Διαμερισματικός υποψήφιος έξω από το εκλογικό τμήμα όπου ψηφίζω, διαφημίζει τον εαυτό του καλώντας τον κόσμο να τον σταυρώσει, «αν δεν έχετε κανέναν άλλον».
Παραβιάζοντας τον εκλογικό κανονισμό αλλά και κάθε κώδικα ηθικής και δεοντολογίας, κάνει προεκλογικό αγώνα την ώρα της διεξαγωγής των εκλογών.
Μάλιστα, δεν προμοτάρει καν την παράταξή του, αλλά μονάχα τον ίδιο του τον εαυτό, δημιουργώντας συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού ακόμη και στους συνυποψήφιούς του με το ίδιο ψηφοδέλτιο.
Το ίδιο πρόσωπο είχε εφαρμόσει ακριβώς την ίδια πρακτική στις δημοτικές εκλογές του 2014.
Εκλογικοί αντιπρόσωποι άλλων παρατάξεων που παρευρίσκονται στον χώρο, απλώς τον παρακολουθούν να καλημερίζει τους προσερχόμενους και να αποζητά ψήφους.
«Πάλι τα ίδια;» του είπα –αρκετά επιθετικά, ομολογώ- μόλις με κάλεσε να τον σταυρώσω.
Δεν μπόρεσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και λογοφέραμε σε έντονο ύφος.
Μετά από λίγο απομακρύνθηκε, με προφανή πρόθεση να επιστρέψει μόλις αποχωρήσω.
Οι εκλογικοί αντιπρόσωποι των άλλων παρατάξεων, ενώ μου έδωσαν δίκιο «τυπικά», μου έκαναν κριτική για το ύφος μου.
Προφανώς ενοχλήθηκαν από τον –απότομο, το παραδέχομαι- τρόπο μου αλλά διόλου από την αθέμιτη πρακτική του «ανταγωνιστή» τους.
Κάποιος άλλος που παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα, με παρότρυνε με πράο ύφος να παρατήσω ήσυχο τον επίδοξο σύμβουλο· «τι ψάχνεις κι εσύ να βρεις, γύρευε τη δουλειά σου», μου είπε χαμηλόφωνα.
Η αλήθεια να λέγεται – ο απότομος κι ο γραφικός, χάνει το δίκιο του. Καλύτερα να γυρεύει τη δουλειά του.
Αντίθετα, το θρασίμι θα βρει μπόλικο χώρο για ν’ απλώσει το άδικό του, δίχως να τον επιπλήξει κανένας.