Στη σημερινή εποχή, όπου οι προκλήσεις και οι κοινωνικές πιέσεις πολλές φορές χτυπούν την αυτοεκτίμησή μας, ο σεβασμός προς τον εαυτό μας γίνεται πιο αναγκαίος από ποτέ. Δεν είναι απλά θέμα ψυχολογίας, αλλά βαθιά πνευματικό ζήτημα. Ο άνθρωπος, ως εικόνα του Θεού, φέρει μέσα του μια αξιοπρέπεια που αξίζει να τιμά και να σέβεται.
Η Γραφή μας θυμίζει πως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Του (Γένεση 1:26-27). Αυτό το μυστήριο δεν είναι απλώς μια θεωρητική έννοια, αλλά η ουσία της ύπαρξής μας. Όταν σεβόμαστε τον εαυτό μας, στην πραγματικότητα αναγνωρίζουμε την παρουσία του Θεού μέσα μας.
Ο Ιησούς Χριστός, απαντώντας στην ερώτηση για τη μεγαλύτερη εντολή, έδωσε μια απλή και βαθιά απάντηση: «Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» (Ματθαίος 22:39). Η αγάπη προς τον εαυτό δεν είναι εγωισμός, αλλά η απαραίτητη βάση για να αγαπήσουμε πραγματικά και τους άλλους.
Επιπλέον, η Αγία Γραφή μας υπενθυμίζει πως το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, και γι’ αυτό πρέπει να το φροντίζουμε (Α’ Κορινθίους 6:19).
Ο σεβασμός προς τον εαυτό συνδέεται άρρηκτα με την αρετή της ταπείνωσης. Οι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, διδάσκουν ότι η αληθινή αυτογνωσία οδηγεί στην ταπείνωση και, ταυτόχρονα, στον υγιή σεβασμό προς την εικόνα του Θεού μέσα μας. Η ταπείνωση δεν καταργεί την αξία του ανθρώπου, αλλά την επιβεβαιώνει, απαλλάσσοντας τον από την ψευδή περηφάνια ή την αυτοκαταστροφή.
Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης αναφέρει πως «ο άνθρωπος πρέπει να τιμά τον εαυτό του, γιατί είναι ναός του Θεού», τονίζοντας την πνευματική σημασία του σεβασμού στον εαυτό.
Η αμαρτία, ιδιαίτερα η αμαρτία της υπερβολικής αυτοκριτικής και της αυτοκατηγορίας, πλήττει την εικόνα του Θεού μέσα μας. Η πνευματική ασθένεια που προκαλεί είναι η απομόνωση και η πτώση της αυτοεκτίμησης, που συχνά οδηγεί σε συμπεριφορές αυτοκαταστροφικές ή απομακρυσμένες από την Εκκλησία.
Η θεία Χάρις, όμως, με το μυστήριο της Εξομολόγησης και την ενεργό συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία, προσφέρει θεραπεία και αποκατάσταση της θεϊκής εικόνας μέσα μας, ανανεώνοντας τον σεβασμό και την αγάπη προς τον εαυτό.
Η καθημερινή προσευχή και η τακτική εξομολόγηση βοηθούν στην καλλιέργεια της προσωπικής αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τον εαυτό. Παράλληλα, η φροντίδα του σώματος και της ψυχής ως ναού του Αγίου Πνεύματος είναι έκφραση σεβασμού και ευγνωμοσύνης προς τον Δημιουργό μας.
Σε μια εποχή που η αυτοεκτίμηση δοκιμάζεται, η Εκκλησία μας υπενθυμίζει πως ο σεβασμός στον εαυτό δεν είναι αμάρτημα ούτε εγωισμός, αλλά πνευματική αρετή που αντλεί τη δύναμή της από τη σχέση μας με τον Θεό. Με επίγνωση της θεϊκής μας προέλευσης και της αγάπης Του, μπορούμε να βαδίσουμε με εσωτερική γαλήνη και σεβασμό προς τον εαυτό μας, δίνοντας το παράδειγμα και στους άλλους.