Θλίψη, απογοήτευση, ανησυχία και αμηχανία προκαλεί (αν μη τι άλλο) το γεγονός υιοθέτησης και ακολουθίας από πλήθος νεαρών ατόμων ορισμένων στοιχείων και συμπεριφορών της εποχής, που σταδιακά οδηγούν στον σχηματισμό ψευδεπίγραφων ή ενίοτε επικίνδυνων προτύπων, διαταράσσοντας έτσι την εξέλιξη (του ίδιου) του ατόμου αλλά και την περαιτέρω συσχέτιση με την κοινωνία.
Πραγματικά, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις νέων ανθρώπων που εξαιτίας ασαφών και διαστρεβλωμένων μηνυμάτων της καθημερινότητας αλλά και λανθασμένης προσωπικής αντίληψης και εκτίμησης των πραγμάτων εμφανίζουν σε υπερβολικό βαθμό εικόνα ταύτισης ή έλξης έναντι χαρακτήρων του θεάματος ή του διαδικτύου (και όχι μόνον), με την δραστηριότητα των εν λόγω να μην εκπέμπει ουσιαστικό και ιδιαίτερο όφελος.
Για παράδειγμα, υπάρχουν νέοι που εκφράζουν έντονο θαυμασμό ή ακόμη και τάσεις μίμησης για (ορισμένα) πρόσωπα των φώτων και της μουσικής – με εντυπωσιακή εμφάνιση αλλά ανύπαρκτα ή χαμηλού επιπέδου προσόντα, για κάποιους (καλλιτέχνες;) που φωνασκούν λόγια ανούσια, προκλητικά ή χυδαία με αισθητή την έλλειψη στιχουργικού πλούτου, για διάφορες περσόνες της λεγόμενης Showbiz με φανταχτερή όψη αλλά ανύπαρκτη προσφορά σε οποιονδήποτε τομέα.
Ωστόσο, οι περισσότεροι εξ αυτών που διεκδικούν το ενδιαφέρον και την προσοχή της κοινωνίας χωρίς να συντρέχουν στην πράξη ικανοί και αξιοσημείωτοι λόγοι – συνήθως – αποτελούν θύματα των επιθυμιών ή ναρκισσιστικών στοιχείων που τους διακατέχουν και ταυτόχρονα ενός δικτύου που επιδιώκει την αποκόμιση (οιουδήποτε) κέρδους από την εκμετάλλευση των συγκεκριμένων ατόμων.
Σε καμία περίπτωση, αυτή η διαπίστωση δεν αφορά συλλήβδην τους ανθρώπους που εργάζονται αξιοπρεπώς και έντιμα σε τέτοιους χώρους (δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, τραγουδιστές – ερμηνευτές), υπηρετώντας και προσφέροντας στο ευρύ κοινό μέσω του έργου, του ταλέντου και των ικανοτήτων τους.
Εντούτοις, υπάρχουν υγιή και θετικά πρότυπα που (αν επιλεγούν) έχουν τη δύναμη ν’ αλλάξουν τα πάντα και να φωτίσουν κάθε σκοτεινό δρόμο της κοινωνίας: αθλητές (με μετάλλια ή όχι) που κρατούν ψηλά το αθλητικό ιδεώδες και τις αξίες της χώρας, εκπρόσωποι των γραμμάτων με τεράστια πνευματική προσφορά, εργάτες κάθε λογής τέχνης με σπουδαίο και ανεκτίμητης αξίας πολιτιστικό έργο.
Ακόμα, πρότυπο μπορεί να αποτελέσουν και χιλιάδες «ανώνυμοι» άνθρωποι της καθημερινότητας που εμπνέουν με τη στάση και το ήθος που επιδεικνύουν στο στίβο της ζωής: λειτουργοί του συστήματος υγείας που συνεχώς σώζουν ανθρώπινες ζωές με αυταπάρνηση και ζήλο, χαμηλόμισθοι της αστυνομίας που συχνά υπό αντίξοες συνθήκες πασχίζουν να διαφυλάξουν την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών, πυροσβέστες που (με ελάχιστο εξοπλισμό) δίνουν μάχη με τις φλόγες ώστε να γλιτώσουν το δασικό πλούτο, την περιουσία των πολιτών ή τους ίδιους τους πολίτες.
Επιπλέον, αγρότες που (με χαμηλά οικονομικά οφέλη και κίνητρα) καλλιεργούν με αγάπη τη γη ώστε να αποδώσει χρήσιμους καρπούς και αναγκαία αγαθά, εθελοντές των κοινωνικών δομών που συνδράμουν ανιδιοτελώς στις ανάγκες αδύναμων συνανθρώπων, εργαζόμενοι των δήμων που τις πρώτες πρωινές ώρες (με καταρρακτώδη βροχή ή υψηλές θερμοκρασίες) προσπαθούν να καθαρίσουν ό,τι βρώμικο άφησε στους δρόμους η προηγούμενη νύχτα.
Έτσι, θεωρείται κρίσιμο και χρήσιμο να παρασχεθούν στους νέους η βοήθεια και τα εχέγγυα ώστε να κατανοήσουν, να αντιληφθούν και να καταλήξουν στην ορθή επιλογή προτύπου, για τους ίδιους ως άτομα και κατά δεύτερον για το κοινωνικό σύνολο… ακολουθώντας το γνήσιο, το ικανό, το δύσκολο και απορρίπτοντας το θολό, το μέτριο, το εύκολο. Να μην προσπαθούν να μοιάσουν στο λίγο όταν υπάρχει το πολύ, να μη μένουν στο φαίνεσθαι και στην εντύπωση αλλά στην ουσία και το περιεχόμενο και εν ολίγοις να ψάχνονται διαρκώς για το πώς θα βρουν τρόπους να γίνουν ένα με τα άξια παραδείγματα προς μίμηση λόγω έργου, συμπεριφοράς και στάσης ζωής.
Τέλος, τα αρνητικά συναισθήματα (θλίψη, απογοήτευση) που αναφέρθηκαν αρχικά, σαφέστατα δεν απευθύνονται στο πρόσωπο των νέων που ατυχώς θέλγονται από ματαιόδοξες φιγούρες, αλλά αναφέρονται στο πρόσωπο μιας κοινωνίας που (στο όνομα της όποιας εμπορικότητας) τροφοδοτεί καταστάσεις που συνιστούν ξεκάθαρα μια απατηλή πραγματικότητα, μιας κοινωνίας που παραμερίζει τα αληθινά πρότυπα και δίνει χώρο σε «πρότυπα» κενού περιεχομένου, σε πλασματικά πρότυπα της εικόνας.