τον σταθμό του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ, στην Καλλιθέα, το τηλέφωνο δε σταματά να χτυπά. Στην άλλη άκρη της γραμμής, άνθρωποι από όλη την Ελλάδα καλούν για να αναφέρουν περιπτώσεις άγριων ζώων -αυτήν την περίοδο κυρίως νεογέννητων- που βρίσκονται σε κίνδυνο.
«Μπορείτε να μας τη φέρετε μέχρι τον σταθμό; Θα την αναλάβουμε εμείς», λέει η Αγγελική Σπυριδάκη, που εργάζεται στη γραμματεία του Συλλόγου, επαναλαμβάνοντας σχεδόν τα ίδια λόγια στα τρία τελευταία τηλεφωνήματα. Αυτή τη φορά κάποιος της ανέφερε ότι είχε βρει μία τραυματισμένη παπαδίτσα, που είχε πέσει από τη φωλιά της και δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει.
«Τον συμβούλευσα να μας τη φέρει στον σταθμό γιατί εδώ γνωρίζουμε τη μέθοδο επανένταξης, πώς δηλαδή να περιθάλψουμε αυτά τα πουλιά, να τα μεγαλώσουμε και να τα απελευθερώσουμε στο φυσικό τους περιβάλλον», λέει η κ. Σπυριδάκη στην «Κ».
Οι μέρες αυτές στον φιλόξενο χώρο της ΑΝΙΜΑ είναι οι πιο δραστήριες και πιο έντονες του χρόνου. Από τον Απρίλιο που ξεκίνησε η περίοδος αναπαραγωγής μέχρι και τα τέλη Ιουνίου, υπολογίζεται ότι περισσότερα από 3.000 πουλιά (κυρίως νεοσσοί), αλεπούδες, κουνάβια, σκαντζόχοιροι, χελώνες θα έχουν περάσει από τον σταθμό για περίθαλψη. Είναι αυτή η περίοδος του χρόνου, που οι κάτοικοι των πόλεων συναντούν πιο συχνά στους δρόμους, τις αυλές και τους κήπους τους «εκπροσώπους» της άγριας ζωής.
«Τις τελευταίες ημέρες παραλαμβάνουμε περισσότερα από πενήντα άγρια ζώα τη μέρα. Είναι διάφοροι νεοσσοί, νεογνά όπως σκαντζόχοιροι ή αλεπουδάκια, χελώνες με κατάγματα χελύου από τροχαία, εξαντλημένα μεταναστευτικά πουλιά. Μας τα φέρνουν πολίτες από όλη την Αττική ή εθελοντές μας που τα παραλαμβάνουν από τα ΚΤΕΛ και τα λιμάνια», λέει στην «Κ» η Μαρία Γανωτή, πρόεδρος του συλλόγου ΑΝΙΜΑ και περιγράφει την κατάσταση στην οποία συνήθως τα ζώα φθάνουν αυτές τις μέρες στον σταθμό. «Τα μωρά έρχονται κυρίως πεινασμένα, ενώ τα υπόλοιπα μάς τα φέρνουν τραυματισμένα από τροχαία, από καλώδια, από πρόσκρουση σε τζάμια, από επίθεση γάτας. Τουλάχιστον, αυτήν την περίοδο λείπουν οι πυροβολισμοί», σημειώνει.
Ανταπόκριση από όλη την Ελλάδα
«Είμαι χαρούμενη που μπόρεσα να το φέρω εδώ ζωντανό και να το σώσω».
Όσο συζητάμε, στον σταθμό φθάνουν άνθρωποι κάθε ηλικίας από διάφορες περιοχές, που κουβαλούν κυρίως νεογέννητα πουλιά, τραυματισμένα. Η Μαρίνα, 21 ετών, ήρθε με τον πατέρα της από την Αγία Παρασκευή, κρατώντας σε μία κούτα παπουτσιών μία κίσσα, που μόλις έχει γεννηθεί. «Επιστρέφοντας χθες βράδυ στο σπίτι με το ποδήλατο άκουσα τον ήχο που έκανε αυτό το πουλί κάτω από έναν κάδο σκουπιδιών. Είδα ότι δεν μπορούσε να περπατήσει και φώναξα τη φίλη μου για να μου φέρει ένα κουτί και να το πάρουμε από εκεί. Είμαι χαρούμενη που μπόρεσα να το φέρω εδώ ζωντανό και να το σώσω. Εύχομαι το ίδιο να μπορούν να κάνουν κι άλλοι», λέει η Μαρίνα στην «Κ», ενώ πλάι της ο πατέρας της, Γιάννης Λιάκουρας, δηλώνει περήφανος για την πράξη της. «Ίσως η κόρη μου να μην το θυμάται σήμερα, αλλά όταν ήταν πολύ μικρή είχε σώσει κι ένα σπουργίτι στο χωριό!». Και στην κουβέντα μας, προσθέτει: «Είναι σημαντικό ότι υπάρχουν σύλλογοι όπως αυτόν. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είχαμε κρατήσει εμείς την κίσσα, θα τη μεγαλώναμε και όταν θα ερχόταν η στιγμή θα την αφήναμε ελεύθερη στη φύση».
Στα επόμενα λεπτά, στις εγκαταστάσεις της ΑΝΙΜΑ συνέχισαν να φτάνουν κι άλλοι, κρατώντας κούτες. Ήταν γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας, που είχαν αφήσει στην άκρη τις δουλειές τους για να σώσουν ένα σκαντζόχοιρο, μια κουκουβάγια, μια χελώνα, ένα μικρό πουλί.
Στη γραμματεία, η Αγγελική κατέγραφε στο αρχείο τα ζώα που παραλάμβανε. Η λίστα της μεγάλωνε συνεχώς. Μία γυναίκα είχε έρθει από το Ναύπλιο για να αφήσει μία τραυματισμένη κουρούνα, ενώ αμέσως μετά έφτασε ένας νεαρός που είχε γλιτώσει ένα μικρό κοτσύφι από τα δόντια της γάτας του. «Δεν είναι η πρώτη φορά που φέρνω στην ΑΝΙΜΑ κάποιο ζώο το οποίο κινδυνεύει. Ήρθα από το Χαϊδάρι, αλλά δε σκέφτηκα την απόσταση. Και πιο μακριά να ήταν, θα το έκανα προκειμένου να σωθεί μια ζωή», λέει ο 23χρονος Παύλος στην «Κ».
«Η πόλη, ασφαλές καταφύγιο για πολλά άγρια ζώα»
«Οι αλεπούδες πλέον συμπεριφέρονται σαν αδέσποτες γάτες».
Μέσα στην πόλη έχουν εντοπιστεί 300 είδη άγριων πουλιών, φίδια -τα περισσότερα ακίνδυνα- και νυχτερίδες, ενώ ζώα όπως οι αλεπούδες συναντώνται πλέον σε όλη την Αττική, ακόμη και μέσα στα πολύβουα αστικά κέντρα. «Οι αλεπούδες είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων και πλέον συμπεριφέρονται σαν αδέσποτες γάτες. Η πόλη, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο, αποτελεί ασφαλές καταφύγιο για πολλά είδη άγριων ζώων. Έχει χώρους για να κρυφτούν, σκουπίδια για να βρουν την τροφή τους, καθώς και άφθονες ζωοτροφές που τοποθετούν οι φιλόζωοι για σκύλους και γάτες. Επίσης, έχει θηράματα για αρπακτικά, δεν έχει πολλούς άρπαγες και φυσικά μέσα στην πόλη δεν επιτρέπεται το κυνήγι», εξηγεί η κ. Γανωτή και απαντά πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται ο άνθρωπος προκειμένου να μη θέτει σε κίνδυνο την άγρια ζωή μέσα στην πόλη. «Θα πρέπει να μην κλαδεύουμε την άνοιξη τα αστικά δέντρα, να μη χαλάμε τις φωλιές των χελιδονιών, αλλά και να έχουμε πρόσβαση στη σωστή πληροφόρηση πριν κάνουμε οποιαδήποτε λάθος κίνηση».
«Δεν είμαστε θηριοδαμαστές»
Η κ. Γανωτή αναφέρεται και στο περιστατικό που συνέβη την περασμένη Παρασκευή στο 30ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, όταν μία εθελόντρια που κλήθηκε να πιάσει την οχιά που εντοπίστηκε στο σχολείο έθεσε τη ζωή της σε κίνδυνο.
«Πιστεύω ότι έγινε υποεκτίμηση της κατάστασης, αυτά δε θα πρέπει να συμβαίνουν. Δεν μπορείς να στέλνεις κάποιον εθελοντή χωρίς να έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση, να φορά χοντρά γάντια και να κρατά την ειδική τσιμπίδα. Η φύση δεν είναι ακίνδυνη, κι εμείς δεν είμαστε θηριοδαμαστές», λέει η εκπρόσωπος της ΑΝΙΜΑ, τονίζοντας ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός πιστοποίησης για τέτοιου είδους περιστατικά. «Να ξέρουμε ποιοι μπορούμε να πηγαίνουμε. Δεν μπορώ να στείλω οποιονδήποτε εθελοντή για να πιάσει μία αλεπού για παράδειγμα γιατί μετά θα χρειαστεί να κάνει αντιτετανικά και αντιλυσσικά εμβόλια. Θα πρέπει να έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα».