Η ζωή φίλοι μου είναι γεμάτη δυσκολίες και εμπόδια απέναντι στα οποία καλούμαστε καθημερινά να ανταποκριθούμε και να καταφέρουμε όσο το δυνατόν να τα διαχειριστούμε ή να τα αντιμετωπίσουμε με κάθε πρόσφορο και ορθό τρόπο.
Αν το καλοσκεφτείς ή αν το εξετάσεις διαφορετικά και από άλλη οπτική γωνία ποια θα ήταν η θέση και στάση μας αν στην πορεία της ζωής ήταν όλα εύκολα και εντελώς προσβάσιμα. Δεν θα χρειαζόταν να ενεργήσουμε ή να σκεφτούμε το σχεδιασμό πρωτοβουλιών και πράξεων και θα ήμασταν αδρανείς και καθηλωμένοι απλά στην απόλαυση και την ικανοποίηση των προσφερόμενων.
Αλήθεια, τι αξία θα έκρυβε κάτι τέτοιο αν δεν μπαίναμε στη διαδικασία να αγωνιστούμε για την κάλυψη και εξυπηρέτηση της όποιας ανάγκης και για το όποιο όφελος. Τι αξία θα είχε αν δεν δίναμε τις μάχες μας και αν δεν κάναμε την προσπάθεια μας για τον κάθε στόχο, σκοπό και αναγκαιότητα. Κι ίσως φίλοι μου, εκεί είναι που φανερώνεται η μαγεία του όλου πράγματος, δηλαδή στην προσπάθεια. Γι’ αυτό:
Να προσπαθείς για τη βελτίωση σου ως άνθρωπος και προσωπικότητα. Να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και τα σωστά σου και κατόπιν να υιοθετείς και να επιλέγεις συμπεριφορές που σου προσφέρουν την ανατροφοδότηση.
Να προσπαθείς να στέκεσαι δίπλα και μαζί στο πρόσωπο εκείνο που διάλεξε η καρδιά και το συναίσθημα ώστε να επιτευχθεί να ακολουθήσετε τη συμπόρευση και το κοινό ταξίδι και την από κοινού προσπάθεια απέναντι σε προκλήσεις και ταλαντεύσεις. Με πυξίδα την αγάπη, το μοίρασμα, το σεβασμό, την αλληλοσυμπλήρωση, την κατανόηση.
Να προσπαθείς και στον τομέα της εργασίας σου, να γίνεσαι όλο και καλύτερος στο αντικείμενο σου και χωρίς να σταματάς να προκρίνεις στην επαγγελματική δραστηριότητα σου αρχές και αξίες, που θα σου δώσουν τη σταθερότητα και ταυτόχρονα την ορμή για προχωρήσεις παρακάτω και παραπέρα. Και μην ξεχνάς, πάντα να είσαι υπομονετικός (η υπομονή είναι ύψιστη αρετή) με ό,τι Έργο καταπιάνεσαι, να δείχνεις επιμονή για το άρτιο αποτέλεσμα και ολοκλήρωση αλλά και να στέκεσαι υποστηρικτικά σε κάθε συνάδελφο που χρειάζεται την αρωγή σου. Και να είσαι ανοικτός, χωρίς ψήγματα εγωισμού. Να δέχεσαι την κριτική για το Έργο σου, και κατόπιν να συσκέπτεσαι με τον εαυτό σου για το τι θα κρατήσεις από αυτή την κριτική ώστε να επέλθει η απαραίτητη ή μη αλλαγή.
Να προσπαθείς ως οικογενειάρχης, να στηρίζεις αδιάκοπα το οικογενειακό πλαίσιο και να προσφέρεις την ασφάλεια, τη θαλπωρή και τη στοργικότητα και καθετί αναγκαίο που θα διατηρήσει και θα καταστήσει τη σύνθεση της οικογένειας ανθεκτική και δυνατή. Να προσπαθείς να διαφαίνονται σωστά παραδείγματα και πρότυπα, εμπνευσμένα από την πραγματική ζωή και όχι ψευδεπίγραφες εικόνες και δεδομένα.
Να προσπαθείς και ως μέλος της κοινωνίας και να θέλγεσαι να πράττεις συνεχώς υπό τη σκέπη της εντιμότητας, της ηθικής, της ακεραιότητας και της δικαιοσύνης και να συνδιαλέγεσαι ή να συναναστρέφεσαι τον οποιοδήποτε (όσο τα καταφέρνεις και είναι εφικτό) με ευγένεια και με βάση την αλληλεγγύη, την αμοιβαιότητα και την ενσυναίσθηση. Δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά αξίζει την προσπάθεια.
Κλείνοντας, όταν με ρώτησε παλαιότερα ένας ιερωμένος «Γιώργο τι κάνεις;», η απάντηση μου ήταν: «Αφήστε πάτερ χαμός! Τρέχω και δεν φτάνω». Κι εκείνος αποκρίθηκε: «Τότε είσαι πολύ τυχερός Γιώργο, γιατί σε περίπτωση που θα έφτανες δεν θα υπήρχε λόγος για να συνεχίσεις να τρέχεις». Νομίζω ότι αυτή η παράθεση ή αν θέλετε διαπίστωση δίνει εξηγήσεις σε πολλά και μας βάζει να συνειδητοποιήσουμε και να εκλάβουμε αρκετά θέματα της καθημερινότητας με έναν τρόπο σκέψης διαφορετικό ή με εναλλακτικά νοήματα.
Έτσι λοιπόν, να προσπαθείς φίλε μου… κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Τη ζωή αξίζει να την απολαμβάνεις μέσα από τα κεκτημένα της προσπάθειας και της διαρκούς εξέλιξης. Μέσα από τον προσωπικό αγώνα και τις δικές σου μάχες. Τις μάχες που έδωσες, ανεξάρτητα αν κέρδισες ή αν έχασες. Κι ακόμα να προσπαθείς την όποια αποτυχία να τη βλέπεις με αισιόδοξη ματιά, να τη βλέπεις σαν ευκαιρία επιτυχίας.
