Αλήθεια, αναρωτιέμαι πόσα πράγματα θα κάναμε ή δεν θα κάναμε αν δεν υπήρχε το ενδεχόμενο να φανούμε προς τα έξω και στους υπόλοιπους. Δηλαδή, πόσα θα ήταν αυτά που θα πράτταμε μόνο και μόνο επειδή το θέλουμε και το νιώθουμε και πόσα απλά για προκαλέσουμε εντύπωση, επιδεικνύοντας τα τεχνηέντως και ποικιλοτρόπως.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά στο να προβάλλεις κάτι που αφορά τον εαυτό σου και μια ιδιωτική στιγμή που θα μπορούσες να την κρατήσεις για σένα και τους αγαπημένους σου, από το γεγονός να επικοινωνείς κάτι με σκοπό να ενημερώσεις, να ευαισθητοποιήσεις, να κινητοποιήσεις και επίσης για να παραδειγματίσεις μέσα από την ουσία και τον χαρακτήρα της πράξης… ή ακόμα και να αναδείξεις κάτι ως αξιοθέατο, ως γνώση, ως σύμβολο πολιτισμού ή παράδοσης και ιστορίας.
Για παράδειγμα, ετοιμάζει κάποιος με περίσσιο ζήλο ένα ρομαντικό δείπνο για αγαπημένη του ή την σύντροφο του. Ομολογουμένως, πρόκειται για μία πολύ όμορφη πράξη… και μέχρι εδώ όλα καλά. Άραγε, σε τι εξυπηρετεί τον ίδιο και τη σχέση του ώστε να κάνει γνωστό – προς τα έξω – ολόκληρο το τελετουργικό της προετοιμασίας του δείπνου αλλά και τη στιγμή της απόλαυσης του γεύματος από εκείνον και το ταίρι του.
Παρομοίως, στην περίπτωση που έχει γενέθλια το ανήλικο παιδί της οικογένειας… και η μητέρα δεν σταματά να κοινοποιεί δημοσίως φωτογραφικά στιγμιότυπα από το πάρτι έκπληξη το οποίο ετοίμασε για το παιδί της και τους φίλους του. Ναι, να αποθανατίσει τη στιγμή και να κρατήσει ενθύμιο από τις ωραίες αυτές εικόνες… αλλά είναι αναγκαίο να λάβει οπτική γνώση όλος ο κόσμος και ο ντουνιάς. Έτσι, το γεγονός ξεφεύγει από τον οικογενειακό χαρακτήρα και αποκτά δημόσιο, χωρίς καμία χρησιμότητα.
Ακόμα, εκτός των άλλων συμβαίνει και παρατηρείται εντόνως αρκετοί έως πολλοί πολιτικοί να μετέχουν στην Κυριακάτικη λειτουργία ή σε κάποια εκκλησιαστική ή άλλη γιορτή και να δίνουν οδηγίες σε συνεργάτες τους για κατάλληλη λήψη φωτογραφικού υλικού το οποίο και θα δημοσιεύσουν την επομένη στα μέσα ενημέρωσης ως δελτίο τύπου. Μάλιστα, κοιτούν να πιάνουν και στασίδι σε πρώτη θέση για να είναι επιτυχημένη και με ευκρίνεια η όποια λήψη. Πραγματικά, σε τι ωφελεί να ενημερωθεί ο κόσμος αν πήγε ή δεν πήγε στο εκκλησίασμα ο τάδε ή ο δείνα πολιτικός. Προσφέρει κάτι ουσιαστικό ή επιλύει καθημερινά προβλήματα και ανάγκες; Η «μαγκιά» και η πρωτοτυπία θα ήταν το πολιτικό πρόσωπο να πάει στην τελετή και να μην το δημοσιεύσει καν ή να πάει στο σημείο της τελετής και να σταθεί στην τελευταία σειρά των καθισμάτων, ως γνήσιος και ταπεινός υπηρέτης του λαού που τον εξέλεξε. Τότε ναι, θα άξιζε να γινόταν θέμα και παράδειγμα.
Αγαπητοί μου φίλοι, αξίζει και μάλιστα αξίζει πολύ το να κάνει κάποιος πράγματα επειδή το αισθάνεται και επειδή το θέλει στ’ αλήθεια. Να το κάνει δηλαδή για το δουν και να το ευχαριστηθούν τα δικά του μάτια ή για να το μοιραστεί με τα μάτια των αγαπημένων του προσώπων και όχι να το κάνει με μοναδικό κίνητρο να το δουν τα μάτια των άλλων (των απέξω) για να τον θαυμάσουν ή να σχολιάσουν θετικά τα πεπραγμένα του.
Ας κατανοήσουμε ότι δεν είναι όλα για όλους, υπάρχει και ο σεβασμός και η προστασία της συντροφικής, της οικογενειακής και γενικότερα της ιδιωτικής στιγμής. Ας μην θυσιάζουμε στο βωμό της ανάγκης για κοινή αποδοχή ή του κάθε στοιχείου ναρκισσισμού, αυτά τα οποία αποκτούν νόημα και σημαντικότητα μόνο αν παραμείνουν σε προσωπικό πεδίο και όρια. Έτσι, θα φτάσουμε στην απελευθέρωση του εαυτού και ταυτόχρονα θα νιώσουμε ικανοποίηση από την πράξη αυτή καθαυτή και όχι από την προβολή της πράξης ή από το πώς την εξέλαβαν οι τρίτοι και οι τέταρτοι. Είναι προτιμότερο το θέλω να είμαι… και όχι το θέλω να φαίνομαι.