Ο Κρίστοφερ πίσω από τον Νόλαν

Oλα σχετίζονται με κομμάτια του χρόνου». Ο Κρίστοφερ Νόλαν μιλά στο περιοδικό Wired για τη σημασία που έχει αυτή η έννοια στον δικό του κινηματογράφο.

Στις ταινίες του, ο χρόνος εμπλέκεται αριστοτεχνικά με τη φαντασία, τα μεταφυσικά θέματα, την επιστήμη, τη μνήμη. Αλλά και με την περίπλοκη δομή, τα δύσκολα μηνύματα που «μεταφέρουν» οι ιστορίες του. Στοιχεία που έχουν τοποθετήσει τον ίδιο ψηλά στο βάθρο των πιο επιδραστικών κινηματογραφιστών του σύγχρονου σινεμά. Και δικαίως, καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος αξιοποίησε τα ήδη υπάρχοντα κινηματογραφικά εργαλεία ώστε να μεγιστοποιήσει την επίδραση της κινηματογραφικής εμπειρίας στον θεατή.

Γνωστός για την προσοχή του στη λεπτομέρεια και την αγάπη του για τη μη γραμμική αφήγηση, ο Νόλαν έχει γίνει συνώνυμο με το εμπορικό και ταυτόχρονα «σκεπτόμενο» σινεμά, δημιουργώντας ταινίες που ιντριγκάρουν εκείνους που τις παρακολουθούν και τους βάζουν σε σκέψη.

Τον επόμενο μήνα, ο δημιουργός πίσω από φιλμ όπως «Memento» (2000), Μπάτμαν («2005-2012»), «Inception» (2010), «Interstellar» (2014), «Δουνκέρκη» (2017), «Tenet» (2020) επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με το μεγαλύτερο σε διάρκεια φιλμ της καριέρας του (3 ώρες), το «Οπενχάιμερ». Εκεί καταπιάνεται με τη ζωή του αινιγματικού φυσικού Τζ. Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (Κίλιαν Μέρφι) ή αλλιώς του «πατέρα της ατομικής βόμβας» και ένα από τα βασικά πρόσωπα στην προσπάθεια κατασκευής του πρώτου πυρηνικού όπλου στο εργαστήριο Λος Αλαμος στο Νέο Μεξικό. Το φιλμ, που θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες στις 21 Ιουλίου του 2023, ήδη αποτελεί ένα από τα θέματα που όχι μόνο η βιομηχανία κινηματογράφου αλλά και οι θαυμαστές του δημιουργού συζητούν από την ημέρα ανακοίνωσης του.

Από μικρός στο σύμπαν του σινεμά

Γεννημένος ως Κρίστοφερ Εντουαρτ Νόλαν το 1970 στο Λονδίνο, γιος ενός κειμενογράφου διαφημίσεων και μιας Αμερικανίδας αεροσυνοδού, ο μικρός Κρίστοφερ πέρασε τα παιδικά του χρόνια αρχικά στη βρετανική πρωτεύουσα και ύστερα στο Σικάγο των ΗΠΑ. Ενα από τα ενδιαφέροντά του ως παιδί ήταν η βοτανική, ονειρευόταν να ασχοληθεί με αυτή όταν θα μεγάλωνε.

Οταν όμως ανακάλυψε την κάμερα του πατέρα του, δεν άργησε να του γίνει εμμονή. Αφού έπαιξε και εξοικειώθηκε με αυτήν, σε ηλικία 7 ετών δημιούργησε την πρώτη του ταινία. «Μου άρεσε να αυτοσχεδιάζω με την κάμερα, αλλά δεν παρακολουθούσα μαθήματα σε κάποια σχολή κινηματογράφου», δήλωνε ο Νόλαν παλαιότερα στην Ενωση Αμερικανών Σκηνοθετών. Τέσσερα χρόνια μετά, φιλοδοξούσε να ακολουθήσει το επάγγελμα του σκηνοθέτη επηρεασμένος από τη δουλειά των Στάνλεϊ Κιούμπρικ και Ρίντλεϊ Σκοτ.

Στα εφηβικά του χρόνια, άρχισε να κάνει ταινίες με τον Ρόκο Μπέλιτς. Μαζί, δημιούργησαν τη σουρεαλιστική μικρού μήκους «Tarantella» (1989), η οποία προβλήθηκε στο Image Union, μια ανεξάρτητη ένωση προβολής ταινιών και βίντεο της Δημόσιας Υπηρεσίας Ραδιοφωνίας. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην αγγλική φιλολογία και στη συνέχεια αποφάσισε να συνεχίσει με την κινηματογραφική παραγωγή. Αποφοίτησε το 1993 με το πτυχίο του σκηνοθέτη.

Το 1998 έκανε το «Following», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του με προϋπολογισμό μόνο τρεις χιλιάδες λίρες. «Εγώ ο ίδιος χρηματοδότησα αυτή την ταινία, την οποία έφτιαξα μαζί με φίλους μου. Εργαζόμασταν όλοι σε δουλειές πλήρους απασχόλησης, οπότε συγκεντρωνόμασταν τα Σαββατοκύριακα επί έναν ολόκληρο χρόνο γυρίζοντας περίπου 15 λεπτά ακατέργαστου υλικού και μετά επιλέγαμε τις σκηνές που θα βάλουμε στο φιλμ». Εκτός από σκηνοθέτης, ο Νόλαν ήταν και σεναριογράφος, μοντέρ και φωτογράφος της ταινίας η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο και έτσι έγινε γνωστός στον κλάδο.