Και σου λένε μη φτιάχνεις πύργους στην άμμο, γιατί θα έρθει το πρώτο κύμα και θα σου χαλάσει το δημιούργημα και θα είναι άδικος κόπος. Εγώ πάλι θα έλεγα το αντίθετο, να φτιάχνεις πύργους στην άμμο και ίσως το κύμα να μην στα γκρεμίσει αλλά να ακουμπήσει ίσα ίσα με σεβασμό, σαν το ελαφρύ και απαλό χάδι ή το πεταχτό φιλί. Ακόμα όμως και να το γκρεμίσει, μην χάσεις την πίστη σου… ξεκίνα από την αρχή και χτίσε το πάλι, με βότσαλα να το περικλείουν ως άλλο οχυρωματικό έργο.
Και τι εννοώ με αυτό, να μη σταματάς να κάνεις όνειρα κι ας σου λένε κάποιοι (ας είναι και πολλοί) πως δεν αξίζει τον κόπο και δεν θα γίνουν ποτέ αληθινά. Εσύ, να μη σταματάς να ονειρεύεσαι και να επιθυμείς αυτά σου τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα. Η προσμονή και η διαδρομή για την πραγμάτωση του ονείρου δεν παύει να έχει τη δική της αξία… ακόμα κι αν δεν καταφέρεις να φτάσεις τελικά το ίδιο το όνειρο. Και σε αυτή την περίπτωση, θα είσαι ωφελημένος και κερδισμένος… όχι ηττημένος.
Το όνειρο σου δίνει φτερά και ορμή και αποτελεί το κίνητρο για να προχωρήσεις παραπέρα και να φτάσεις κοντά ή μακριά. Δεν έχει σημασία πόσο κοντά ή πόσο μακριά, σημασία έχει ότι κάπου θα φτάσεις. Το όνειρο σου ανοίγει διάπλατα πόρτες που αρχικά έμοιαζαν κλειδωμένες και ελευθερώνει τη σκέψη και το πνεύμα.
Επίσης, το όνειρο σε βοηθά να είσαι δημιουργικός και να βρίσκεσαι συνεχώς σε προσπάθεια και επαγρύπνηση με τη ματιά σου στο μέλλον και σε ένα αύριο αισιόδοξο και ελπιδοφόρο. Ποιος ο λόγος να μην κάνεις όνειρα λοιπόν ή να μην χτίζεις πύργους και πυργάκια στην άμμο. Όταν μπορείς και ονειρεύεσαι ή μάλλον όταν αφήνεις τον εαυτό σου να ονειρεύεται, αυτό σου δίνει δύναμη και ζωή. Η ύπαρξη σου αποκτά διαφορετικό νόημα.
Μάλιστα, τα όνειρα διαφέρουν από άτομο σε άτομο, από ηλικία σε ηλικία, από εποχή σε εποχή. Έτσι, ένα παιδί μπορεί να ονειρεύεται να αποκτήσει ένα ποδήλατο ή ένα πατίνι και κάποιος μεγαλύτερος μπορεί να ονειρεύεται οικογένεια, καριέρα, σπουδές και κάθε λογής όνειρο. Γιατί το όνειρο από μόνο του δεν εγκλωβίζεται και δεν μπαίνει σε νόρμες και καλούπια. Το όνειρο είναι ελεύθερο και παντοδύναμο.
Γυρνώντας πίσω στο χρόνο – στα δικά μου παιδικά χρόνια – θυμάμαι την εποχή που ζούσα στο χωριό μου (στις Καμάρες Ηρακλείου). Ερχόταν κάθε δεκαπέντε ημέρες ένα ειδικά διαμορφωμένο όχημα δανειστικής κινητής βιβλιοθήκης της Νομαρχίας. Οφείλω να πω ότι ήμουν πολύ τακτικός (και ο μοναδικός επισκέπτης), με επιλογές βιβλίων που δεν έκαναν υπακοή σε περιορισμούς λόγω ηλικίας. Διάβαζα ποίηση, πεζογραφία, μυθιστορήματα και άλλα. Με προτιμήσεις τον Καζαντζάκη, τον Παπαδιαμάντη, τον Λουντέμη, τον Βυζηινό, τον Καρυωτάκη, τον Αναγνωστάκη, τον Σεφέρη, τον Ελύτη.
Τα καλοκαίρια συνήθιζα να κάθομαι κάτω από ένα δέντρο καρυδιάς ή σε ένα τραπεζάκι στον ίσκιο μιας κρεβατίνας στην αυλή του σπιτιού μας και τα χειμωνιάτικα βράδια έμενα ξάγρυπνος μέχρι πολύ αργά στο κρεβάτι (με το ημίφως που έδινε ένα μικρό φωτιστικό νυκτός). Διάβαζα όλα τα αυτά τα σπουδαία γραφόμενα και ταξίδευα σε άλλους κόσμους και ονειρευόμουν ότι – παρά τις δυσκολίες – κάποια μέρα θα σπουδάσω και θα γίνω χρήσιμος στην κοινωνία, όπως οι συγγραφείς ή οι ήρωες αυτών των έργων. Και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερα και σπούδασα, που για μένα ήταν σημαντικό. Από τότε, δεν σταμάτησα στιγμή να ονειρεύομαι και να δίνω μάχες και έντιμους αγώνες για τα όνειρα μου.
Όμως, πέρα από την αναφορά στο παράδειγμα της ελαχιστότητας μου, θα σας συμβούλευα να δίνετε αξία, να δείχνετε πίστη και να αγκαλιάζετε – να αγαπάτε τα όνειρα σας. Η δύναμη του ονείρου είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη δύναμη και πιο σημαντική από κάθε μορφή εξουσίας. Το όνειρο μπορεί να αλλάξει εσένα, τον τρόπο που σκέφτεσαι, τον τρόπο που ζεις. Το όνειρο όμως μπορεί να αλλάξει και τον κόσμο όλο και να τον κάνει ομορφότερο, μέσα από τη δική σου τη ματιά, τη ματιά του ονείρου.