Έχει πλάκα να βλέπεις όλους εκείνους που έπιναν νερό στο όνομα των “ποδοσφαιρανθρώπων” του ΟΦΗ,να έχουν βγει τώρα στα κάγκελα και να προσπαθούν να τους απαξιώσουν.
Αναμενόμενο από μια άποψη αλλά δεν παύει να κάνει άσχημη εντύπωση.
“Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται”,που έλεγε και ο Μένανδρος.
Εμάς από την άλλη η πρόθεση μας δεν είναι,ούτε υπήρξε ποτέ,αυτή,ούτε να θεοποιήσουμε,δηλαδή,ούτε να αποκαθηλώσουμε κανέναν.
[Βίντεο:Μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό για το Γιώργο Σαμαρά ενώ ο πατέρας του Γιάννης υπήρξε από τους μεγαλύτερους επιθετικούς στην ιστορία του ΟΦΗ]
Η ψυχολογία της πρώην βεντέτας
Υπάρχουν εργασίες του παρασκηνίου και εργασίες του προσκηνίου.
Δουλειές που είσαι στο σκοτάδι και άλλες που είσαι στο φως.
Δουλειές που έχουν προβολή και σου δίνουν αναγνωρισιμότητα στον κόσμο και άλλες που γίνονται χωρίς να φαίνεσαι.
Οι άνθρωποι που δούλεψαν στο σκοτάδι,μπορούν εύκολα να βγουν στο φως της προβολής και της έκθεσης.
Οι άνθρωποι που δούλεψαν στο φως όμως,δύσκολα μπορούν να πετύχουν στο σκοτάδι.
Ο Γιάννης και ο Γιώργος Σαμαράς υπήρξαν μεγάλοι επιθετικοί ποδοσφαιριστές.
“Στράικερς”,”μπροστινοί”.
Ο Γιάννης έπαιξε και σαν αμυντικό χαφ στα τελειώματα της καριέρας του αλλά βασικά υπήρξε επιθετικός και μάλιστα πολύ καλός.Ένας από τους καλύτερους που πέρασαν από τον ΟΦΗ.Ο Γιώργος δεν έπαιξε στην κρητική ομάδα γιατί απλούστατα δεν έπαιξε ποτέ στο ελληνικό πρωτάθλημα.Υπήρξε κι αυτός όμως μεγάλος παίκτης,επιθετικός,όπως ο πατέρας του και έκανε σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό.
Συμπληρώνουμε εδώ ότι ο επιθετικός στο ποδόσφαιρο είναι ο σταρ της ομάδας,είναι αυτός που παίρνει τα περισσότερα χρήματα,είναι αυτός που παίρνει τη μερίδα του λέοντος από το χειροκρότημα του κόσμου,που ακούει πιο συχνά το όνομα του σε συνθήματα.
Δεν είναι το πλάγιο μπακ,δεν είναι το αμυντικό χαφ,δεν είναι ο “χαμάλης” της ομάδας,που μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να ξεχωρίσει.
Ο επιθετικός εξ ορισμού έχει μεγάλο “Εγώ”. Αλλιώς δε θα έκανε τον επιθετικό.
Το ερώτημα για να το μεταφέρουμε στα του ΟΦΗ είναι το πώς αυτοί οι άνθρωποι οι Πρωταγωνιστές,θα έμπαιναν στη διαδικασία να γίνουν οι βοηθητικοί,οι πίσω από το Προσκήνιο.
Γιατί ο διοικητικός μιας ομάδας δεν είναι ο σταρ.Είναι κάποιος που συνήθως αθόρυβα κάνει τη δουλειά του,μια δουλειά που έχει σαν σκοπό της να ικανοποιήσει τους πραγματικούς σταρ της ομάδας που είναι αυτοί που βρίσκονται στο χορτάρι και κλωτσάνε το τόπι.Όταν όμως εσύ κουβαλάς τη νοοτροπία του πρώην σταρ,είναι σχεδόν αδύνατον να κάνεις το βοηθό από το νέο σου πόστο. Είναι ανθρώπινο αυτό. Δε γίνεται επίτηδες.
Δείτε τα παραδείγματα των πρώην αστέρων που ανέλαβαν παραγοντικές θέσεις.
Υπάρχουν πολλοί που να πέτυχαν στο νέο τους πόστο;
Θα φανταζόσασταν ποτέ το συγχωρεμένο τον Μαραντόνα ή στη χώρα μας το Σαραβάκο,τον Χατζηπαναγή ή όποιο άλλο παίχτη αυτού του επιπέδου, να κάνει τον τζένεραλ Μάνατζερ σε μια ομάδα και να πετύχει;
Δε συμβαίνει αυτό μόνο στον Αθλητισμό.Πάρτε τις Τέχνες: Πόσοι μεγάλοι ηθοποιοί που έφτιαξαν Θίασο,πέτυχαν και σαν επιχειρηματίες;Ή σαν σκηνοθέτες;
Ελάχιστοι.Οι περισσότεροι χρεοκόπησαν.
Όταν έχεις υπάρξει εσύ ο σταρ,δεν μπορείς μετά να υπηρετείς άλλους σταρ.
Βασικά,αν εξαρτάται από εσένα,ούτε καν θα τους φέρεις στο μαγαζί που δουλεύεις.
Λόγω νοοτροπίας θα φέρνεις πάντα “δευτερότριτους” για να νιώθεις “safe”.
Ενώ είναι αμφίβολο αν θα έχεις πραγματικό κίνητρο για να δουλέψεις.
Ακόμη και το πρωτάθλημα να έπαιρνε ο ΟΦΗ,τους Σαμαράδες θα τους θυμόμασταν για τη φοβερή μπάλα που έχουν παίξει στο χορτάρι και μόνο γι’αυτό.
Την κορυφή την έχουν κατακτήσει με το ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι ίδιοι.
Δύσκολο να ανέβουν ξανά εκεί από άλλο πόστο,αθόρυβο και μακριά από τα φώτα.
Οπότε ως δυο μεγάλους ποδοσφαιριστές θα πρέπει να συνεχίσουμε να τους θυμόμαστε,όλοι εμείς οι Ομιλίτες,ειδικά τώρα που οι διάφοροι παρατρεχάμενοι βγήκαν στη ρούγα για να τους αποκαθηλώσουν.Δεν αξίζουν τέτοιας συμπεριφοράς.
Σπ.Αλεξ.