προσωπική σου ζωή. Το τένις εξακολουθεί να είναι η προτεραιότητά σου;
“Η οικογένεια έρχεται πάντα πρώτη, είναι η νούμερο ένα αρχή της ζωής μου. Έρχεται πριν από το τένις. Το τένις είναι δεύτερο, αλλά είναι η ζωή μου, αυτό που αναπνέω κάθε μέρα. Όλα τα άλλα έρχονται μετά, γιατί αυτή η καριέρα θα διαρκέσει πόσο; 20, 25 χρόνια; Το ελπίζω, θα ήταν φανταστικό. Ίσως και λιγότερο, θα δούμε. Αν δεν επαναπροσδιορίζω τον εαυτό μου κάθε εβδομάδα, αντί να ανεβαίνω, κινδυνεύω να πάω προς τα κάτω, και αυτό είναι το πιο κρίσιμο πράγμα στη δουλειά μου. Είναι μια συνεχής συζήτηση με το ανθρώπους γύρω μου και την ομάδα μου: πώς μπορώ να γίνω καλύτερος.”
Δεν μπορεί να είναι εύκολο να παραμείνεις στην πρώτη τριάδα της ΑΤΡ…
“Μερικές φορές μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, απογοητευτικό και λυπηρό. Η δουλειά μου είναι σαν ένα τρενάκι του λούνα παρκ για τα συναισθήματά μου. Αυτό είναι που την κάνει δύσκολη. Κάποιες μέρες που μπορεί να έχω χάσει ή να μην παίζω καλά, μου είναι δύσκολο να κοιμηθώ, και αναρωτιέμαι: ‘Μπορώ να έχω μια απλή και φυσιολογική ζωή’. Να μην χρειάζεται να είμαι υπερενθουσιασμένος και υπερβολικά χαρούμενος ή τόσο λυπημένος και απογοητευμένος. Απλά μια υγιής ισορροπία. Δουλεύω πάνω σε αυτό αυτή τη στιγμή. Να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, να πιστεύω σε αυτό που είμαι ικανός, προκειμένου να πετύχω αυτή την ισορροπία. Φυσικά, αυτό γίνεται με το να εμφανίζεσαι στο γήπεδο κάθε μέρα, όχι με το να κάθεσαι στον καναπέ σου. Τα αποτελέσματα έρχονται όταν βρίσκεσαι σε μια άβολη θέση και προσπαθείς να βρεις τι λειτουργεί καλύτερα για σένα. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να έχεις ανοιχτό μυαλό.”
Σε ένα από τα πρόσφατα βίντεό σου, είπες ότι θέλεις να σε θυμούνται για κάτι άλλο εκτός από το τένις. Τι θέλεις να πετύχεις εκτός γηπέδων;
“Θέλω να μετατρέψω τις καλές ιδέες σε επιχείρηση, για παράδειγμα σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που θα μπορώ να υποστηρίξω, ίσως για τα παιδιά ή για τη χώρα μου όσον αφορά την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα, αυτό με ενδιαφέρει πολύ. Οτιδήποτε μπορεί να κάνει τον πλανήτη Γη ένα καλύτερο και πιο φιλόξενο μέρος. Ανήκω και θέλω να βρίσκομαι σε κάτι πολύ πέρα από το τένις, να με βλέπουν περισσότερο μέσα από τα επιτεύγματά μου, τα οποία θα μου δώσουν την ευκαιρία να συνδεθώ με περισσότερους ανθρώπους. Έχω τόσες πολλές ιδέες.”
Σε ποιους τομείς;
“Λατρεύω την τεχνολογία και θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με τέτοιου είδους πράγματα, αν και δεν ξέρω πραγματικά τι αντίκτυπο θα μπορούσα να έχω. Οτιδήποτε αφορά την καινοτομία, τη βιωσιμότητα και έναν καθαρότερο, υγιέστερο πλανήτη. Θα ήθελα να έχω αντίκτυπο, ίσως μέσω μιας εταιρείας που θα ιδρύσω μια μέρα, όπου άνθρωποι με την ίδια ιδεολογία με μένα, την ίδια προσέγγιση στη ζωή, πάντα δημιουργικοί και καινοτόμοι, θα μπορούσαν να συνεισφέρουν όσο και εγώ.”
Μιλάς για την τεχνολογία και είδα στο Instagram ότι ακολουθείς το περιοδικό, Wired, αλλά και έναν αθλητή, καλλιτέχνη και παγκόσμιου περιηγητή, τον Γάλλο επαγγελματία αναβάτη BMX, Matthias Dandois. Φαίνεται να μοιράζεστε πολλά κοινά.
“Μοιραζόμαστε πολλά πράγματα, εμπνέομαι πολύ από το ταλέντο του. Λατρεύω την αυθεντικότητά του και το πόσο εύκολο είναι να του μιλήσεις. Έχουμε μια πολύ καλή σύνδεση. Είναι ένας άνθρωπος με καρδιά. Νομίζω ότι υπάρχουν πράγματα να μάθουμε και οι δύο, ξέρω ότι του αρέσει να παίζει τένις και σέβομαι αυτό που κάνει, γιατί η ειδικότητά του, το BMX Flatland, είναι πολύ δύσκολο. Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τη δουλειά που κρύβεται από πίσω. Είναι πραγματικά ταλαντούχος, είναι 9 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής… Είναι απίστευτο. Ο κόσμος μιλάει για τον Rafael Nadal που κέρδισε 12 φορές Roland Garros νομίζω..”
14 φορές…
(Γέλια) “Θα έπρεπε να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στον Matthias για όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα. Καταφέρνει να παρακινεί νέους ανθρώπους να ακολουθήσουν τα βήματά του, και αυτό είναι που πρέπει να κάνει ο αθλητισμός: να εμπνέει και να προσελκύει νέους ανθρώπους. Να τους δίνει ένα όραμα για τα δικά τους επιτεύγματα. Το να έχεις ένα πρότυπο είναι το καλύτερο πράγμα στη ζωή, κάποιον που μπορείς να θαυμάζεις, μερικές φορές σαν είδωλο, που μπορείς να αντιγράψεις, να μεταμορφώσεις και να βελτιώσεις το άθλημά τους με το να συμμετέχεις κι εσύ.”
Ακολουθείς επίσης τον Tony Parker, ο οποίος πρόκειται να ενταχθεί στο Hall of Fame του NBA. Αν μπορούσες να ονομάσεις κάποιον που θα εντασσόταν στο Hall of Fame σου, ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, έναν αθλητή ή καλλιτέχνη, ποιος θα ήταν αυτός;
(Ο Στέφανος συγκεντρώνεται και σκέφτεται για πολλή ώρα) “Θα περιμένατε να αναφέρω τον πατέρα ή τη μητέρα μου, γιατί είναι οι πρώτοι άνθρωποι που μου έρχονται στο μυαλό, ή τα αδέλφια μου. Το τένις είναι η ζωή μου. Αν βρίσκομαι εδώ σήμερα, είναι εξαιτίας του τένις – αν ζω σήμερα στο Μονακό, είναι εξαιτίας του τένις – αν γνωρίζω τους ανθρώπους που γνωρίζω σήμερα, είναι εξαιτίας του τένις. Για μένα, το τένις είναι κυριολεκτικά τα πάντα. Θέλω λοιπόν να δώσω αυτόν τον τίτλο στον πρώτο μου προπονητή, αυτόν που μου έμαθε να παίζω.
Το όνομά του είναι Γιώργος Σπηλιόπουλος. Τον θυμάμαι πολύ καλά να γονατίζει όταν ήμασταν παιδιά, για να είναι στο ύψος μας και να μας μιλήσει. Μας μιλούσε σαν να ήμασταν ενήλικες, παρόλο που ήμασταν μόλις έξι ετών. Μαζί του υπήρχε πολλή πειθαρχία, αλλά ήταν επίσης πολύ καλός. Και έχω ακόμα αυτή την πειθαρχία μέσα μου, να είμαι σκληρός και να μην αφήνω καμία βλακεία να μπει στο μυαλό μου, ενώ παράλληλα είμαι ευγενικός, στοργικός και δείχνω σεβασμό.”
Τι σου προσέφερε;
“Ανέπτυξε την προσωπικότητά μου και αυτό που είμαι σήμερα. Μπορεί να πέρασα μόνο 3-4 χρόνια μαζί του, αλλά ήταν αρκετά για να γίνω αυτό που είμαι. Βλέπω τον εαυτό μου ως ένα καλό άτομο, το οποίο δεν είναι απαραίτητα πλεονέκτημα στο γήπεδο, αλλά είναι εκτός γηπέδου. Όπως επίσης ως ένα γενναιόδωρο, ευγενικό, γνήσιο άτομο, το οποίο επίσης νομίζω ότι οφείλεται σε εκείνον. Ξέρω ότι θα κλάψει αν το διαβάσει αυτό (χαμόγελο). Θέλω να του δώσω αυτόν τον τίτλο, ένα μεγάλο μεγάλο τρόπαιο, του πιο συμπονετικού, ευγενικού, γενναιόδωρου και στοργικού προπονητή στον κόσμο. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής, για εμένα αυτό μετράει.”
