Kαι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός και Αll-Ιn κατά πως λένε και οι Αμερικανοί σε τέτοιες περιπτώσεις…
Xρειάσθηκε να περάσουν έξι ολόκληρα χρόνια, συμπεριλαμβανομένης και της σεζόν που τερματίσθηκε πρόωρα και άδοξα λόγω της πανδημίας για να δούμε και τα δυο καμάρια μας στην ελίτ της Ευρωλίγκας: προς το παρόν στα playoffs, άμποτε και στο Final 4 όπου έχουν να συνταξιδέψουν από το 2012.
Οι Πράσινοι επέστρεψαν δριμύτεροι μετά από χρόνια και ζαμάνια, κατέλαβαν τη δεύτερη θέση και θα αντιμετωπίσουν με πλεονέκτημα έδρας σε σειρά που θα κριθεί στις τρεις νίκες τη Μακάμπι ή την Μπασκόνια, έχοντας να επιδείξουν την πρόκριση απέναντι στους Ισραηλινούς στη σειρά του 2012 και τον αποκλεισμό από τους Βάσκους σε εκείνη του 2016.
Από την πλευρά τους οι Κόκκινοι τερμάτισαν στο Νο 5 και θα βρουν απέναντι τους με μειονέκτημα έδρας την Μπαρτσελόνα σε ένα déjà vu της σεζόν 2014-15, όταν είχαν αποκλείσει τους Καταλανούς πάλι ευρισκόμενοι σε μειονεξία, με υστερόγραφο το επικό τρίποντο του Γιώργου Πρίντεζη.
Καλά μας πάει η δουλειά, δεν λέω!
Αυτή την εβδομάδα μάλιστα μας παραπήγε καλά, θα έλεγα ανέλπιστα καλά: πέρα από τη διπλή πρόκριση στην οκτάδα της Ευρωλίγκας είδαμε το Περιστέρι να μένει ζωντανό στη διεκδίκηση της πρόκρισης στο Final 4 του Basketball Champions League, τον Απόστολο Ρούμογλου να στέφεται για δεύτερη διαδοχική σεζόν πρωταθλητής του NCAA με το Κονέκτικατ και τη Στέλλα Καλτσίδου να οδηγεί από τον πάγκο τις Λόντον Λάιονς στην κατάκτηση του EuroCup.
Ναι, συμφωνώ ότι στις περιπτώσεις της Καλτσίδου και του Ρούμογλου που ρούφηξαν το νέκταρ των θριάμβων με ομάδες εκ της αλλοδαπής, κάνουμε κάτι σαν μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα (SIC), αλλά στον αντίποδα αποδεικνύεται και κάτι άλλο…
Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις στον πλανήτη, μπορείς να βρεις από κάτω έναν Έλληνα ή μια Ελληνίδα να σου κλείνει πονηρά το μάτι και να διαλαλεί το περιβόητο δαιμόνιο της ράτσας μας!
Επιστρέφω στον αστερισμό της Ευρωλίγκας, στην οποία αμφότεροι οι πρεσβευτές μας δικαιούνται να τρέφουν μεγάλες προσδοκίες για να προκριθούν στο Final 4 και να διανύσουν όλο τον δρόμο…
Ο Παναθηναϊκός αναβιώνει το ένδοξο παρελθόν του, θα επιδιώξει να ξορκίσει τους δαίμονες που τον στοιχειώνουν από το 2012, όταν κατέγραψε την τελευταία συμμετοχή του σε Final 4 και ελπίζει να ράψει το έβδομο αστέρι στην πλουμιστή στολή του.
Ο Ολυμπιακός είδε πρόπερσι στο Βελιγράδι τον Σέιν Λάρκιν και πέρυσι στο Κάουνας τον Σέρχιο Γιουλ να τού παίρνουν την μπουκιά από το στόμα και σημαδεύει την τρίτη απανωτή συμμετοχή του στο Final 4 με στόχο να ανέβει στο θρόνο για τέταρτη φορά.
Το 2009 στο Βερολίνο ο Παναθηναϊκός έριξε in extrremis στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό στον συναρπαστικότερο ημιτελικό όλων των εποχών…
Επτά χρόνια αργότερα (2016) όταν η πρωτεύουσα της Γερμανίας φιλοξένησε ξανά το Final 4 και οι δυο το παρακολούθησαν από τηλοψίας, ενώ τώρα βάζουν τις συντεταγμένες στους οδικούς χάρτες τους ώστε να σουλατσάρουν την περιβόητη οδό υπό τας φιλύρας που καταλήγει στην Πύλη του Βρανδεμβούργου.
All-in και ό,τι ήθελε προκύψει!