Μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature» υποστηρίζει πως το νερό της Γης θα μπορούσε να έχει προέλθει από αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις πλούσιες σε υδρογόνο ατμόσφαιρες και τους ωκεανούς μάγματος των πλανητών-εμβρύων κατά τα χρόνια της δημιουργίας της Γης.
Για δεκαετίες, οι γνώσεις των επιστημόνων για τον σχηματισμό των πλανητών βασίζονταν, κυρίως, στο Ηλιακό μας σύστημα. Ωστόσο, η αύξηση της έρευνας των εξωπλανητών την τελευταία δεκαετία, οδηγεί σε μια νέα προσέγγιση στη μοντελοποίηση της εμβρυικής κατάστασης της Γης.
«Οι ανακαλύψεις εξωπλανητών, μάς έδωσαν μια πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση του πόσο συνηθισμένο είναι για τους μόλις σχηματισμένους πλανήτες να περιβάλλονται από ατμόσφαιρες πλούσιες σε μοριακό υδρογόνο Η2, κατά τα πρώτα εκατομμύρια χρόνια της ανάπτυξής τους», εξηγεί η Ανάτ Σαχάρ, ερευνήτρια του Ινστιτούτου Κάρνεγκι. Η ίδια προσθέτει πως «τελικά αυτά τα περιβλήματα υδρογόνου διαλύονται, αλλά αφήνουν τα αποτυπώματά τους στη σύνθεση του νεαρού πλανήτη».
Χρησιμοποιώντας ένα νέο μοντέλο, οι ερευνητές του Ινστιτούτου για την Επιστήμη Κάρνεγκι στις ΗΠΑ και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (UCLA) μπόρεσαν να αποδείξουν ότι στις αρχές της ύπαρξης της Γης, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ του ωκεανού μάγματος και μιας πρωτο-ατμόσφαιρας μοριακού υδρογόνου θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της Γης, όπως η αφθονία νερού. Οι αλληλεπιδράσεις αυτές στην προσομοίωση της εμβρυικής Γης είχαν ως αποτέλεσμα την κίνηση μεγάλων μαζών υδρογόνου στον μεταλλικό πυρήνα, την οξείδωση του μανδύα και την παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων νερού.
«Αυτή είναι μόνο μία πιθανή εξήγηση για την εξέλιξη του πλανήτη μας, αλλά μια εξήγηση που θα δημιουργούσε μια σημαντική σύνδεση μεταξύ της ιστορίας σχηματισμού της Γης και των πιο συνηθισμένων εξωπλανητών που έχουν ανακαλυφθεί σε τροχιά γύρω από μακρινά αστέρια και οι οποίοι ονομάζονται Υπερ-Γη και Υπο- Ποσειδώνας», εξηγεί η κ. Σαχάρ.
