Η ήττα του Κώστα Μπακογιάννη από τον Χάρη Δούκα υπήρξε αναμφίβολα το πλέον εντυπωσιακό αποτέλεσμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023. Ουδεμία Περιφέρεια, ουδείς άλλος Δήμος έδωσε κάτι περισσότερο ανατρεπτικό από αυτό, παρότι συνολικά ο δεύτερος γύρος αποτέλεσε την πρώτη ηχηρή αποδοκιμασία της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις κάλπες.
Προφανώς δεν άλλαξαν οι πολιτικοί συσχετισμοί στην χώρα το βράδυ της Κυριακής. Εντούτοις, ακόμα κι αν συνυπολογίσουμε όλες τις ειδικές παραμέτρους, όπως την απήχηση των προσώπων, το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις οι νικητές δεν ήταν οι επιλογές της ΝΔ αλλά «αντάρτες» που προέρχονται από τον ίδιο χώρο, τις ειδικές συνθήκες που διαμόρφωσαν οι πρόσφατες καταστροφές σε συγκεκριμένες περιοχές κ.ά. , το γεγονός παραμένει: ο κόσμος που είχε ενοχληθεί από την κυβερνητική διαχείριση σε μια σειρά ζητημάτων, ενοχλήθηκε έξτρα από την αλαζονεία και τις απειλές/εκβιασμούς της περασμένης εβδομάδας. Τα παραπάνω δημιούργησαν για πρώτη φορά μια ευρεία αντιπολιτευτική συσπείρωση, όχι στη βάση κάποιας προγραμματικής ή ιδεολογικής σύγκλισης, μα με βασικό στόχο να δοθεί επιτέλους ένα χτύπημα στην εκλογική παντοδυναμία Μητσοτάκη. Το οποίο δόθηκε και ήταν ηχηρό, κυρίως στην Αθήνα.
Ο Μπακογιάννης, σε μια πρώτη ανάλυση, πλήρωσε δύο πράγματα: Τον περιβόητο Μεγάλο Περίπατο, και το ότι ήταν ο πιο εύκολος και προφανής στόχος για να εκφραστεί η δυσαρέσκεια προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τίποτα από αυτά δεν θα είχε σημασία όμως αν δεν βρισκόταν το πρόσωπο που θα εξέφραζε ιδανικά την εναλλακτική λύση. Και εδώ ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται ότι έπιασε με τον Χάρη Δούκα πολιτικό «τζακ-ποτ».
Είναι βέβαιο ότι ένα ποσοστό των δημοτών της Αθήνας θα ψήφιζε οποιονδήποτε βρισκόταν απέναντι στον Μπακογιάννη στον δεύτερο γύρο. Αλλά αυτό δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση επαρκές για την ανατροπή, αν ο κρίσιμος μεσαίος χώρος δεν έβρισκε μια προσωπικότητα μέσω της οποίας θα μπορούσε και να διαμαρτυρηθεί προς την κυβέρνηση, χωρίς να μετακινηθεί από τα βασικά του ζητούμενα. Ο Δούκας είναι σοβαρός, μετριοπαθής, καταρτισμένος και άφθαρτος. Όσα ψάχνουν δηλαδή οι λεγόμενοι κεντρώοι ψηφοφόροι, από την κεντροδεξιά μέχρι την κεντροαριστερά. Ο Μπακογιάννης ενώ προηγούνταν, δέχτηκε να πάει σε debate. Προς τιμήν του μεν, λάθος του δε. Διότι το debate (από τα καλύτερα που έχουμε δει στην Ελλάδα όσον αφορά στην ποιότητα του διαλόγου) «σύστησε» τον Χάρη Δούκα στο ευρύ κοινό που ενδεχομένως να μην την γνώριζε μέχρι εκείνο το βράδυ. Αυτό ήταν, ο κύβος ερρίφθη.
Η νίκη ανήκει, όπως πάντα συμβαίνει στις δημοτικές εκλογές, πρωτίστως στον Χάρη Δούκα και στους συνεργάτες του. Ταυτόχρονα όμως ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι και ο Νίκος Ανδρουλάκης πιστώνεται μια μεγάλη, προσωπική επιτυχία, σε μια εκλογική διαδικασία, από την οποία γενικά το ΠΑΣΟΚ βγαίνει ενισχυμένο. Παρά τα γνωστά, τοπικά στραβοπατήματα…