«Δεν είχαμε καταλάβει τίποτα. Ούτε κάποιον ελεγκτή είδαμε να τρέχει πανικόβλητος, ούτε κόρνα ακούσαμε. Στην αρχή ήταν ένα τρίξιμο, σαν απότομο φρέναρισμα, και μετά το αναποδογύρισμα. Κράτησε 10 δευτερόλεπτα και έλεγα πότε θα σταματήσει. Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν μόνο εκτροχιασμός», περιγράφει στο protothema.gr ο Δημήτρης φέρνοντας στη μνήμη του τις εικόνες που αντίκρυσε μετά τη σύγκρουση.
«Είχαμε γυρίσει ανάποδα. Κάναμε τούμπα. Τα δεξιά παράθυρα είχαν έρθει στα αριστερά μου. Είχαν ανάψει μικρές εστίες φωτιάς μέσα στο βαγόνι και από εκεί έπαθα και τα εγκαύματα. Ο διάδρομος δεν υπήρχε, είχε μπει όλος μέσα. Είχαν σπάσει και τα τζάμια από τη σύγκρουση και έτσι καταφέραμε να βγούμε», τονίζει ο 20χρονος.
Την ώρα που ο νεαρός επιβάτης έδινε μάχη προκειμένου να απομακρυνθεί από το βαγόνι 2 άκουσε μια γυναικεία φωνή που ζητούσε βοήθεια. Αμέσως, αντιλήφθηκε πως η κοπέλα δεν ήταν μόνη της. «Πρόλαβα να σώσω ένα παιδάκι 6 χρονών από το διπλανό κουπέ. Έβγαινε το παιδί από το παράθυρο και γυρνάει η μητέρα του και μου λέει ‘πάρε το παιδί’», είπε ακόμη.
«Το τράβηξα, βγήκε η μητέρα του έξω και της το έδωσα», τόνισε και πρόσθεσε πως όσοι είχαν βγει από το τρένο περπατούσαν πάνω στις ράγες με το φόβο πως θα ακολουθήσει και άλλη αμαξοστοιχία. Ο ίδιος, τέλος, καταγγέλλει πως όσοι επέζησαν από τη φονική σύγκρουση και επιβιβάστηκαν στο πρώτο λεωφορείο για Θεσσαλονίκη δεν καταγράφηκαν ούτε από την Αστυνομία ούτε από την Πυροσβεστική.
