Αγαπητοί μου φίλοι, ζούμε σε μια εποχή που η τεχνολογία και τα μέσα επικοινωνίας γνωρίζουν μεγάλη ανάπτυξη και διαθεσιμότητα στους χρήστες και στο ευρύ κοινό. Κάτι τέτοιο, εμπεριέχει τα θετικά του… τα οποία είναι πολλά, κουβαλά όμως και ορισμένα αρνητικά και κινδύνους, γι’ αυτό και χρειάζεται η δέουσα προσοχή και ασφαλής χρήση και διαχείριση.
Με βάση λοιπόν αυτή την άνθηση της τεχνολογίας και των διαφόρων μέσων, αρκετοί είναι αυτοί που προβάλλουν τις ενέργειες, τις δράσεις και τις πρωτοβουλίες τους για το κάθε θέμα. Και μέχρι εδώ, όλα καλά! Η προσπάθεια για την επικοινωνία και τη διάδοση του μηνύματος της μεμονωμένης πράξης ή της οργανωμένης πράξης είναι κάτι το χρήσιμο και βοηθητικό, τόσο για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση επί του θέματος όσο και τον παραδειγματισμό από τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο της πράξης.
Από την άλλη, όταν παρατηρείται το φαινόμενο να ξεφεύγουμε από την ουσία και το σκοπό της όποιας δράσης και να δίνουμε αποκλειστικό ενδιαφέρον και προτεραιότητα στην επικοινωνία και την προβολή, εκεί θα έλεγα ότι χαλάει το πράγμα. Ναι, να γίνει η δράση. Ναι, να γίνει η στοχευμένη ενημέρωση και συνάντηση με πληθυσμιακές και κοινωνικές ομάδες (τις ομάδες στόχου και ενδιαφέροντος). Ναι, να υπάρξει η κατάλληλη δημοσίευση και το δελτίο τύπου προς το ευρύ κοινό. Όμως, μην περιοριζόμαστε στην εντύπωση και απομακρυνόμαστε από την ουσία, μην μένουμε στο θόρυβο και τα γιούχου και την αχρείαστη κάποιες φορές υπερβολή και υπερπροβολή.
Για παράδειγμα, γίνονται καθημερινά δράσεις για κάποια κοινωνικά θέματα και βλέπουμε να έρχονται ως χορηγούμενες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διάφορες εικόνες με τα πλακάτ, τα μπάνερ, τα σύμβολα, τα λογότυπα και την επωνυμία της όποιας υπηρεσίας και του όποιου φορέα έλαβε μέρος στη δράση, καθώς και φωτογραφικό ποζάρισμα και στήσιμο από τα πρόσωπα που εκπροσωπούν το κάθε εμπλεκόμενο μέρος. Και αναρωτιέμαι πραγματικά, αυτό σε τι είναι χρήσιμο. Να έρθουν ως χορηγούμενη κοινοποίηση και ανάρτηση στιγμιότυπα από το τραπέζι των Ομιλητών και επιστημόνων που μετείχαν σε μια εκδήλωση, τότε μάλιστα. Να έρθει ως χορηγούμενο το περιεχόμενο και εικόνες ή βιντεοληπτικό υλικό από την ίδια τη δράση και την ώρα της δράσης, τότε πάλι μάλιστα. Αλλά, να έρχεται ως χορηγούμενο κάτι που επικεντρώνεται στα πρόσωπα και τους φορείς και όχι στο σκοπό και την ουσία της δράσης, τότε είναι κάτι ασύμβατο με τον κοινωνικό χαρακτήρα και τον προσανατολισμό της δράσης.
Αγαπητοί μου φίλοι, όταν οργανώνεις ή όταν μετέχεις ενεργά σε δράση με σκοπό το κοινωνικό όφελος, δεν το κάνεις επειδή είναι της μόδας κι επειδή το έκαναν κι άλλοι, δεν το κάνεις για να προβληθείς εσύ ο ίδιος, δεν το κάνεις επειδή έχεις δεύτερες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού και συμφεροντολογικές διαθέσεις, δεν το κάνεις για να εισπράξεις κονδύλια και οικονομική ανταμοιβή. Απλούστατα, δεν το κάνεις για σένα αλλά για τους άλλους. Δηλαδή, πρωταρχικό σου μέλημα είναι να προβάλλεις και να επικοινωνήσεις το θέμα και όχι τον εαυτό ή την υπηρεσία σου.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, καλό θα είναι να ακολουθούμε τη συμπεριφορά που αναφέρει και προτάσσει το σεμνά και ταπεινά. Αυτό που χρειάζεται να επιδιώκεις για σένα ως συμμετέχοντας και εμπλεκόμενος, είναι να γεμίζεις το μέσα σου, κάνοντας focus στη ψυχή και τη συνείδηση σου αλλά και το ηθικό χρέος ως προς την περίσταση, αφυπνίζοντας κι άλλες συνειδήσεις. Όχι όμως κάνοντας κοντινό στη μόστρα και την προσωπική διαφήμιση. Είναι μέγα λάθος! Ας μείνουμε προσηλωμένοι στην ορθή και στοχευμένη ενημέρωση, ας λύσουμε και ας απαντήσουμε απορίες και προβληματισμούς, ας κινητοποιήσουμε και ας ευαισθητοποιήσουμε… αλλά αν κάτι τέτοιο απαιτεί να απομακρυνθούμε από το μικρόφωνο, να στερηθούμε τη selfie ή το χειροκρότημα… τότε να είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε. Δηλαδή, να προτιμούμε να προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι τα φώτα μας… παρά τα φώτα να πέφτουν πάνω μας. Γιατί, ενίοτε ο έντονος φωτισμός (όταν πέφτει κατά πρόσωπο και κατάματα) προκαλεί επιπτώσεις, θολώνει το οπτικό μας πεδίο και ενέχει τον κίνδυνο να χάσουμε το βηματισμό μας.