Τέτοιες μέρες πριν από 13 χρόνια το κέντρο της Αθήνας είχε μπει σε διαδικασία αποσύνθεσης,χωρίς ποτέ έκτοτε να μπορέσει να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν πριν.
Είχε προηγηθεί Σάββατο πρώτες πρωινές ώρες, ξημερώματα του Άη Γιάννη (6 Γενάρη), η δολοφονία ενός παιδιού,του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Ειδικό Φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Γνωστή η ιστορία σε όλους.
Ο Κορκονέας με το περιπολικό του πέρασε από τα Εξάρχεια, δέχτηκε κάποια μπουκάλια από το τσούρμο των πιτσιρικάδων που βρίσκονταν στην περιοχή.
Κατέβηκε από το αυτοκίνητο, τράβηξε το πιστόλι και σκότωσε τον Αλέξη, που βρισκόταν μέσα στο πλήθος των παιδιών.
Με εξοστρακισμό (όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος) της σφαίρας ή όχι,μικρή σημασία έχει πρακτικά αφού το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο τραγικό για ένα 15χρονο παιδί και την οικογένεια του:
Ο θάνατος.
Σάββατο πρωί 6 Γενάρη του ’08.
Θυμάμαι αξέχαστα να βλέπω μέσω ιντερνετικής πλατφόρμας ελληνική τηλεόραση και η πρωινή ενημερωτική εκπομπή του MEGA με τον Χασαπόπουλο και τον Αναγνωστάκη να είναι στα “κάγκελα” και να ενημερώνει (ποιους άραγε;) ότι ήδη συγκεντρώνεται κόσμος στο σημείο της δολοφονίας.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο από ό,τι έδειχναν τουλάχιστον τα κανάλια (ειδικά το MEGA) το πλήθος μεγαλώνει και κινείται με άγριες διαθέσεις.
Για να υπενθυμίσουμε λίγο το πλαίσιο, είμαστε στη φάση που ο Καραμανλής έχει πει ήδη το “ΟΧΙ” στο Βουκουρέστι, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ (Απρίλης του 2008),έχουν μεσολαβήσει οι φονικές πυρκαγιές που έκαψαν τη μισή νότια Ελλάδα (καλοκαίρι 2007) αλλά παρόλα αυτά ο Καραμανλής δεν πέφτει. Ούτε κοινοβουλευτικά αλλά ούτε και δημοσκοπικά.
Την ίδια στιγμή το ελληνικό Δημόσιο Χρέος μεγαλώνει, η οικονομία δείχνει ότι δεν “τραβάει” παρόλα τα οικονομικά τρικ που εφαρμόζει η κυβέρνηση (πχ “Αλογοσκούφεια” λογιστική αύξηση του ΑΕΠ μέσα σε μια…νύχτα),ενώ το χειρότερο είναι ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται ήδη στην χρηματοπιστωτική Κρίση του 2008.
Στη συγκυρία αυτή λοιπόν,που είναι προφανές ότι ο εξωτερικός παράγοντας θα προτιμούσε τον Γιώργο Παπανδρέου στο τιμόνι της χώρας,γιατί απλούστατα κανένας άλλος πλην του ΠΑΣΟΚ με αρχηγό κάποιον που να ονομάζεται “Παπανδρέου” δε θα μπορούσε ποτέ να πάρει τόσο σκληρά οικονομικά μέτρα,χωρίς να γίνει…λαϊκή επανάσταση.
Στη συγκυρία αυτή ήρθε η δολοφονία του Γρηγορόπουλου και ό,τι ακολούθησε.
“Οι νύχτες του Αλέξη”
Το κύμα των επεισοδίων εκείνου του Δεκέμβρη συμπυκνωμένο στην εικόνα του φλεγόμενου Χριστουγεννιάτικου Δέντρου της Αθήνας έγινε πρωτοσέλιδο στα μεγαλύτερα έντυπα του εξωτερικού.
Μαζί με το δέντρο αυτό κάηκε και ό,τι είχε χτίσει η χώρα μας επικοινωνιακά λίγα χρόνια πριν με την Ολυμπιάδα,που μας στοίχησε κάτι τοις παραπάνω αλλά τουλάχιστον διαφημιστήκαμε παγκοσμίως.
Τα αποτελέσματα όμως της διαφήμισης αυτής, ζήτημα να κράτησαν μια 4ετία.
Με το Δεκέμβρη του 2008 επιστρέψαμε στην κατηγορία της χώρας-παράδειγμα προς αποφυγή.Εικόνα που ενισχύθηκε αργότερα και με την ιστορία της Χρεοκοπίας μας.
Προφανώς και από την εξέγερση εκείνη δεν κερδήθηκε τίποτα σε επίπεδο λαϊκό και εργασιακό.Το είχα γράψει κάποτε σε ένα άλλο site και δέχτηκα απειλές. Μάταια περιμένω ακόμη να μου εξηγήσουν εκείνοι που είχαν αντιδράσει,τι κέρδισε ο κόσμος της Εργασίας από τη συγκεκριμένη Εξέγερση. Γιατί αυτός είναι που ενδιαφέρει κανονικά την Αριστερά.
Άνοιξαν περισσότερες θέσεις εργασίας στο κέντρο της Αθήνας;
Αυξήθηκαν οι μισθοί και τα μεροκάματα των εργαζομένων;
Καλυτέρευσαν οι συνθήκες δουλειάς τους;
Ή μήπως έπεσε μια κυβέρνηση για να έρθει μια άλλη και να μας βάλει στα Μνημόνια;
Μάλλον το τέταρτο.
Αλλά δεν περιμένω από τους “στρατευμένους” να το παραδεχτούν ποτέ.