Και ναι φίλοι μου, η αγάπη μπορεί να είναι δύσκολη ειδικά όταν αναφερόμαστε για την πραγματική και ουσιαστική αγάπη ή να έχει διάφορους αποδέκτες ανάλογα την περίσταση. Τα παιδιά, τους γονείς, τους φίλους, τον άνθρωπο, τα Θεία, τη φύση και γενικότερα το οτιδήποτε. Όμως, σήμερα θα μου επιτρέψετε να καταγράψω την ταπεινή μου άποψη για την αγάπη προς το άλλο μισό του καθενός. Το πρόσωπο αυτό που ξεχωρίζει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα πρόσωπα και έρχεται όχι να σε ολοκληρώσει αλλά να σε συμπληρώσει ώστε να υπάρξει το όλον.
Αλήθεια, υπάρχει ομορφότερο και πιο υπέροχο συναίσθημα από την αγάπη η οποία κατ’ ουσίαν μετρά ως σύνθεση πολλών συναισθημάτων έτοιμων να προσφερθούν ταυτοχρόνως, σαν μια ανθοδέσμη με διάφορα λούλουδα και άνθη που πλημμυρίζουν από ευωδίες που ευχαριστούν την καρδιά και τη ψυχή και κάνουν τη διάθεση να γίνεται χαρούμενη, ελπιδοφόρα και αισιόδοξη.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εντοπίσεις μέσα στο πλήθος το πρόσωπο εκείνο που θα εγείρει τα μύρια συναισθήματα που ενώνονται σε ένα μοναδικό και αδιαίρετο. Και μην ανησυχείς, θα το καταλάβεις μόλις τα βλέμματα σας ανταμώσουν και μόλις η καρδιά ανεβάσει χιλιάδες παλμούς το λεπτό και η ανάσα κοπεί σε σημείο τέτοιο ώστε να μην μπορείς να αρθρώσεις λέξη ή και να αρθρώσεις θα είναι κάπως ακαταλαβίστικα τα λεγόμενα σου από την ταραχή την εσωτερική από τούτο το αντάμωμα.
Αργότερα, θα το καταλάβεις όταν από την αρχική έκρηξη των συναισθημάτων περάσεις στο στάδιο της σταθερότητας των συναισθημάτων για το ίδιο πρόσωπο. Στην πίστη, στο σεβασμό, το δόσιμο, την ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη, την αποκλειστικότητα, την αλληλοσυμπλήρωση, την αλληλοϋποστήριξη.
Μην σπαταλάς τον εαυτό σου σε γνωριμίες και συναντήσεις χωρίς συναίσθημα. Όποιες κι αν είναι και ότι κι αν είναι. Κατ’ εμέ θεωρείται μεγάλη δυστυχία το γεγονός να συνάψεις μια σχέση ή να συναναστραφείς ερωτικά όταν απουσιάζει το συναίσθημα. Επίσης, αδυνατώ να καταλάβω κάποιους που αλλάζουν τους συντρόφους από τη μία στιγμή στην άλλη. Και το παράξενο είναι ότι τους ερωτεύονται ή τους αγαπούν όλους ξεχωριστά. Άραγε, πως το καταφέρνουν.
Όχι φίλε μου, αγαπώ σημαίνει αγαπώ. Όταν γνωρίσεις το πρόσωπο του έρωτα και μετέπειτα της αγάπης τότε παύει να υπάρχει το πριν και παύει και το μετά. Αφιερώνεσαι με πίστη και εγκαρδιότητα. Δεν κοιτάς δεξιά ή αριστερά για να θαυμάσεις κάτι ξένο γιατί είσαι γεμάτος από το θαυμασμό γι’ αυτό το ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Όταν μάλιστα περνούν τα χρόνια και βλέπεις ότι τα συναισθήματα σου παραμένουν αναλλοίωτα όπως την πρώτη στιγμή που αντίκρισες το πρόσωπο αυτό τότε κατανοείς ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε άλλο για σένα. Είναι το υπέρτατο.
Σε αυτές τις καταστάσεις, η ανάγκη και η επιθυμία σου να περνάς κοινό χρόνο και να μοιράζεσαι πράγματα είναι τόσο μεγάλες που ακόμα και ο χρόνος αποδυναμώνεται και χάνει την ισχύ του μπροστά σε αυτό το μεγαλείο.
Επίσης, όταν στις περιπτώσεις που υπάρχει χιλιομετρική απόσταση των δύο… παρατηρείς ότι η σκέψη και η εικόνα του προσώπου αυτού σου δίνει δύναμη να δημιουργείς και να κάνεις πράγματα και να αποκτάς υπερφυσικές δυνάμεις τότε πάλι καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για το ξεχωριστό πρόσωπο της καρδιάς και της ζωής ολόκληρης.
Βέβαια, είναι δυνατόν να εμφανιστούν και δυσκολίες ή εμπόδια αλλά όταν η σύνδεση ή η σχέση είναι θωρακισμένη με τα στοιχεία που αναφέρθηκαν παραπάνω, τότε δεν σκιάζεται από μπόρες και καταιγίδες – από σεισμούς και καταποντισμούς. Υπάρχει μια διαρκής ομπρέλα προστασίας που δεν την μετακινεί ούτε ο άνεμος με τα μποφόρ του.
Όταν αγαπάς λοιπόν, να είσαι εκεί! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες καταστάσεις ή περιστάσεις κι αν αλλάξουν μην πάψεις να πιστεύεις τη δική σου πραγματική επιλογή. Η πίστη της αγάπης μπορεί να μετακινήσει και βουνά, να κάνει δυνατά τα αδύνατα, να κάνει όμορφα τα άσχημα, να θεραπεύσει από κάθε λογής ασθένεια και να κάνει «θαύματα». Γιατί η ίδια η αγάπη είναι το μεγαλύτερο θαύμα.