Αναρωτιέμαι αν όσοι έσπευσαν να χειροκροτήσουν τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ευγένιο για την τοποθέτησή του σχετικά με τα ομόφυλα ζευγάρια στο Κρήτη TV, τις διάβασαν (ή τις άκουσαν) ολόκληρες ή αρκέστηκαν στον τίτλο.
Διότι πράγματι ο αγαπητός Αρχιεπίσκοπος, μιλάει με καλοσύνη και πραότητα για το θέμα και ο λόγος του δεν έχει την παραμικρή σχέση με την μισαλλοδοξία άλλων ιερωμένων.
Ταυτόχρονα όμως ξεκινάει κι εκείνος από την αφετηρία ότι ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός, δεν είναι αμαρτία μεν (το λέει ξεκάθαρα), είναι δε κάποιου είδους πρόβλημα που προκύπτει πιθανόν από την παιδική ηλικία: “Όποιος λοιπόν εκφράζεται κατηγορηματικά εναντίον αυτών των προσώπων που έχουν ανάγκη περισσότερο από όλους αγάπης, που δεν στάθηκε ούτε ένα λεπτό στη σκέψη πώς έχουν γίνει αυτό που είναι, τι παιδική ζωή είχαν, τι τραύματα κουβαλούν. Ισχύει όχι μόνο για τα ομόφυλα πρόσωπα, αλλά για όλα τα πρόσωπα που βγάζουν βία στην κοινωνία”.
Αν δεν καταλαβαίνω κάτι λάθος, ο Αρχιεπίσκοπος εξισώνει τα ομόφυλα πρόσωπα με τα πρόσωπα που βγάζουν βία στην κοινωνία και αναρωτιέται τι τους συνέβη και έγιναν έτσι. Τα αντιμετωπίζει δηλαδή περίπου σαν ανθρώπους ψυχικά ασθενείς. Με πολλή αγάπη και με ανοιχτή αγκαλιά αλλά πάντως σαν ασθενείς.
Και πάλι, ο λόγος του Ευγένιου, σε σύγκριση με άλλους ιερωμένους είναι εξαιρετικά προοδευτικός. Ας κρατήσουμε αυτό και την διάχυτη τρυφερότητα που εξέπεμψε. Χωρίς όμως να επικροτούμε, έστω και άθελά μας και την αναπαραγωγή προβληματικών στερεοτύπων.
Κ.ΚΕΦ.