Θα ήθελα κάποιος να μου παρουσιάσει τα στοιχεία βάση των οποίων οι εκτεταμένες φωτιές συνδέονται με τις ανεμογεννήτριες. Όχι θεωρίες και εικασίες. Στοιχεία. Facts που λέμε και στα Ανώγεια. Από που πηγάζει η βεβαιότητα όσων γράφουν πικρόχολα και όλο νόημα σχόλια επί του θέματος, σε στιλ “άσε ρε, σε τα μας, τι νομίζουν, ότι μασάμε σανό;”
Θα ήθελα επίσης κάποιος να με πείσει ότι το “112” δεν αποτελεί ένα πέρα ως πέρα σωτήριο εργαλείο, ακόμα και με τις παθογένειές του. Όχι με θεωρίες και αφορισμούς. Με επιχειρήματα.
Η οργή για τις πυρκαγιές είναι ένα θέμα. Και είναι και εν πολλοίς δικαιολογημένη, ειδικά όταν ακούς τον αρμόδιο Υπουργό να ισχυρίζεται περίπου ότι όλα πήγαν καλά.
Η διολίσθηση στον ανορθολογισμό και στη συνωμοσιολογία είναι κάτι άλλο, προβληματικό όσο και επικίνδυνο.
Αν πιστέψουμε ότι το “112” δεν βοηθάει, “φλυαρεί” και αποπροσανατολίζει, τότε βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να ζήσουμε ένα νέο Μάτι. Και αν δεχτούμε ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο των σατανικών πολυεθνικών για καούν τα βουνά και να στήσουν εκεί ανεμογεννήτριες, τότε δεν συντρέχει λόγος να ασκούμε κριτική στην Πολιτεία και να ψάξουμε για τα πραγματικά της λάθη και τις ανεπάρκειες, αφού όλα είναι προαποφασισμένα από άλλους – ούτε να ψηφίζουμε και να τιμωρούμε τους ανεπαρκείς έχει νόημα προφανώς. Νομίζω όλοι μπορούμε να καταλάβουμε που οδηγεί αυτή η κατηφορική σκέψη.
Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι καθόλου δεν διαφωνώ με την πολιτικοποίηση της συζήτησης. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να μας προστατεύει και έχει καταστεί φανερό σε μια σειρά περιστάσεων ότι δεν τα καταφέρνει. Θα τα ακούσει λοιπόν, έτσι πρέπει. Η ανταλλαγή πολιτικών επιχειρημάτων και θέσεων είναι χρήσιμη έως και απαραίτητη προκειμένω να μπορώ, να μπορέσουμε όλοι όταν έρθει η ώρα να κρίνουμε αν κατά τη γνώμη μας οι άλλοι θα τα έκαναν καλύτερα, χειρότερα ή μία από τα ίδια.
Ο λαϊκισμός και τα “Μητσοτάκη κ.λ.π” δεν είναι βεβαίως διόλου χρήσιμα αλλά τέλος πάντων, ο καθένας διαλέγει πώς θα σταθεί στον δημόσιο διάλογο. Αντιστοίχως, διόλου χρήσιμος δεν είναι και ο κυβερνητικός ακκισμός με την συνδρομή των γνωστών ΜΜΕ που τα βρήκαν σχεδόν όλα καλώς καμωμένα.
Εδώ υπάρχει μια σειρά θεμάτων που χρειάζονται ανάλυση σε βάθος:
Το νέο δόγμα της πυρόσβεσης που εφαρμόστηκε φέτος και τουλάχιστον στην πυρκαγιά στον Βαρνάβα δεν πέτυχε. Ο νέος, αυστηρός όσο και περίπλοκος κανονισμός για τον καθαρισμό των οικοπέδων , με τις αστείες κυβερνητικές παλινωδίες αλλά και την αδυναμία/απροθυμία των Δήμων να μαζέψουν τα ξερόχορτα από εκεί που τα εναπόθεταν οι ιδιώτες. Οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας της Αυτοδιοίκησης, το μπέρδεμα των αρμοδιοτήτων, η κομματικοποιημένη αξιολόγηση σε κρίσιμους φορείς. Τα σχέδια δράσης για το τι κάνουμε όταν η φωτιά ξεφύγει, πέρα από την προσευχή μας όπως μοιάζε να συμβαίνει εδώ και χρόνια. Το ποσοστό του πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης που έχει αξιοποιηθεί, αν έχει αξιοποιηθεί από την χώρα μας για τον σκοπό που προορίζεται, δηλαδή την ενίσχυση της Πολιτικής Προστασίας.
Τόσα και άλλα τόσα οφείλουμε να συζητάμε. Το σχέδιο για τις ανεμογεννήτριες και η αμφισβήτηση της χρησιμότητας του “112”, οι ασύμμετρες απειλές και οι εμπρηστές – ξένοι πράκτορες, όλα αυτά τα ωραία που κυκλοφορούν εκεί έξω και είτε εμπίπτουν στον ανορθολογικό (ενίοτε και πολιτικά κατευθυνόμενο) ανορθολογισμό, είτε απλώς στην συνωμοσιολογία, λειτουργούν μονάχα αποπροσανατολιστικά και κατά αυτήν την έννοια, ως προσάναμμα για την επόμενη μεγάλη φωτιά, την επόμενη μεγάλη καταστροφή που μας περιμένει στη γωνία.