«Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο» λέει ένα γνωστό άσμα και στην περίπτωση του φετινού ΟΦΗ ταιριάζει.
Όχι απόλυτα φυσικά αλλά ταιριάζει. Μια ομάδα που ξεκίνησε σαν «τρένο» τον πρώτο γύρο και ξαφνικά υπέστη καθίζηση.
Ας μην γελιόμαστε, η έξοδος στην Ευρώπη είναι μια τεράστια επιτυχία αλλά είχε μέσα μεγάλη δόση συγκυρίας. Η τιμωρία του Παναθηναϊκού έδωσε το ευρωπαϊκό εισιτήριο, γιατί όπως φάνηκε ο ΟΦΗ με την 6η θέση είχε πιάσει ταβάνι.
Δυστυχώς ο COVID δεν διέκοψε οριστικά το πρωτάθλημα και έτσι οι ασπρόμαυροι μπήκαν στη βάσανο των play off που αποδείχθηκαν επίπονη διαδικασία.
Η ομάδα μετατράπηκε σε σάκο του μποξ και το γόητρο πήγε περίπατο. Ένα διαρκές rotation από τον προπονητή με πειραματισμούς. Πειραματισμοί που δεν ταιριάζουν στο μέγεθος της ομάδας ειδικά όταν εκείνη αγωνίζεται σε επίσημα ματς απέναντι σε παραδοσιακούς αντιπάλους.
Ναι, με αυτή την διοίκηση, με αυτούς τους ανθρώπους στο ποδοσφαιρικό τμήμα το Σωματείο γλύτωσε από «ανώμαλα ρήματα» του παρελθόντος, αυτό όμως δεν θα αποτελεί άλλοθι για το μέλλον.
ΟΦΗ ξανά μεγάλος σημαίνει άλλα πράγματα από αυτά που είδαν στο χορτάρι οι φίλαθλοι από τα Χριστούγεννα και μετά. Η εικόνα και το γόητρο της μεγαλύτερης ομάδας της ελληνικής περιφέρειας δεν σηκώνει πειραματισμούς και …μαθητευόμενους μάγους.