Αγαπητοί μου φίλοι, σε λίγες μέρες θα έχουμε αλλαγή στο ρολόι του χρόνου, καλωσορίζοντας την έλευση της νέας χρονιάς. Ίσα λοιπόν που προλαβαίνουμε, ανάμεσα στα πολλά που θα φροντίσουμε πριν την ολοκλήρωση του ημερολογίου για το έτος που μένει πίσω, να εντάξουμε και την προετοιμασία της ψυχής για την καινούρια αυτή συνθήκη.
Σαν φτάσουν οι δείκτες του ρολογιού να γίνουν ένα στις δώδεκα ακριβώς, τη βραδιά της παραμονής Πρωτοχρονιάς, ας ανασκουμπωθούμε και ας αναλογιστούμε ορισμένα σημαντικά που θα βοηθήσουν ώστε να μας βρει το καινούριο αναγεννημένους και αναβαπτισμένους, όχι τόσο σωματικά όσο ψυχικά και πνευματικά.
Να αφήσουμε να περάσουν από το μυαλό μας σαν περίληψη όλα εκείνα τα σπουδαία που ζήσαμε ή όλα εκείνα που στερηθήκαμε, όλα όσα ελάφρυναν το μέσα μας και μας έκαναν να χαρούμε και να νιώσουμε περηφάνια, αλλά και όσα βάρυναν το μέσα μας, όσα μας δυσκόλεψαν και μας έφεραν μπροστά σε αρνητικά συναισθήματα, γεμίζοντας μας πόνο και θλίψη.
Να εξετάσουμε γοργά, όλα όσα πράξαμε και τις αποφάσεις που πήραμε και τα όποια αποτελέσματα εξελίχθηκαν, όπως επίσης να εξετάσουμε όλα όσα δεν πράξαμε και μας καθήλωσαν πίσω και στη στασιμότητα. Για ποιο λόγο και αιτία πράξαμε αυτά που πράξαμε και για ποιο λόγο αποφασίσαμε να μην πράξουμε για τα υπόλοιπα. Αναλάβαμε την ευθύνη που αρμόζει σε κάποιες περιστάσεις και για τη δρομολόγηση των πραγμάτων ή οπισθοχωρήσαμε κρυμμένοι και καλυπτόμενοι στο περίβλημα από το καβούκι μας.
Να αναγνωρίσουμε (αν τα καταφέρουμε) που σφάλλαμε και που σταθήκαμε σωστοί. Ποιες οι συνέπειες προς τον εαυτό μας από τις λάθος ή σωστές επιλογές και την όποια κρίση, αλλά και ποιες οι επιπτώσεις στους άλλους από τις δικές μας αυτές λανθασμένες ή σωστές ενέργειες. Δηλαδή, αν βλάψαμε κάποιον ηθελημένα ή άθελα μας ή αν υποστηρίξαμε και ευεργετήσαμε κάποιον από τη στάση και τη συμπεριφορά μας στο πεδίο της διαπροσωπικής αλληλεπίδρασης. Και στην τελική, αν δώσαμε χαρά ή προκαλέσαμε πόνο… αν συμπαρασταθήκαμε ή αδιαφορήσαμε, αν γίναμε φως για κάποιους ή σκορπίσαμε το σκοτάδι.
Να συλλογιστούμε για το ποια νέα πρόσωπα ήρθαν στη ζωή και την καθημερινότητα μας και ποια πρόσωπα έφυγαν. Γιατί ήρθαν όσοι ήρθαν και γιατί έφυγαν όσοι έφυγαν και απομακρύνθηκαν. Να έρθουμε αντάμα με τη σύνδεση και τη συναναστροφή μας με το κοινωνικό περιβάλλον και να αντιληφθούμε – όσο είναι δυνατόν – ποια τα πλεονεκτήματα μας σ’ αυτή τη συσχέτιση και από την άλλη, που υστερούμε. Να δούμε τον εαυτό μας σαν το μοναδικό κομμάτι του πάζλ. Αν δεν συμπληρωθεί και λείψει, τότε η εικόνα θα μείνει ημιτελής, αλλά αν δεν τοποθετηθούν δίπλα και ενωμένα και τα υπόλοιπα κομμάτια, τότε πάλι δεν θα υπάρχει ολοκλήρωση του νοήματος.
Στο γύρισμα του χρόνου, στις δώδεκα ακριβώς, να δηλώσουμε παρών για το δώδεκα και ένα, έχοντας κάνει αυτή την σύντομη αναδρομή και ανασκόπηση σε σωστά και λάθη, σε αποφάσεις, σε πράξεις, σε σκέψεις, σε ενέργειες, σε ευχάριστες ή δυσάρεστες στιγμές, σε συναισθήματα. Να δηλώσουμε παρών σε προκλήσεις που φέρνει μαζί του ερχόμενο το νέο έτος και να δηλώσουμε παρών σε έναν εαυτό που έκανε την αυτοκριτική του και τώρα πατώντας αποφασιστικά το σκαλοπάτι της αυτογνωσίας, είναι έτοιμος να ανέβει και να πατήσει ένα ένα τα σκαλοπάτια της επόμενης χρονιάς, να προχωρήσει βήμα βήμα τον ανήφορο της ζωής.
Αγαπητοί μου φίλοι, από την πλευρά μου θα ευχηθώ με το Καλό να γιορτάσουμε την ημέρα της γέννησης του Χριστού μας, με το Καλό να υποδεχτούμε τη νέα χρονιά, με το Καλό να εκτιμήσουμε ό,τι πέρασε και με το Καλό να ζήσουμε ό,τι έρχεται. Γιατί, αυτή είναι η ζωή… γεμάτη ερχομούς και αποχωρήσεις, γεμάτη εισόδους και εξόδους, γεμάτη με νέα και παλιά, γεμάτη ελπίδες και θλίψεις, γεμάτη ταξίδια που αρχίζουν και ταξίδια που φτάνουν στο τέλος. Με το καλό το νέο έτος και υγεία σε κάθε σπιτικό.
Κλείνω το κείμενο, με ορισμένα κρητικά ποιητικά τετράστιχα, δικής μου έμπνευσης:
Παραμονή πρωτοχρονιάς
στις δώδεκα και ένα
ευχή θα κάμει η καρδιά
να ανταμωθώ μ’ εσένα
Παραμονή πρωτοχρονιάς
φεύγει ο παλιός ο χρόνος
και τον καινούριο εύχομαι
να σβήσει κάθε πόνος
Σα φεύγει ο χρόνος ο παλιός
κάθε πληγή να κλείσει
κι όσα στερήθηκε κανείς
στο νέο να τα ζήσει
Σα φεύγει ο χρόνος ο παλιός
κάθε πληγή να κλείσει
και μόνο αποτύπωμα
αγάπης να αφήσει