Ο Matteo Formenti βρέθηκε με σακούλα στο κεφάλι και δεμένα τα χέρια του σε δάσος – Αγνοούνταν από τη Δευτέρα
Ναυαγοσώστης εντοπίστηκε νεκρός με σακούλα στο κεφάλι και τα χέρια του δεμένα σε δάσος κοντά στο Μπέργκαμο της Ιταλίας. Ο άνδρας αναζητούνταν από την Δευτέρα από τις αρχές για ανθρωποκτονία από αμέλεια, μετά τον θάνατο ενός παιδιού σε πισίνα ξενοδοχείου που βρισκόταν υπό την επίβλεψή του.
Ήταν νεκρός από ασφυξία. Όπως και ο μικρός Michael, που έχασε τη ζωή του πριν από λίγες ημέρες.
Ο Matteo Formenti ήταν ναυαγοσώστης στην Tintarella di Luna στο Castrezzato της επαρχίας της Μπρέσκια. Δηλαδή, το υδάτινο πάρκο στη Franciacorta, όπου την Παρασκευή 20 Ιουνίου ένα παιδί 4 ετών, ο Michael, βρέθηκε στο νερό χωρίς σωσίβιο και μπρατσάκια. Και πέθανε. Ο Formenti ήταν υπό έρευνα για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Είχε εξαφανιστεί από τη Δευτέρα.
Έβαλε τη σακούλα στο κεφάλι του και έδεσε τα χέρια του
Δύο δρομείς που έτρεχαν στο δάσος βρήκαν το πτώμα του. Το κεφάλι του ήταν χωμένο σε μια σακούλα και τα χέρια του δεμένα με μια κλειδαριά ποδηλάτου. «Μερικές φορές ο αυτόχειρας που επιλέγει αυτό το είδος θανάτου κυριεύεται από ένα ένστικτο επιβίωσης που τον οδηγεί να σκίσει την πλαστική σακούλα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι καταφεύγουν στο να δέσουν τα χέρια τους», δήλωσε ένας ερευνητής στην ιταλική Repubblica. «Θα πάω στη δουλειά», είπε στη μητέρα του τη Δευτέρα. Ήταν η ημέρα της προειδοποίησης. Ο Michael πέθανε στο νοσοκομείο Papa Giovanni XXIII στο Μπέργκαμο. Ο Formenti εργαζόταν μεταξύ Castrezzato και Erbusco, στο βραβευμένο με αστέρι Michelin relais L’Albereta του Gualtiero Marchesi. Ο πατέρας του Michael είναι Ιταλός, η μητέρα του Μαροκινή.
«Ανθρώπινη αντίδραση» στο τραύμα
Η Valentina Di Mattei, πρόεδρος του Τάγματος Ψυχολόγων της Λομβαρδίας, σε δηλώσεις της στη Repubblica ανέφερε ότι «όταν συμβαίνει μια τραγωδία με το θάνατο ενός παιδιού και ο επακόλουθος θάνατος ενός ενήλικα που συνδέεται με αυτό το γεγονός, εισερχόμαστε στην περιοχή του βαθέος ψυχικού τραύματος». Σύμφωνα με τον γιατρό, το τραύμα «είναι ένα ξαφνικό σπάσιμο της ισορροπίας, μια απώλεια νοήματος που μπορεί να κατακλύσει εντελώς το άτομο». Στην περίπτωση του Formenti, εξηγεί, «μπορεί κανείς να υποθέσει, ωστόσο, ότι βίωσε μια τεράστια συναισθηματική επιβάρυνση: την τραγωδία που βίωσε στη δουλειά του, τον εντοπισμό του από τις αρχές, το ενδεχόμενο μιας συνεχιζόμενης έρευνας. Όλα αυτά μπορεί να τροφοδότησαν μια εμπειρία ενοχής, ντροπής, φόβου και μια βαθιά αίσθηση μοναξιάς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν αυτά τα συναισθήματα γίνονται αφόρητα και υπάρχει έλλειψη πόρων ή δικτύων υποστήριξης, το μυαλό μπορεί να οδηγηθεί σε μία άνευ επιστροφής καθοδική πορεία».
Η ψυχολογόγος καταλήγει: «Δεν πρόκειται για ελαττώματα ή αδυναμίες, αλλά για ανθρώπινες αντιδράσεις σε εμπειρίες που υπερβαίνουν την ικανότητα του ατόμου για συγκράτηση και επεξεργασία. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο όσοι εργάζονται σε περιβάλλοντα με υψηλό συναισθηματικό αντίκτυπο – όπως η εκπαίδευση, η υγεία ή η ασφάλεια – να έχουν πρόσβαση σε χώρους ψυχολογικής ακρόασης, όχι μόνο σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, αλλά σε διαρθρωτική βάση».
