Στο πλαίσιο της ενεργειακής μετάβασης σε μια κοινωνία με μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα, η χρήση του υδρογόνου φαντάζει ως μια λύση που μπορεί να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή. Μιλώντας επί του θέματος, μέσω του Περιφερειακού Τηλεοπτικού Σταθμού CRETA, ο γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου για το Υδρογόνο, Γιώργος Χατζημαρκάκης, ανέφερε ότι «το υδρογόνο είναι κάτι πολύ καινούργιο και το κόστος ειδικά του πράσινου, δηλαδή αυτού που παράγεται με ανανεώσιμες πηγές, είναι ακόμη υψηλό. Τα κόστη αυτά όμως, θα πέσουν τα επόμενα 5 χρόνια».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η εποχή του υδρογόνου έχει πλέον φτάσει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δημοσιεύσει την ενίσχυση μιας κλιματικά ουδέτερης κοινωνίας. «Μια στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ολοκλήρωση του ενεργειακού συστήματος πρέπει και προβλέπει και το υδρογόνο», τόνισε ο κ. Χατζημαρκάκης.
Έως το 2024, η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να παραδώσει ένα εκατομμύριο τόνους υδρογόνου και έως το 2030 ο στόχος είναι δέκα εκατομμύρια τόνοι. «Για να φτάσουμε ως αυτόν τον στόχο πρέπει να ξεκινήσουμε και να αρχίζουμε να το εφαρμόζουμε πολύ σύντομα. Στην Ελλάδα αρχίσαμε με ένα πολύ μεγάλο έργο, που λέγεται «Άσπρος Δράκος» και μιλάμε για την απολιγνητοποίηση της περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας, με βοήθεια του υδρογόνου».
Αναφορικά με τη συμβολή του υδρογόνου στην ενεργειακή απεξάρτηση της Ελλάδας, ο κ. Χατζημαρκάκης δήλωσε ότι «το υδρογόνο, αντικαθιστά το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Αν δούμε πόσο εξαρτιόμαστε από άλλα κράτη, για το φυσικό αέριο, όλα αυτά θα μειωθούν αν κάνουμε παραγωγή στην Ελλάδα». Μάλιστα ο ίδιος, θεωρεί ότι η Κρήτη θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ιδανικό μέρος, λόγο του ήλιου και του αέρα, με την παραγωγή να γίνεται τόσο στη θάλασσα, όσο και στο κρητικό έδαφος.
Το μεγάλο προσόν του υδρογόνου, είναι ότι μπορεί να αποθηκευτεί και να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικό χρόνο. «Το υδρογόνο βγαίνει ή από φυσικό αέριο, όπου όμως προκαλείται εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα, άρα δεν είναι μια καλή λύση, ή από το νερό, με ηλεκτρική ενέργεια, η οποία βγαίνει από ανεμογεννήτριες ή από φωτοβολταϊκά. Επειδή όμως δεν μπορούμε να αποθηκεύσουμε την ηλεκτρική ενέργεια, πέρα από μπαταρίες, έτσι χρησιμοποιώντας την ενέργεια, φτιάχνουμε το οξυγόνο που χρειαζόμαστε στον αέρα και το υδρογόνο το αποθηκεύουμε. Μπορούμε να το μεταφέρουμε είτε με αγωγούς, είτε με καράβια και να τα κάνουμε εξαγωγή. Η παραγωγή που δε χρειάζεται στην Κρήτη, θα μπορούσε να μεταφερθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη και να γίνει εξαγωγέας ενέργειας».