Ορισμένες πλευρές με αφορμή την καταγγελία για «φακελάκι» γιατρού στο ΠΓΝ Λάρισας.
Δε χωρά καμία αμφιβολία ότι η απαίτηση του καθηγητή καρδιοχειρουργού στο ΠΓΝ Λάρισας να εισπράξει από την οικογένεια ασθενούς 2.500€ για να χειρουργήσει, αποτελεί τον ορισμό της παλιανθρωπιάς, όπου πριν βάλλει το νυστέρι στον ασθενή για να σωθεί η ζωή του, το βάζει για να κόψουν το λαιμό οι συγγενείς τους προκειμένου να βρουν το χρήμα για να τον πληρώσουν.
Βεβαίως, όπως γίνεται συνήθως, τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους προς τα δικαστήρια…
Όμως με βάση αυτό το γεγονός προκύπτουν ορισμένα ζητήματα όσον αφορά τις αιτίες, σε πιο έδαφος δημιουργούνται και κυρίως στο πως λύνονται αυτές. Διότι «ο κόσμος το έχει τούμπανο και η Κυβέρνηση κρυφό καμάρι» ότι δίπλα σε αυτό το γεγονός που αποκαλύφθηκε υπάρχουν πολλά άλλα που «γίνονται αλλά δε λέγονται», επειδή οι ασθενείς είναι αλήθεια ότι βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, αφού όταν χρειαστούν π.χ. μια χειρουργική επέμβαση έρχονται αντιμέτωποι με τις λίστες αναμονής λόγω της υποστελέχωσης των δημόσιων νοσοκομείων, των κλειστών χειρουργικών κρεβατιών, της ανεπάρκειας κλινών ΜΕΘ, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων.
Αυτές οι συνθήκες τροφοδοτούν ένα μέρος των υγειονομικών ώστε να πουλάνε στους ασθενείς τις εργασίες τους προκειμένου να ξεπερνιόνται τα κρατικά εμπόδια, αλλά ταυτόχρονα να πουλάνε και ορισμένοι την «αυθεντία» της γνώσης και της πείρας λες και αυτές αποκτήθηκαν από «παρθενογέννηση» και όχι ως αποτέλεσμα της συλλογικής επιστημονικής μελέτης και έρευνας πολλών χρόνων πριν από επιστήμονες και άλλους εργαζόμενους πολλοί εκ των οποίων δεν έβαλαν το «χέρι στο μέλι».
Σε κάθε περίπτωση η απανθρωπιά και ο εκβιασμός του Καθηγητή είναι καταδικαστέα, όμως μαζί με την απόλυτη καταδίκη της πράξης του πρέπει να καταδικαστεί και το οικονομικό – πολιτικό πλαίσιο το οποίο γεννάει συνεχώς τέτοια φαινόμενα. Αυτό το πλαίσιο δεν πρόκειται κανένα αστικό δικαστήριο να το «ακουμπήσει», ενώ – ως συνήθως – τα αστικά κόμματα μπορεί να βγάλουν κορώνες καταδίκης του Καθηγητή αλλά κουβέντα για το έδαφος πάνω στο οποίο αναπαράγονται αυτές οι καταδικαστέες πράξεις αφού ευθύνονται άμεσα για τη δημιουργία του. Τι άλλο να σημαίνει άλλωστε όταν υπηρετούν ένα σύστημα που η βασική του αρχή είναι «Ο θάνατός σου, η ζωή μου». Άλλωστε είναι πολύ πρόσφατη η στάση τους στο έγκλημα των Τεμπών….
Ο συγκεκριμένος «καθηγητής» φέρεται να είπε στους συγγενείς ότι «το νοσοκομείο δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα» προκειμένου να δικαιολογήσει την απαίτηση του χρηματισμού του. Λες και ο ασθενής, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, δεν έχουν πληρώσει ένα κάρο λεφτά μέσω των ασφαλιστικών εισφορών, της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, των συνπληρωμών στις εργασίες υγείας, που με αυτά πληρώνονται οι υποδομές της υγείας, ο εξοπλισμός τους, τα λειτουργικά έξοδα μεταξύ των οποίων και ο μισθός του «καθηγητή» και όλα όσα χρειάζονται για να κάνει την έρευνά του κλπ.
Όμως το ίδιο πράγμα δεν ισχυρίζεται η κυβέρνηση της ΝΔ και όλες οι προηγούμενες χωρίς εξαίρεση, όταν από το πρωί ως το βράδυ διατυμπανίζουν ότι η υγεία κοστίζει ακριβά και παίρνουν μέτρα δραστικής μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης και ενισχύουν την άμεση και έμμεση πληρωμή. Μπορεί βέβαια αυτά να λέγονται με διαφορετική φρασεολογία, να προβάλλονται διαφορετικοί τρόποι υλοποίησης των αντίστοιχων μέτρων, αλλά έχουν κοινή αφετηρία και κοινή στόχευση, δηλαδή πρέπει να πληρώσεις για «να έχεις»…
Ως προς τα παραπάνω είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Υπουργού Εμπορίας της Υγείας. Είπε λοιπόν, καυτηριάζοντας τη πράξη του καθηγητή:
«Λυπούμαι πραγματικά που ενώ έχουμε δώσει ήδη και την δυνατότητα άσκησης παραλλήλου ιδιωτικού έργου και επιπλέον χρήματα με τα απογευματινά χειρουργεία, υπάρχουν ακόμη ασυνείδητοι γιατροί που εκμεταλλεύονται την δύσκολη στιγμή των ασθενών και των οικογενειών τους». Τι σημαίνουν αυτά που διατύπωσε ο Υπουργός; Στην ουσία δεν αμφισβήτησε την πληρωμή από τον ασθενή, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή θα γίνει. Δηλαδή να πληρώσει τον καθηγητή είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε στα ιδιωτικά απογευματινά χειρουργεία, διότι αυτά θεωρούνται «νόμιμα» κρατικά φακελάκια που παίρνει και το κάτι τις του και το κράτος.
Επομένως το ίδιο το κράτος διαμορφώνει τους όρους γδαρσίματος των ασθενών και το ζητούμενο για τον Υπουργό είναι το γδάρσιμο να γίνει με όρους «νομιμότητας». Επομένως η διαχωριστική γραμμή για τους ασθενείς και συνολικά το λαό δεν είναι ανάμεσα στην νόμιμη και στην παράνομη πληρωμή για τις ανάγκες της υγείας του, αλλά ανάμεσα στην κατάργηση κάθε πληρωμής που αποτελεί δικαίωμα και ανάγκη του λαού και στην πολιτική των πληρωμών που έχουν όλα τα αστικά Κόμματα.
Η επιλογή του συγκεκριμένου γιατρού ως Καθηγητή με τι κριτήρια έγινε; Τι ακριβώς «δίδασκε» τους φοιτητές της Ιατρικής; Μπορεί μια κατεξοχήν κοινωνική επιστήμη να διδάσκεται από έναν άνθρωπο με έντονο το στοιχείο της αντικοινωνικής συμπεριφοράς ανεξάρτητα από τις περγαμηνές των άρθρων του, των δημοσιεύσεών του, των συνεδρίων που έχει παρακολουθήσει κλπ., όταν όλα αυτά για να φτάσουν σε αυτούς που τους αφορούν, τους ασθενείς, μεσολαβεί το χρήμα, το κέρδος είτε είναι νόμιμο είτε είναι παράνομο ακόμα και με τα αστικά κριτήρια που προσδιορίζονται.
Είναι φανερό ότι το συγκεκριμένο γεγονός του χρηματισμού του «Καθηγητή» αντανακλά τη γενικότερη πορεία σήψης αυτού του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που το διαπερνά σε όλες τις πτυχές του.
Το φακελάκι του «Καθηγητή» είναι το αποκρουστικό μέρος του αποστήματος που διαπερνά τις εργασίες της υγείας, δηλαδή της εμπορευματοποίησης και των κριτηρίων της επιχειρηματικής λειτουργίας τους. Όσοι «κανόνες» και να τεθούν – και έχουν τεθεί κατά διαστήματα πάρα πολλοί – αυτά δε βελτιώνονται αλλά συνεχώς επιδεινώνονται για τις ανάγκες του λαού. Η ενδεχόμενη ποινική δίωξη του Καθηγητή όπως πάντα θα αξιοποιηθεί για να εκληφθεί από το λαό η πράξη του ως παράταιρη με το σύστημα υγείας που οικοδομείται ενώ στην πραγματικότητα είναι σύμφυτο με αυτό και απόρροιά του.
Αυτό που θα καθαρίσει το «απόστημα» είναι η απόφαση του λαού να βγάλει από τη μέση τους παράγοντες που το αναπαράγουν, δηλαδή να καταργηθεί η εργατική δύναμη, επομένως και οι εργασίες για την υγεία ως εμπορεύματα, με όλα όσα απαιτούνται για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση δωρεάν κατοχυρωμένα με ευθύνη του λαϊκού κράτους. Με τους εκλεγμένους και ανακλητούς υγειονομικούς των επιτροπών σε κάθε υγειονομική μονάδα που θα φροντίζουν να υλοποιούν και να ελέγχουν στο χώρο τους την εφαρμογή του επιστημονικά διαμορφωμένου κεντρικού σχεδιασμού. Σε αυτές τις συνθήκες της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του κριτηρίου της ανάπτυξης η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορούν να διαμορφωθούν και οι λαϊκοί επιστήμονες που θα έχουν από το λαϊκό κράτος όλα όσα απαιτούνται για τη δουλειά τους, την επιστήμη τους, που θα διαθέτουν τις γνώσεις τους προς όφελος του λαού. Αυτό θα ελέγχει η εργατική εξουσία αντιμετωπίζοντας αποφασιστικά όλους αυτούς που θα θεωρούν «αντιδημοκρατικό» και «καταπιεστικό» ότι δε θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τις λαϊκές ανάγκες προς ίδιον όφελος. Αυτό θα πρέπει να αποτελεί κριτήριο στην ανάθεση τομέων ευθύνης έως και κριτήριο αφαίρεσης της άσκησης της ιατρικής σε βαριές διαπιστωμένες παραβιάσεις από την εξουσία της εργατικής τάξης.