Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έχουν ξεκινήσει ήδη δυναμικές κινητοποιήσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα, σύντομα θα ξεκινήσουν και στην Κρήτη.
Ήδη είδαμε εντάσεις και συγκρούσεις στα γνωστά μπλόκα, θα περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και στον τόπο μας. Οι δηλωμένες προθέσεις για κλείσιμο αεροδρομίων και λιμανιών δεν προδικάζουν ήρεμες καταστάσεις.
Υπάρχουν πολλά και σημαντικά ζητήματα στην ατζέντα του πρωτογενούς τομέα, ο οποίος βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα εξαιτίας του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Τα περισσότερα είναι και δίκαια. Ειδικά οι κτηνοτρόφοι, αρκετοί εκ των οποίων (στην υπόλοιπη Ελλάδα) είδαν τα κοπάδια τους να θανατώνονται εξαιτίας της ευλογιάς, βρίσκονται σε πραγματικά δύσκολη θέση.
Ωστόσο και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν είναι μαζί τους. Αυτό μπορεί να συμβαίνει και επειδή ορισμένοι επιτήδειοι έχουν διεγείρει τους γνωστούς κοινωνικούς αυτοματισμούς, προκειμένου να στρέψουν την μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη.
Αλλά αν θέλουμε είμαστε ειλικρινείς, αν θέλουν οι παραγωγοί να είναι ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτούν ότι το έχουν δουλέψει και οι ίδιοι, χρόνια τώρα.
Ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα αποτέλεσε πονεμένη ιστορία συνολικά, ειδικά τις δεκαετίες του 80′ και του 90′. Ο δε αγροτικός συνδικαλισμός, εκτός από πονεμένη ιστορία υπήρξε επίσης διαβρωτικός έως και καταστροφικός για τον πρωτογενή τομέα.
Διαπλεκόμενοι “αγροτοπατέρες” (ένας όρος ιδιαίτερα φορτισμένος αρνητικά) που ενδιαφερόταν μονάχα για τις επιδοτήσεις, ενίοτε και για καρέκλες και πολιτική καριέρα χώριζαν με ευκολία την Ελλάδα στα δύο, με παράλογες απαιτήσεις και αλαζονικά έως προκλητικά συνθήματα όπως το κλασσικό “όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά”.
Συνεταιρισμοί και ενώσεις με τεράστια πολιτική δύναμη και επιρροή που όμως δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για τον εκσυγχρονισμό και την ουσιαστική βελτίωση της αγροτικής παραγωγής, μέχρι τελικά να χρεοκοπήσουν. Πρόσωπα περίεργα, πρακτικές παρωχημένες, παθογένειες βαθιά ριζωμένες, με πολιτική κάλυψη και στήριξη φυσικά.
Αυτός μέσες – άκρες ήταν ο αγροτικός συνδικαλισμός στην χώρα μας επί περίπου 30 χρόνια. Με αποτέλεσμα, σήμερα που οι πολλοί πληρώνουν τις αμαρτίες των λίγων του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ, η κυβέρνηση επί των ημερών της οποίας θέριεψε το σκάνδαλο, τους κουνάει και το δάχτυλο από πάνω και κάμποσοι πολίτες συμφωνούν μαζί της!
Ο πρωθυπουργός, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο υπουργός ΠΡΟΠΟ ξέρουν πώς όταν υψώνουν τους τόνους με προειδοποιήσεις για συνέπειες προς όσους κλείσουν αεροδρόμιο, λιμάνια, τελωνεία, έχουν την αποδοχή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Το ξέρουν και οι παραγωγοί.
Όπως ξέρουμε και όλοι οι υπόλοιποι πώς όταν και αν μπουν τα χρήματα της ενιαίας ενίσχυσης στους λογαριασμούς τους, τα άλλα, σοβαρότερα αιτήματα, θα ξεχαστούν μάλλον γρήγορα.
Διότι, παρά την σχετική βελτίωση στην στόχευση και την ποιότητα του συνδικαλισμού, όλα καταλήγουν, ευτυχώς ή δυστυχώς, στην διαχρονική κινηματογραφική ατάκα από το “Jerry MaGuire”: “Show me the money”.