Η κινητοποίηση του κόσμου υπέρ ενός υποψηφίου αρχιμανδρίτη, του Μελχισεδέκ Αμπελικάκη, έξω από την Αρχιεπισκοπή Κρήτης όπου θα συνεδρίαζε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης προκάλεσε πολλά ερωτηματικά και γκρίνιες. Και η Σύνοδος αποδοκίμασε την τακτική των πιέσεων που συνήθως δεν πιάνει τόπο. Είχαμε άλλωστε να το δούμε αυτό πάνω από 30 χρόνια! Τότε που η Εκκλησία Κρήτης έχασε ένα άξιο τέκνο της , τον μακαριστό μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας Φιλόθεο Βουζουνεράκη ο οποίος σκοτώθηκε σε (περίεργο) τροχαίο στο Κουτσουνάρι Ιεράπετρας.
Ήταν Δεκέμβριος του 1993. Και το πρώτο εξάμηνο του 1994 η Σύνοδος προσπάθησε να εκλέξει το νέο μητροπολίτη. Στην πρώτη συνεδρίαση κόσμος είχε μαζευτεί έξω από την Αρχιεπισκοπή. Κυρίως από την Ιεράπετρα και τη Σητεία. Με πανό και φωνές υποστήριζαν τον πρωτοσύγγελο του μακαριστού Φιλόθεο, τον Δαμασκηνό Καζανάκη. Με τον κλήρο και τον λαό συμφωνούσε και η Σύνοδος.
«Καλό παιδί, γιατί να μην τον κάνουμε;» έλεγε τότε ο Αρχιεπίσκοπος Τιμόθεος. Ο Δαμασκηνός περίμενε να εκλεγεί, μάλιστα ήταν σε ένα παρακείμενο φαρμακείο και περίμενε να τον…φωνάξουν.
Στη Σύνοδο ανατράπηκαν τα πάντα όταν ένας μητροπολίτης έβγαλε ένα φάκελο που αφορούσε τον υποψήφιο αρχιμανδρίτη και είχε σχέση με μια παλιά υπόθεση η οποία όμως είχε εκδικαστεί και εκείνος είχε αθωωθεί. Ωστόσο, διαμόρφωσε ένα αρνητικό κλίμα και η Σύνοδος αναβλήθηκε. Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Έγινε χαμός. Ο Δαμασκηνός , αν και τίποτα σοβαρό δεν του είχαν προσάψει, «κάηκε» ως υποψήφιος. Τι άλλαξε, δεν μάθαμε ποτέ.
Παρά τις πιέσεις τότε ,υπέρ του Δαμασκηνού, η Σύνοδος στράφηκε στον γραμματέα της Συνόδου Άνθιμο Συριανό ο οποίος θα ήταν ο επόμενος μητροπολίτης, όπως είπαν οι ιεράρχες. Και πάλι όμως όταν συνήλθε η Σύνοδος ένα περίεργο κλίμα διαμορφώθηκε κατά του νέου υποψηφίου με αφορμή κάτι τιμολόγια που αφορούσαν τη Μονή Αττάλη. Ο ίδιος μητροπολίτης έθεσε ζήτημα για τον Άνθιμο και ‘έκαψαν» και αυτή την υποψηφιότητα. Το πόσο…σοβαρό ήταν το θέμα που τέθηκε, φάνηκε από το γεγονός ότι λίγο αργότερα ο Άνθιμος εξελέγη πανηγυρικά μητροπολίτης Ρεθύμνης…Ο στόχος ήταν να μην πάει στην Ιεροσητεία…
Τελικά τον Ιούνιο του 1994 δύο μητροπολίτες πρότειναν εάν όχι επέβαλαν στον τότε Αρχιεπίσκοπο Τιμόθεο τη λύση του τότε ηγουμένου της Μονής Γοργολαϊνη Ευγένιου Πολίτη ο οποίος και εξελέγη τελικά μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας.
Πολλά δεν έχον γραφτεί για αυτή την ιστορία που είναι από τις πιο σκοτεινές της σύγχρονης περιόδου της Εκκλησίας Κρήτης. Ίσως εν καιρώ.
