Οι ωκεανοί του πλανήτη βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι πιστεύαμε, με τους επιστήμονες να προειδοποιούν ότι σύμφωνα με μια βασική μέτρηση, ο χρόνος μας για να προστατεύσουμε τα θαλάσσια οικοσυστήματα τελειώνει.
Η οξίνιση των ωκεανών, που συχνά αποκαλείται «κακός δίδυμος» της κλιματικής κρίσης, προκαλείται όταν το διοξείδιο του άνθρακα απορροφάται γρήγορα από τη θάλασσα, όπου αντιδρά με τα μόρια του νερού, οδηγώντας σε μείωση του pH του θαλασσινού νερού. Προκαλεί ζημιά στους κοραλλιογενείς υφάλους και άλλα θαλάσσια οικοσυστήματα και, σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να διαλύσει τα κελύφη των θαλάσσιων πλασμάτων, αναφέρει ο Guardian.
Μέχρι τώρα, η οξίνιση των ωκεανών δεν είχε θεωρηθεί ότι είχε ξεπεράσει το πλανητικό της όριο. Τα πλανητικά όρια είναι τα φυσικά όρια των βασικών παγκόσμιων συστημάτων – όπως το κλίμα, το νερό και η βιοποικιλότητα – πέρα από τα οποία η ικανότητά τους να διατηρήσουν έναν υγιή πλανήτη κινδυνεύει να καταρρεύσει. Έξι από τα εννέα όρια είχαν ήδη ξεπεραστεί πέρυσι, σύμφωνα με επιστήμονες.
Το όριο ξεπεράστηκε εδώ και 5 χρόνια
Ωστόσο, μια νέα μελέτη του Θαλάσσιου Εργαστηρίου του Πλίμουθ (PML) του Ηνωμένου Βασιλείου, της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) των ΗΠΑ του Συνεργατικού Ινστιτούτου Μελετών Θαλάσσιων Πόρων (CIMERS) του Πανεπιστημίου του Όρεγκον διαπίστωσε ότι το όριο της οξίνισης των ωκεανών είχε επίσης ξεπεραστεί πριν από περίπου πέντε χρόνια.
«Η οξίνιση των ωκεανών δεν είναι απλώς μια περιβαλλοντική κρίση – είναι μια ωρολογιακή βόμβα για τα θαλάσσια οικοσυστήματα και τις παράκτιες οικονομίες», δήλωσε ο Steve Widdicombe του PML.
Η μελέτη βασίστηκε σε νέες και ιστορικές φυσικές και χημικές μετρήσεις από πυρήνες πάγου, σε συνδυασμό με προηγμένα υπολογιστικά μοντέλα και μελέτες της θαλάσσιας ζωής, που έδωσαν στους επιστήμονες μια συνολική αποτίμηση των τελευταίων 150 ετών.
Διαπίστωσε ότι έως το 2020 η μέση κατάσταση των ωκεανών σε όλο τον κόσμο ήταν ήδη πολύ κοντά στο όριο του πλανήτη για την οξίνιση των ωκεανών – και σε ορισμένες περιοχές το ξεπέρασε. Ως όριο ορίζεται η στιγμή που η συγκέντρωση ανθρακικού ασβεστίου στο θαλασσινό νερό είναι πάνω από 20% χαμηλότερη σε σχέση με τα προ-βιομηχανικά επίπεδα.
Όσο πιο βαθιά έψαχναν στον ωκεανό, τόσο πιο ανησυχητικά ήταν τα ευρήματα, ανέφεραν οι επιστήμονες. Σε βάθος 200 μέτρων κάτω από την επιφάνεια, το 60% των παγκόσμιων υδάτων είχε υπερβεί το «ασφαλές» όριο οξίνισης. Κάτι που έχει τεράστιες επιπτώσεις σε σημαντικά υποβρύχια οικοσυστήματα, όπως οι τροπικοί και οι βαθιοί κοραλλιογενείς ύφαλοι, που παρέχουν ζωτικούς βιότοπους για τα νεογνά πολλών ειδών.
Καθώς τα επίπεδα του pH μειώνονται, είδη με ασβεστοποιημένα κελύφη, όπως τα κοράλλια, τα στρείδια και τα μύδια δυσκολεύονται να διατηρήσουν τις προστατευτικές τους δομές – το κέλυφός τους αποδυναμώνεται, η ανάπτυξή τους επιβραδύνεται, η αναπαραγωγή τους και τα ποσοστά επιβίωσής τους μειώνονται.
Οι συγγραφείς της μελέτης υπογράμμισαν ότι η μείωση των εκπομπών CO2 είναι ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση της οξίνισης σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά τα μέτρα θα πρέπει να επικεντρωθούν στις περιοχές και τα είδη που είναι πιο ευάλωτα.
